Διαβάστε στο UNFOLLOW 63 που κυκλοφορεί:
Μια άλλη ΤΙΝΑ: Από το Μνημόνιο στο Grexit, άρθρο του Σωτήρη Μητραλέξη
Το μοναδικό ζήτημα που πραγματικά έχει νόημα να τεθεί, ήτοι το δίλημμα ανάμεσα στα πολύ διαφορετικά ενδεχόμενα Grexit, είναι μια συζήτηση που αυτή τη στιγμή θεωρείται στην Ελλάδα αδιανόητη.
Grexit: Η «απόλυτη καταστροφή» είναι απαραίτητη, άρθρο του Παναγιώτη Σωτήρη
Σε πείσμα της διάχυτης τερατολογίας για τις επιπτώσεις από ένα πιθανό Grexit, αυτό παραμένει αναντικατάστατη αφετηρία μιας άλλης πολιτικής. Αρκεί να έχουμε επίγνωση των προκλήσεων, των κινδύνων και των συγκρούσεων που συνεπάγεται.
Μήπως ήρθε η ώρα για ένα… φιλελεύθερο Grexit;, άρθρο του Τηλέμαχου Χορμοβίτη
Σε πείσμα της μονοπώλησης της συζήτησης για το Grexit από ανθρώπους που προέρχονται από την Αριστερά, αν ένας έλληνας φιλελεύθερος έπαιρνε έστω και στο ελάχιστο σοβαρά την ίδια την ιδεολογία του, θα είχε πολύ περισσότερους λόγους από έναν αριστερό για να είναι ευρωσκεπτικιστής.
Βαρυσήμαντες κοινοτοπίες, άρθρο του Σπύρου Σκαμνέλου
Από τον Τόνι Μπλερ μέχρι τους εν Ελλάδι οικονομολόγους που επιχειρηματολογούν για την ανάγκη παραμονής στο ευρώ, βλέπουμε το κοινό σημείο μιας σκέψης που αυτάρεσκα και αλαζονικά θεωρεί ότι μπορεί να ορίζει τι υπάρχει και τι δεν υπάρχει «εκεί έξω».
Μεταφασισμός: Ένα ριμέικ της δεκαετίας του 1930 με ανοιχτό τέλος, άρθρο του Διονύση Σκλήρη
Η δημοσκοπική άνοδος του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία υπό την ηγεσία της Μαρίν Λε Πεν μάς υπενθυμίζει ότι η αποτυχία της Αριστεράς να διαμορφώσει μια εκδοχή διεθνισμού από τα κάτω ενισχύει το φαινόμενο του μεταφασισμού.
Τι δεν καταλαβαίνεις; Ο Τραμπ μιλάει τη γλώσσα τους, άρθρο της Ελισάβετ Κυρτσόγλου
Διαχειριζόμενη η Αριστερά τα αλλοτριωμένα και κοινωνικά αποστερημένα τμήματα των λαϊκών τάξεων ως πολιτικά απόβλητα, τα παραδίδει βορά στον δεξιό νεολαϊκισμό.
Και που την έπιασαν σε οίκο ανοχής;, άρθρο της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου
Συχνά όσες και όσοι αποφασίζαμε να σταθούμε στο πλευρό των οροθετικών γυναικών που έριξαν στην πυρά ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης πέφταμε στην παγίδα να απαντάμε ότι πιάστηκαν σε πιάτσες του κέντρου της Αθήνας και ότι είναι αδύνατο να γνωρίζει κανείς εάν εκδίδονταν, ώστε να μεταδώσουν τον ιό του HIV/AIDS. Και αρνούμασταν να μπούμε στα σοβαρά στη συζήτηση για την πρώτη γυναίκα που συνέλαβαν σε οίκο ανοχής. Σήμερα την έχω μπροστά μου για πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια. Ολοζώντανη, αθώα με βάση την πρόσφατη απόφαση του Εφετείου και εν αναμονή της εκδίκασης της αγωγής αποζημίωσης που αιτείται, η ημερομηνία της οποίας αναμένεται όσο γράφονται αυτές οι γραμμές. Τα όσα έχει να πει είναι αποκαλυπτικά για τη μεθόδευση που επιχειρήθηκε με μοναδικό στόχο την επανεκλογή των δύο αυτών πολιτικών.
Νίκος Φίλης: «Να ξεκαθαρίσει ο Πάνος Καμμένος αν είναι εκπρόσωπος του Ντόναλντ Τραμπ στην Ελλάδα», συνέντευξη στον Αυγουστίνο Ζενάκο και τον Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο
Ο Νίκος Φίλης επιμένει στην κριτική του στον υπουργό Άμυνας, υποστηρίζει ότι η συναίνεση νεοφιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατών κατέρρευσε και αυτό επιτρέπει προγραμματικές συγκλίσεις της Αριστεράς με τη σοσιαλδημοκρατία, και επιμένει ότι το θέμα δεν είναι να φύγουμε από την παλαιά διαπλοκή, αν είναι να οδηγηθούμε σε νέα διαπλοκή.
Αυτό το Grexit ποιος θα το κάνει;, ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου
«Ευρώ ή δραχμή». Η συζήτηση για το νόμισμα μπαίνει ξανά στο τραπέζι, καθώς το διαβόητο Grexit δεν αποτελεί πλέον μόνο τον πάγιο μπαμπούλα Βερολίνου και Σόιμπλε για να περάσουν τα μέτρα και τα μνημόνια. Δειλά-δειλά το τελευταίο διάστημα εμφανίζονται πολλοί, από βουλευτές μέχρι πολιτικά κόμματα και κινήσεις, που ανοίγουν το θέμα-ταμπού.
Η Δεξιά και η Ακροδεξιά της Ψωροκώσταινας, ρεπορτάζ του Θοδωρή Λαπαναΐτη
Σε πείσμα της επιθυμίας διαφόρων να καλύψουν τον χώρο δεξιά της ΝΔ, διαμορφώνοντας ένα σχήμα «σοβαρής Ακροδεξιάς», οι συνθήκες δείχνουν μάλλον απαγορευτικές προς το παρόν για κάτι τέτοιο.
Δεν είναι δραχμή, είναι αρχαιοελληνικό ευρώ: Ο όψιμος ευρωσκεπτικισμός της Χρυσής Αυγής, ρεπορτάζ του Γιάννη-Ορέστη Παπαδημητρίου
Συνεχείς παλινωδίες χαρακτηρίζουν τη στάση της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής στο ζήτημα της νομισματικής πολιτικής. Τώρα, με τον άνεμο απ’ την άλλη πλευρά του Ατλαντικού να ευνοεί τον ακροδεξιό ευρωσκεπτικισμό, η οργάνωση φαίνεται να ωθείται προς τη μεριά του δραχμισμού για την πολιτική της επιβίωση.
Η τραγωδία των προσφύγων ως ευκαιρία επένδυσης, ρεπορτάζ του Άρη Χατζηγεωργίου
Όσο μεγαλώνει η πίτα των δαπανών γύρω από τη διαχείριση του Προσφυγικού, τόσο μακραίνουν τα νύχια των αρπακτικών που θέλουν να επωφεληθούν. Οι τραγωδίες των ξεριζωμένων μεταλλάσσονται σε ευκαιρίες κέρδους, οικονομικού αλλά και πολιτικού. Ευκαιρίες που πολλαπλασιάζονται συνεχώς είτε αφορούν κλασικές και μοντέρνες επενδύσεις για την «ασφάλεια των συνόρων», είτε τις μεταμοντέρνες που κινούνται γύρω από την «ανθρωπιστική βιομηχανία» κυβερνητικών, μη κυβερνητικών αλλά και… ακυβέρνητων οργανώσεων.
Δράκος στο λιμάνι!, ρεπορτάζ του Γεράσιμου Λιβιτσάνου
Αναζωπυρώνονται –διακριτικά– τους τελευταίους μήνες οι συζητήσεις γύρω από τη ναυπηγική δραστηριότητα. Ένας κλάδος ασύμβατος μέχρι πρότινος με την «ευρωπαϊκή πορεία της χώρας» βρίσκεται ξαφνικά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Η παρουσία της COSCO μόνο άσχετη δεν είναι με όλα αυτά.
Δανειολήπτες υπό πολιορκία από τις εισπρακτικές, ρεπορτάζ της Ντίνας Ιωακειμίδου και του Μάνου Φραγκιουδάκη
Όσο οι τράπεζες πιέζονται για μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων τους, τόσο περισσότερο αποθρασύνονται οι εισπρακτικές εταιρείες και τα δικηγορικά γραφεία που εξειδικεύονται στην τρομοκράτηση των δανειοληπτών.
Πόλεμος χαρακωμάτων σε έναν μετα-δυτικό κόσμο, άρθρο του Κώστα Ράπτη
Την ώρα που οι ΗΠΑ αναμετρώνται όλο και περισσότερο με τα όρια της ισχύος τους και την ανάδυση μιας μετα-δυτικής τάξης πραγμάτων, η διαρκής προσπάθεια υπονόμευσης του νεοεκλεγέντος Ντόναλντ Τραμπ από μία συμμαχία μυστικών υπηρεσιών – μεγάλων μέσων ενημέρωσης – πολιτικών insiders της Ουάσινγκτον δείχνει τη βαθιά διαίρεση όχι μόνο στην αμερικανική κοινωνία, αλλά και στο ίδιο το αμερικανικό κράτος.
Ο Gucci στην Ακρόπολη: Το Ακραίο Κέντρο και ο πολιτισμός ως ντεμοντέ πασαρέλα, άρθρο του Χρήστου Νάτση
Η πρόσφατη διαμάχη που πυροδοτήθηκε από την απόφαση του ΚΑΣ να μην εγκρίνει την παραχώρηση της Ακρόπολης στον οίκο μόδας Gucci για τη διοργάνωση επίδειξης επανέφερε στον δημόσιο λόγο μερικά από τα μοτίβα του ακροκεντρώου λόγου για τον πολιτισμό, υπενθυμίζοντας την ουσιώδη συνάρθρωση αισθητικών και βιοπολιτικών μοτίβων που συγκροτούν εντέλει το ιδανικό αισθητικό υποκείμενο ως συμμορφωμένο.
Στο UNFOLLOW Φεβρουαρίου διαβάστε ακόμη, όπως κάθε μήνα:
«Ανακόλουθα», του Χρήστου Νάτση
ΠΟΥΤΑΝΕΣ, κόμικ του Σπύρου Δερβενιώτη
Ψ, σκίτσο της Αλέξιας Οθωναίου