πηγή: (htpp://syspeirosi.wordpress.com )
Τούτες τις μέρες γίνεται -σύμφωνα με το καταστατικό της Ενωσης- μια ακόμα απόπειρα “απογραφής” της εργασιακής κατάστασης των δημοσιογράφων μελών της ΕΣΗΕΑ (σε ποια και πόσα Μέσα Ενημέρωσης εργάζονται, τι είδους συμβάσεις έχουν υπογράψει, αν δουλεύουν με “μαύρα” κ.λπ). Προφανώς και δυστυχώς, οι περισσότεροι δημοσιογράφοι δεν πρόκειται να συμμετάσχουν στην απογραφή, επικαλούμενοι τα “προσωπικά τους δεδομένα” και την επικρατούσα ανά τη χώρα ”μαγκιά”: “κάνω ό,τι με συμφέρει και χέστηκα για κανόνες, δεοντολογίες, ηθικά
ασυμβίβαστα, συλλογικά δικαιώματα, νόμους κ.α.”. Εκτιμώ ότι δεν θα βγεί τίποτα και το “μητρώο” της ΕΣΗΕΑ θα παραμείνει “ακάθαρτο”.
Παράλληλα έχει προκύψει, λόγω της επικαιρότητας του σκανδάλου της Siemens, αλλά και ως συνέπεια της βαθιάς κρίσης του συστήματος- το ζήτημα με τα “εταιρικά δώρα” και τα payroll των εταιρειών προς τους “διαμορφωτές της κοινής γνώμης”, δηλαδή οι μέθοδοι εξαγοράς συνειδήσεων δημοσιογράφων.
Θα πρόσθετα ότι εκ των πραγμάτων, ενόψει ομαδικών απολύσεων (και) δημοσιογράφων του δημόσιου τομέα, έχει έρθει στο προσκήνιο και το θέμα με τις θέσεις δημοσιογραφικής εργασίας περί το κράτος, τους οργανισμούς του, τους Δήμους, τα γραφεία Τύπου και δημοσίων σχέσεων, οι αργομισθίες, οι πελατειακά μοιρασμένες από την κομματοκρατία σχετικές “δουλειές” κ.ο.κ.
Είναι επομένως η στιγμή που ένα σοβαρό και δημοκρατικό συνδικάτο θα έπρεπε να τοποθετηθεί καθαρά και δημόσια.
Ο καθένας στον κλάδο έχει να πει ιστορίες καθημερινής διαφθοράς στον Τύπο. Πώς δηλαδή τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα προωθούνται από τα ΜΜΕ μέσω “δημοσίων σχέσεων” των εταιρειών, “φορέων”, οργανισμών, κομμάτων και όποιου άλλου θέλει να “βελτιώσει” την εικόνα του προς το ευρύτερο κοινό το οποίο επηρεάζουν (χειραγωγούν) τα Media. Βεβαίως οι “μεταλλαγμένοι συνάδελφοι”, ζώντας επί χρόνια στην ανομία και την ατιμωρησία, θεωρούν ότι αυτή η διάσταση του Τύπου και των ΜΜΕ όχι μόνο είναι …φυσιολογική (και άρα αναπόφευκτη),
αλλά “αν σου κάτσει η ευκαιρία”, είναι και “μαγκιά του επαγγέλματος μας”!
Παραδείγματα:
* Πόσα δωρεάν ταξίδια με πολυτελείς φιλοξενείες προσφέρουν σε ΜΜΕ και συγκεκριμένους δημοσιογράφους, κράτος, οργανισμοί, πολιτικοί, αθλητικοί παράγοντες, κάθε είδους εταιρείες, ιδρύματα κ.λπ; Μετά από αυτά τα ταξίδια, οι -συνήθως “διαπιστευμένοι”- δημοσιογράφοι πόσο θα “ελέγχουν” ή πόσο θα διαφημίζουν τους “χορηγούς τους”;
* Πόσοι δημοσιογράφοι “υπηρετούν” νομίμως ή στα κρυφά σε γραφεία Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων σε υπουργεία, τράπεζες οργανισμούς, δήμους, αθλητικούς, καλιτεχνικούς και άλλους φορείς του δημοσίου ή του ιδιωτικού τομέα; Γιατί το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ ή άλλη δημοσιογραφική Ενωση, δεν ζητά, ώς έχει υποχρέωση, να δοθούν στη δημοσιότητα, όπως ορίζει το Π.Δ. 60/1997 τουλάχιστον όλες οι καταστάσεις εργαζομένων δημοσιογράφων στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα (ΕΡΤ, ΓΓΕ, ΑΠΕ-ΜΠΕ, Γραφεία τύπου υπουργείων, τραπεζών και οργανισμών, δημοτικά ΜΜΕ
κ.λπ), ώστε να αποκαλυφθούν οι διπλοθεσίτες και οι αργόμισθοι στο δημόσιο -και βεβαίως στην ΕΡΤ;
* Εχετε δει τα περίφημα “χριστουγεννιάτικα καλάθια”, βάρους πολλών τόνων και τεράστιας αξίας, καθώς και τα άλλα “εταιρικά δώρα” σε άλλες “επετείους” που κουβαλάνε οι φτωχοί κλητήρες των ΜΜΕ στα γραφεία όλης σχεδόν της δημοσιογραφικής ιεραρχίας και προφανώς σε όλα τα τμήματα marketing των Μέσων; Μου είχε κάνει εντύπωση, κάποτε, την εποχή της χρηματιστηριακής ευδαιμονίας και της αλματώδους “ανάπτυξης”, ότι όσο πιο “άσημος” ήταν ένας κατά κανόνα οικονομικός ή λάιφστάιλ συντάκτης, υποπροϊστάμενος τμήματος ή “υλατζής”,
τόσο περισσότερα ”εταιρικά δώρα” υπήρχαν στο όνομα του στην είσοδο της εφημερίδας που δούλευα!
Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Λέω, για μια ακόμα φορά, ότι σε λίγο οι πολίτες θα μας πάρουν με τα γιαούρτια και τις πέτρες. Η “ηγεσία” μας και οι κάθε λογής κατηγορίες των “παπαγάλων”, των απόλυτα εξαρτημένων, με το αζημίωτο φυσικά, από τις “πηγές τους”, οδηγούν όλους μας, μαζί με τα αφεντικά των ΜΜΕ και τις λοιπές μαφίες του συστήματος, στην εξαθλίωση και την εξαχρείωση της δηοσιογραφίας και των ανθρώπων της.
Θα κάνουμε κάτι ή είναι πια πολύ αργά;
Περιμένοντας τις απαντήσεις σας, σας καλημερίζω.
Ενας παλιός
Υ.Γ. Στον αγγλοσαξωνικό κυρίως Τύπο εδώ και πολλές δεκαετίες υπάρχουν εσωτερικοί κανονισμοί λειτουργίας των Μέσων που δεν επιτρέπουν στους εργαζόμενους στην Ενημέρωση ούτε καν την αποδοχή ενός μικρού δώρου (ένα στυλό λ.χ) από εταιρείες, οργανισμούς, ή οποιονδήποτε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό παράγοντα κ.ο.κ. Θα πείτε, και έτσι έλυσαν το πρόβλημα της διαφθοράς; Οχι, αλλά τουλάχιστον έδωσαν ένα σήμα ανεξαρτησίας στο κοινό τους και δεν άφησαν τους δημοσιογράφους τους να καμαρώνουν με την άνεσή τους στις παρέες τους ό,τι
είναι “μάγκες και τα παίρνουν απ’ όπου βρουν”…