Τη βαθιά περιφρόνησή της στην απόφαση 3578/2010 απόφασης της Ολομέλειας του ΣτΕ συνιστά η προωθούμενη διάταξη στο νομοσχέδιο του υπουργείο Υγείας της εκπομπής των τηλεοπτικών σταθμών χωρίς άδεια. Παρόλα αυτά δημιουργείται ένα νέο μέτωπο, από τη ΔΗΜΑΡ, η οποία έχει στην προμετωπίδα της το σεβασμό στους θεσμούς, μέχρι και τον έχοντα μόνιμη παρουσία στην τηλεόραση, Άδωνι Γεωργιάδη, που είναι έτοιμη να υποστηρίξουν την αντισυνταγματική διάταξη
Το ΣτΕ έχει εκθέσει αναλυτικά πως αυτό το καθεστώς είναι αντισυνταγματικό αφού επιτρέπει σε όσους κατέλαβαν τηλεοπτικές συχνότητες να συνεχίσουν να παρανομούν αποκλείοντας όσους περιμένουν (ακόμη) την προκήρυξη των τηλεοπτικών αδειών. Στην απόφαση αυτή, ήδη από το 2010, υπάρχει ρητή αναφορά στην «ολοκλήρωση μιας το ταχύτερον δυνατόν κινουμένης διαδικασίας αδειοδοτήσεως”, την οποία όμως δεν έλαβε υπόψη της τόσο η κυβέρνηση, όσο φυσικά και η Τρόικα.
Η 3578/2010 απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ έκρινε πως η «επ΄ αόριστον ανοχή της λειτουργίας τηλεοπτικών σταθμών, οι οποίοι ιδρύθηκαν και λειτούργησαν παρανόμως, αντίκειται προς το Σύνταγμα.:
1. “Αντιβαίνει προς την θεμελιώδη συνταγματική αρχή του Κράτους Δικαίου, από την οποία απορρέει η υποχρέωση του Κράτους να εγγυάται υπέρ των πολιτών των πιστή εφαρμογή του νόμου και να προασπίζει τα δημόσια αγαθά”
2 “Η επίμαχη ρύθμιση αντιβαίνει προς την συνταγματική αρχή της ισότητας. Διότι θέτει τα πρόσωπα εκείνα, τα οποία, ενώ είχαν την πραγματική δυνατότητα και την βούληση να ιδρύσουν τηλεοπτικό σταθμό, δεν το έπραξαν όμως αυθαιρέτως και δεν παρέβησαν τον νόμο, σε εξόχως μειονεκτική μοίρα σε σχέση με τα πρόσωπα, τα οποία, με την αυθαίρετη κατάληψη ραδιοσυχνότητας, ίδρυσαν παρανόμως, χωρίς δηλαδή άδεια, τηλεοπτικό σταθμό. Πράγματι, τα τελευταία αυτά πρόσωπα νέμονται τομέα της αγοράς τηλεοπτικών υπηρεσιών, η λειτουργία της οποίας μάλιστα συνδέεται με την, καίριας σημασίας σε μία δημοκρατική πολιτεία, άσκηση των δικαιωμάτων του πληροφορείν και του πληροφορείσθαι.”
3 Η διάταξη περί προσωρινού καθεστώτος λειτουργίας “ ήταν περιορισμένης χρονικής ισχύος, εάν προέβλεπε δηλαδή έναν οπωσδήποτε οριστό καταληκτικό χρόνο ανοχής της λειτουργίας των νομιμοποιούμενων τηλεοπτικών σταθμών “ ο χρόνος δε αυτός θα έπρεπε να είναι εύλογος, ως απολύτως αναγκαίος, να αντιστοιχεί δηλαδή προς τον χρόνο, ο οποίος απαιτείται για την ολοκλήρωση μιας το ταχύτερον δυνατόν κινουμένης διαδικασίας αδειοδοτήσεως”.