Μετά το ενδιαφέρον άρθρο του Αντώνη Καρακούση την περασμένη Πέμπτη για την κρίση στον Τύπο, θα περίμενε κανείς στο “Βήμα” σήμερα μια παρέμβαση που να εξηγεί τις θέσεις του μεγαλύτερου στην Ελλάδα οργανισμού, της εταιρείας που πρωταγωνίστησε στην κούρσα των εξαγορών στο ΧΑΑ και δεν κατάφερε τελικά να συνεργαστεί ούτε με τον όμιλο της WAZ ,ούτε με τον Ισπανικό Priza. Αντ’ αυτού δημοσιεύει ένα ολοσέλιδο άρθρο του διευθυντή της εφημερίδας,
Παντελή Καψή, με τίτλο “Ώρα αποφάσεων για τον Τύπο . “Οι τυφλές συγκρούσεις” γράφει δηλαδή “οι συγκρουσεις που δεν δίνουν προοπτικές ρεαλιστικών λύσεων”, “λειτουργούν πάντα εις βάρος των εργαζομένων” και ως επιχειρήμα φέρνει ξανά τον “Ελεύθερο Τύπο” της Γιάννας Αγγελοπούλου, χωρίς ασφαλώς να αναφέρεται σε ονόματα , καταγράφοντας όμως λουκέτα και επανακινήσεις …χαμηλής τροχιάς .”Είναι ενδεικτικό ότι αυτό ακριβώς έχει γίνει ήδη με εφημερίδες που έκλεισαν. Απέλυσαν όλο το προσωπικό για να ξανανοίξουν αργότερα με πολύ λιγότερους και χαμηλότερα αμοιβόμενους δημοσιογράφους” . Στη συνέχεια ως μοντέλο επιτυχίας παρουσιάζεται η “εκτόξευση” των παραδοσιακών εφημερίδων στο Internet. “Κάθε μέρα <<το Βήμα>> , για παράδειγμα, πουλάει 6.000 φύλλα, το διαβάζουν όμως στο Internet 70.000 διαφορετικοί αναγνώστες” , πλην όμως όπως παραδέχεται ο διευθυντής της έκδοσης “η αυξημένη απήχηση δεν μεταφράζεται σε αυξημένα έσοδα”. Τέτοια δήλωση , θα έπρεπε να προκαλεί ανησυχία στους μετόχους για τη δωρεάν διάθεση της ύλης της μεγαλύτερης ελληνικής εφημερίδας στο Internet , χωρίς κάποιο πρακτικό όφελος.
Η λύση που προτείνει ο Π. Καψής είναι “ο περιορισμός του κόστους “είτε με οργανωμένο τρόπο και με προσπάθεια να ελαχιστοποιηθούν οι κοινωνικές επιπτώσεις είτε άναρχα με συγκρούσεις κλεισίματα εφημερίδων και χρεοκοπίες”, αλλά όχι μόνο. Το πλέον εντυπωσιακό είναι πως υπάρχει και μια παραπομπή στο σχέδιο Σαρκοζί ενίσχυσης των εφημερίδων από το γαλλικό κράτος(2009) , στέλνοντας εμμέσως το μήνυμα στην κυβέρνηση για κρατικές ενισχύσεις. Αν είναι , λοιπόν , το κράτος είναι εκείνο που θα σώσει τα media , τότε η συμφωνία που θα πρέπει να γίνει είναι να μην χαθεί καμία θέση εργασίας, αφού οι εφημερίδες θα ζούνε με τα λεφτά των φορολογουμένων.