Η καταστροφή της χώρας, της κοινωνίας και του κλάδου της Ενημέρωσης συνεχίζεται, όπως τη ζείτε καθημερινά στη δουλειά σας (όσοι έχετε ακόμα), στη γειτονιά σας, στα σπίτια σας κ.ο.κ . Η προεκλογική περίοδος που έχει ξεκινήσει, για ευνόητους ψηφοθηρικούς λόγους, απλώς θα …καθυστερήσει για μερικές βδομάδες την πλήρη εφαρμογή του Μνημονίου 2 κι έπειτα –αν οι μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις επικρατήσουν, με τη βοήθεια βεβαίως των κυρίαρχων ΜΜΕ- το πρόγραμμα φτώχειας και αυταρχισμού της τρόϊκας προς όφελος των δανειστών και των ντόπιων αφεντικών θα ολοκληρωθεί – μέχρι να έρθει το επόμενο πρόγραμμα λιτότητας για να μάς …διασώσει.
Σ’ αυτή την πρωτοφανή συνθήκη κατά την οποία, τώρα που μιλάμε, λεηλατούνται τα ασφαλιστικά μας Ταμεία και αύριο το «αγγελιόσημο», τώρα που η ανεργία φουντώνει και τα μεροκάματα πέφτουν ραγδαία -όσων «τυχερών» εξακολουθούν να πληρώνονται, ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι πλησιάζουμε στην κανιβαλική κατάσταση «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος μου. Δηλαδή, μετά το σοκ, την οργή, και την κινητοποίηση που δεν έφερε αποτέλεσμα και ελπίδα, έρχεται η ματαίωση και ο ατομικισμός.
Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ ξόδεψε πολλές δεκάδες ώρες για να δώσει απαντήσεις στον προαναγγελθέντα θάνατο του κλάδου. Από την αρχή του 2012, λόγου χάρη, το Δ.Σ. της Ενωσης συνεδρίασε 18 φορές. Μπορείτε να κάνετε τον πολλαπλασιασμό. Οσο και όπου εσείς λειτουργούσατε δημιουργικά και συλλογικά, όσο επεξεργαζόσασταν ιδέες και διαμορφώνατε αιτήματα – όσο εσείς στις συνελεύσεις σας μας δείχνατε δρόμους κοινής δράσης και με τα άλλα σωματεία, τόσο τα μέλη του Δ.Σ μπορούσαμε να ανταποκρινόμαστε καλύτερα στο ρόλο μας. Το τι ειπώθηκε και ποιες αποφάσεις υπήρξαν, αν υπήρξαν, στο συμβούλιο, μπορείτε να τις αναζητήσετε. Αλλωστε, πάντοτε η άποψή μου ήταν ότι σε ένα σωματείο και μάλιστα δημοσιογράφων η «δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης» και οι διαδικασίες πρέπει να είναι ανοιχτές προς όλους.
Το μόνο συνεπώς που σήμερα μπορώ να σας πω είναι ότι δεν θα κάνω τη χάρη σε κανένα να συμβιβαστώ στη ρουτίνα ενός υποκριτικού «ρεαλισμού». Δεν πρόκειται για κανένα λόγο να παραιτηθώ από τη διαρκή προσπάθεια για τη δημοκρατική ανασυγκρότηση της ΕΣΗΕΑ με στόχο την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια των δημοσιογράφων ως εργαζομένων και ως ελεύθερων πνευματικών ανθρώπων –πάντοτε στο όνομα του κοινωνικού μας ρόλου και της ευθύνης μας. Πάντοτε με αναφορά στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας.