Σχόλιο
Η ΕΡΤ έπρεπε να βγει εκτός ανταγωνισμού. Το …παιχνίδι – προς το παρόν – γίνεται με τα ιδιωτικά κανάλια. Η κυβερνητική γραμμή περνάει άριστα από τους χρυσοπληρωμένους κήνσορες των βραδινών τηλεοπτικών παραθύρων που κατακεραυνώνουν όποιον εργαζόμενο τολμήσει να αντιδράσει στην επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα. Οι συναρμόδιοι υπουργοί, πολιτικοί προϊστάμενοι της δημόσιας τηλεόρασης μοιράζουν απλόχερα τα «δώρα» στα ιδιωτικά κανάλια, παραχωρώντας τους ολόκληρη τη διαφημιστική πίτα. Ο στόχος σαφής. Μια ΕΡΤ συρρικνωμένη, απόλυτα εναρμονισμένη με την κυβερνητική γραμμή (φαινόμενο σύνηθες άλλωστε, επί πολλών κυβερνήσεων) μη παρεμβατική και κατ’ επίφασιν ενημερωτική.
Παράπλευρη απώλεια: 1047 συμβασιούχοι (δημοσιογράφοι, τεχνικοί και διοικητικό προσωπικό) που «έβαζαν πλάτη» επί σειρά ετών δουλεύοντας από το ξημέρωμα ως τη νύχτα (συχνά με μισθούς – χαρτζιλίκι) για να παίζει ισότιμα η δημόσια τηλεόραση στον ανταγωνισμό, να προσφέρει αξιοπρεπή ενημέρωση και να δίνει το παρόν στα γεγονότα.
1047 εργαζόμενοι, που «έντυναν» ο καθένας από το δικό του πόστο τη γύμνια ενός οργανισμού που συντηρεί διπλοθεσίτες και τριπλοθεσίτες στο δημόσιο, αργόμισθους και «χρυσά συμβόλαια» στους κατά καιρούς ημετέρους της εκάστοτε κυβέρνησης.
1047 συμβασιούχοι που εργάστηκαν χωρίς δώρα και επιδόματα, με τρίμηνα διαστήματα αναγκαστικής ανεργίας (διάταγμα Παυλόπουλου) χωρίς ασφάλιση
1047 εργαζόμενοι που έκαναν με συνέπεια τη δουλειά που όφειλαν να κάνουν και οι υπόλοιποι βολεμένοι εδώ και χρόνια στα γραφειάκια του Ραδιομεγάρου ή ακόμα χειρότερα, υπαρκτοί μόνο στη μισθοδοσία της ΕΡΤ.
Το έγκλημα λοιπόν ήταν καλά προσχεδιασμένο.
Ενώ το σχέδιο ήταν σαφές στα κυβερνητικά γραφεία, και στη νέα διοίκηση του Ραδιομεγάρου (εξοστρακισμός των 1047 και συρρίκνωση του «μαγαζιού» που πλασάρεται ως «εξυγίανση» της ΕΡΤ, αφήνοντας χώρο για νέες προσλήψεις ημετέρων), εδώ στη Μεσογείων διάφορα παπαγαλάκια πούλαγαν ελπίδα στους υποψήφιους ανέργους. Εκλειναν το μάτι στους «μελλοθάνατους» με έναν και μοναδικό στόχο: να βγάλουν τη δουλειά χωρίς να σηκώσουν κεφάλι μέχρι την τελευταία ημέρα της σύμβασής τους.
Επί έξι μήνες είχε στηθεί μια μηχανή εσωτερικής παραπληροφόρησης. Κι όσοι τολμούσαν να μιλήσουν για το «δράκο» στο παραμύθι, όσοι έβλεπαν την ανεργία να πλησιάζει και ζητούσαν απαντήσεις, δράση, κινητοποιήσεις, βαφτίστηκαν «εγκάθετοι» – ποιών αλήθεια; – από τον εργασιακό εκπρόσωπο και κάποιους, εύπιστους, συναδέλφους.
Επί έξι μήνες, υποτίθεται, η διοίκηση έκανε απογραφή προσωπικού και αξιολόγηση. Για να φτάσουμε στην ύστατη στιγμή, δέκα ημέρες πριν την έξοδο των 1047, και να ζητά από τους διευθυντές λίστες ανάγκης, για τη μετά συμβασιούχους εποχή.
Μέχρι και το απόγευμα της Πέμπτης 17/6, λίγη ώρα πριν την ταφόπλακα που έβαλε στους 1047 το ΔΣ της ΕΡΤ, διευθυντές και κάθε είδους παρατρεχάμενοι διέρρεαν σενάρια περί άμεσης ανανέωσης συμβάσεων.
…Λίγο πριν το χαστούκι!
Χαστούκι που πάλι κάποιοι θα προσπαθήσουν να το βαφτίσουν «χάδι», πουλώντας ελπίδα για επαναπρόσληψη. Κάποτε. Ποιών; Προφανώς όσων έχουν …άκρες. Με τη διοίκηση, την κυβέρνηση κλπ.
Ελεος! Αναζητείται λίγη τσίπα! Στέλνετε στην ανεργία εργαζόμενους με 10, 15, 20 ή και περισσότερα χρόνια εμπειρίας. Τουλάχιστον μη μας παραμυθιάζετε άλλο. Θα είμαστε άνεργοι, όχι όμως και ηλίθιοι. Ξέρουμε πολύ καλά ότι το πάρτι των «χρυσών συμβολαίων», της αργομισθίας και του βολέματος θα συνεχιστεί στο Ραδιομέγαρο, χωρίς τους 1047, που έτσι κι αλλιώς δε συμμετείχαν ποτέ σ’ αυτό!
Ξέρουμε πολύ καλά ότι το έγκλημα ήταν καλά προσχεδιασμένο από κυβέρνηση και διοίκηση της ΕΡΤ, με θύματα όχι μόνο εμάς, αλλά – το πιο σημαντικό – την ενημέρωση του πολίτη από τη δημόσια τηλεόραση.
Ένας συμβασιούχος