“Οι συμβασιούχοι – δημοσιογράφοι της ΕΡΤ δεν είναι ούτε υψηλά αμειβόμενοι ούτε έχουν υπογράψει ειδικά συμβόλαια συνεργασίας πολλών χιλιάδων ευρώ μηνιαίως”. Είναι μόνο μια φράση από την ανοιχτή επιστολή αγωνίας των εκατοντάδων συμβασιούχων της κρατικής ραδιοτηλέορασης. Ενόψει της αυριανής απεργίας στην ΕΡΤ οι συμβασιούχοι παίρνουν πρωτοβουλία για να μιλήσουν για τη δουλειά τους και το αυτονόητο που διεκδικούν “Σταθερή και μόνιμη εργασία, με αξιοπρεπή αμοιβή και ίση αντιμετώπιση με αυτή που έχουν οι άλλοι συνάδελφοί τους”
Ολόκληρη η επιστολή
Σκέψεις και αγωνίες
των συμβασιούχων έργου – δημοσιογράφων στην ΕΡΤ
Η παραίτηση του κ. Παναγόπουλου από τη θέση του προέδρου της ΕΡΤ και οι επικείμενες αλλαγές στα διοικητικά του καναλιού βρίσκουν τους συμβασιούχους δημοσιογράφους της κρατικής τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, για μια ακόμη φορά, σε δυσχερή θέση. Αρκετοί από αυτούς υποχρεώθηκαν να διακόψουν από το καλοκαίρι για ένα τρίμηνο τη σχέση εργασίας τους με το κανάλι, εξαιτίας των προβλέψεων του προεδρικού διατάγματος Παυλόπουλου και βρίσκονται ακόμη ξεκρέμαστοι, λόγω της προκήρυξης των εκλογών και των διοικητικών αναταράξεων που ακολούθησαν. Οι υπόλοιποι έχουν υπογεγραμμένη σύμβαση έως τις 31 Δεκεμβρίου του 2009 και περιμένουν με αγωνία να δουν ποιες θα είναι οι αποφάσεις της κυβέρνησης για την τύχη τους, χωρίς να γνωρίζουν αν θα βρίσκονται στις θέσεις τους με το ξεκίνημα του νέου έτους.
Όταν κάνουμε λόγο για τους συμβασιούχους – δημοσιογράφους της ΕΡΤ δεν μιλάμε, σε καμία περίπτωση, για προνομιούχους. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι καθημερινά εργαζόμενοι στο ρεπορτάζ των ειδήσεων ή σε τακτικές καθημερινές και εβδομαδιαίες εκπομπές της ΝΕΤ, στο τμήμα ενημέρωσης του ραδιοφώνου, στη δορυφορική και την ψηφιακή τηλεόραση. Είναι υποχρεωμένοι να βρίσκονται στην εργασία τους συγκεκριμένη ώρα καθημερινά, χωρίς ωράριό και χωρίς να πληρώνονται υπερωρίες, σαββατοκύριακα, χωρίς δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, επιδόματα και άδειες, βάσει του χρόνου εργασίας. Οι υποχρεώσεις τους είναι τέτοιες που δεν έχουν τη δυνατότητα να απασχοληθούν στο υπόλοιπο της ημέρας σε άλλη εργασία, συμπληρώνοντας το εισόδημά τους. Αν και δεν μπορούν να λείψουν ούτε μια μέρα από τη δουλειά τους, σε περίπτωση μη ανανέωσης της σύμβασής τους θεωρούνται ελεύθεροι επαγγελματίες και δεν τους αναγνωρίζεται το δικαίωμα να γραφτούν ως άνεργοι στον ΟΑΕΔ και να λάβουν το επίδομα μέχρι να βρουν άλλον εργοδότη. Πολλοί από αυτούς εργάζονται συνεχόμενα στην ΕΡΤ (με τις υποχρεωτικές τρίμηνες διακοπές του προεδρικού διατάγματος Παυλόπουλου) για πάνω από δύο χρόνια, καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Κάποιοι, που έχουν ξεπεράσει τα 5 χρόνια συνεχώς ανανεούμενων συμβάσεων, είδαν το 2004 συναδέλφους τους να μονιμοποιούνται με μόλις 18 μήνες προϋπηρεσία. Με αυτούς τους ίδιους συναδέλφους συνέχισαν να συνεργάζονται καθημερινά, προσφέροντας ακριβώς την ίδια εργασία, έχοντας τις ίδιες ή και περισσότερες υποχρεώσεις και ταυτοχρόνως πολύ λιγότερα δικαιώματα.
Οι συμβασιούχοι – δημοσιογράφοι της ΕΡΤ δεν είναι ούτε υψηλά αμειβόμενοι ούτε έχουν υπογράψει ειδικά συμβόλαια συνεργασίας πολλών χιλιάδων ευρώ μηνιαίως. Αν και η σχέση εργασίας τους με την εταιρεία θεωρείται ελεύθερη, στην πράξη αυτό δεν τους αναγνωρίζεται. Ο συμβασιούχος δεν έχει δικαίωμα να αρρωστήσει και να λείψει από τη δουλειά του για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πολλές φορές η θέση του κρέμεται από τη διάθεση ή όχι του άμεσα προϊσταμένου του να τον κρατήσει στη δουλειά. Η γυναίκα συμβασιούχος γνωρίζει ότι σε περίπτωση εγκυμοσύνης δεν θα δικαιούται καμία παροχή που θα της αναγνωριζόταν αν ήταν μόνιμη υπάλληλος, ακόμη και στον ιδιωτικό τομέα.
Αυτή τη στιγμή, η συντριπτική πλειοψηφία των ενημερωτικών εκπομπών και των δελτίων ειδήσεων σε τηλεόραση και ραδιόφωνο δουλεύει με αυτούς τους συμβασιούχους. Το ίδιο συμβαίνει, σε μεγάλο ποσοστό, και με τα ειδησεογραφικά τμήματα της ΕΡΤ. Είναι άνθρωποι που έχουν δώσει την ψυχή τους σ’ αυτό που κάνουν, έμειναν στα πόστα τους, παρά την εργασιακή ανασφάλεια, επιλέγοντας το κύρος και την αξιοπρέπεια που προσφέρει στη δουλειά τους το όνομα της ΕΡΤ και δεν διεκδικούν τίποτα περισσότερο από αυτά που δικαιούνται: Σταθερή και μόνιμη εργασία, με αξιοπρεπή αμοιβή και ίση αντιμετώπιση με αυτή που έχουν οι άλλοι συνάδελφοί τους.
Οποιαδήποτε προσπάθεια της κυβέρνησης γίνει προς την κατεύθυνση της λύσης του μεγάλου προβλήματος των συμβασιούχων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα θα πρέπει να λάβει υπόψη της σοβαρά όλα τα παραπάνω. Οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να αποκατασταθούν και να διορθωθούν οι αδικίες που άφησε πίσω του το προεδρικό διάταγμα Παυλόπουλου, το καλοκαίρι του 2004. Η απόφαση για κατάργηση των συμβάσεων έργου δεν θα πρέπει να έχει αναδρομική ισχύ γιατί κάποιοι άνθρωποι έχουν εργαστεί για πολλά χρόνια στην ίδια θέση με συνεχόμενες συμβάσεις έργου και αυτό είναι δίκαιο να τους αναγνωριστεί. Δεν είναι δυνατόν εργαζόμενοι που κυριολεκτικά γέρασαν μέσα στην ΕΡΤ, προσφέροντας ακόμη και την ψυχή τους σ’ αυτό που κάνουν, να πεταχτούν σαν στυμμένες λεμονόκουπες, μέσα από διαδικασίες που θα αγνοούν παντελώς τη μεγάλη εργασιακή εμπειρία τους. Εμπειρία που κάποιοι απέκτησαν δουλεύοντας χιλιάδες ώρες στο δρόμο αναζητώντας την είδηση ή στις σκοτεινές αίθουσας του μοντάζ μπροστά από τις οθόνες των υπολογιστών ή στα γραφεία ετοιμάζοντας καθημερινά την εκπομπή της επόμενης ημέρας, διασφαλίζοντας σε κάθε περίπτωση την αξιοπιστία και το κύρος του κρατικού καναλιού.
Η ευθύνη των κυβερνώντων απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους είναι μεγάλη και γι αυτό η απόφαση που θα παρθεί θα πρέπει να είναι άμεση, υπεύθυνη και θα είναι, αναμφίβολα, καθοριστική για το μέλλον τους, ακόμη και για την ίδια την επιβίωσή τους.