Σήμερα κρίνεται στο δικαστήριο η νομιμότητα ή όχι, του καταλογισμού του τέλους χρήσης συχνοτήτων, συνολικού ύψους 24 εκατ. ευρώ. από το ελληνικό δημόσιο προς τις εταιρείες των τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας για τα έτη 2011-2014. Στο δικαστήριο σήμερα είναι προγραμματισμένη η εκδίκαση της προσφυγής των ασφαλιστικών μέτρων που κατέθεσαν οι σταθμοί MEGA και Star, για να μην εφαρμοστεί η απόφαση του ελληνικού δημοσίου. Η προσφυγή θα εκδικαστεί, υπό το βάρος των 4 αρνητικών για τα κανάλια, αποφάσεων του ΣτΕ, που αποκάλυψε το “Π”, με βάση τις οποίες είναι νόμιμη και υποχρεωτική η καταβολή του οικονομικού ανταλλάγματος για τους τηλεοπτικούς σταθμούς εθνικής εμβέλειας.
Το Β’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την 7μελή του σύνθεση απέρριψε τις προσφυγές του MEGA και του Star Channel κρίνοντας πως είναι υποχρεωμένοι οι τηλεοπτικοί σταθμοί να πληρώνουν για τις συχνότητες που χρησιμοποιούν.
Πρόκειται για διαδοχικές αποφάσεις του Συμβουλίου 2595,2596,2594/2015 επί προσφύγων της Τηλέτυπος για απόφαση του Εφετείου περί του τέλους συχνοτήτων της περιόδου 1996-1997 και η 2597/2015 της Νέας Τηλεόρασης και θεωρούνται καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη της λειτουργίας της πληρωμής από τους σταθμούς εθνικής εμβέλειας για τη χρήση του «ενοικίου».
Η 7μελής σύνθεση του Β’ Τμήματος του ΣτΕ, κρίνει πως το τέλος χρήσης συχνοτήτων δεν μπορεί να θεωρηθεί «ανταποδοτικό» και συνεπώς, ο ισχυρισμός της ΕΙΤΗΣΕΕ για αντιστάθμισμα του, με τη δωρεάν διαφήμιση των κομμάτων στην προεκλογική περίοδο, μάλλον αδυνατίζει…Με την ετήσια παράταση που δόθηκε με το άρθρο 5 του Νόμου 2328/1995 στους τηλεοπτικούς σταθμούς να εκπέμπουν μέχρι να γίνει η προκήρυξη των συχνοτήτων, «τελεί υπό τον όρο της καταβολής του ετήσιου ανταλλάγματος, υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, για τη χρήση διαύλων ραδιοσυχνοτήτων»
-Καθώς «το φάσμα ραδιοσυχνοτήτων αποτελεί σπάνιο πόρο, η διαχείριση του οποίου συνιστά κυριαρχικό δικαίωμα του Κράτους», συνιστά «δημόσιο αγαθό» και «μάλιστα με σημαντική οπικονομική αξία»,, «εφ’ όσον η χορήγηση άδειας χρήσεώς του δίνει στον Κάτοχο αυτή της δυνατότητα να αποκομίσει σημαντικά οικονομικά οφέλη και του παρέχει πλεονεκτήματα έναντι άλλο επιχειρηματιών που θα ήθελαν να χρησιμοποιούν το τέλος αυτό»
-Το τέλος αυτό δεν αποτελεί «φορολογικό βάρος», ούτε ανταποδοτικό τέλος, η δε επιβολή του συνίσταται στη «βέλτιστη χρήση του σπάνιου πόρου, για την εξυπηρέτηση δημοσίου σκοπού και γι αυτό αποτελεί «θεμιτό, κατ’ αρχήν, κατά το Σύνταγμα, περιορισμό της οικονομικής ελευθερίας.
-Ο καθορισμός του στο 2% επί των ακαθάριστων εσόδων «δεν προκύπτει ότι καθιστά αδύνατη, ή ουσιωδώς δυσχερή την άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας.
-«Δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ οι δημόσιοι διαγωνισμοί για την παραχώρηση των συχνοτήτων» (σ.σ. για την ακρίβεια δεν ολοκληρώθηκαν) από τα οποία αποτελέσματα θα αναδεικνυόταν η αγοραία αξία αυτών»
-Η (πρώην) ΕΡΤ, εξαιρέθηκε από την υποχρέωση καταβολής τέλους , καθώς δεν υπάγεται στο καθεστώς της ιδιωτικής τηλεόρασης (ν.2328/95) και διαφοροποιείται εξαιτίας του καταστατικού της σκοπού(ν.1730/1987) καθώς δεν έχει στόχο το κέρδος.
-Απορρίπτεται και η παραδοχή των σταθμών ότι εκπέμπουν …παράνομη, αφού σύμφωνα με το Σύνταγμα «οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου».
-Απορρίπτεται και το σκέλος πως η επιβολή του τέλους είναι αντίθετη με τις διατάξεις των άρθρων 85 και 86 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης.
-Τέλος στον υπολογισμό του «ενοικίου» νομίμως υπολογίζεται επί των ακαθάριστων εσόδων προσθέτοντας κι αυτά που προέρχεται από τη διάθεση οπτικοακουστικού υλικού στην Ελλάδα και το εξωτερικό ή την εκμετάλλευση στούντιο.