Toυ Δημήτρη Ι. Τσαλαπάτη
Δεν πάνε πολλά χρόνια. Βρισκόμαστε κάπου στη αρχή της κρίσης, και εκεί στην Ακαδημία Πλάτωνος ένας γονιός αποχαιρετάει τον γιό του με λυγμούς κaι κατάρες -«Κερατά διευθυντή, ξεσπάει, το έφαγες το παιδί…»
Κανείς δεν βλέπει εκείνη την ώρα το δημόσιο έλλειμμα ή τά κόλπα με την Goldman Sachs, επειδή τα πνίγει όλα η μπόχα από τις υποκλοπές. Όσο για τον ο διευθυντή, απλώς φεύγει από την εταιρία και το παίζει καπετάνιος στα νησιά με το δικό του φουσκωτό.
Μερικά χρόνια αργότερα μια άλλη τραγωδία προχθές, λίγο πιο κάτω, στο Περιστέρι, με τη κρίση τώρα να θερίζει. Ο 19χρονος δεν έχει εισιτήριο και απέναντι στον έλεγχο και την πίεση σαλτάρει από την μεσαία πόρτα του τρόλει και από την ζωή. -«Έχασα το παιδί μου γιατί κάποιος αποφάσισε να το “παίξει καπετάνιος” για ένα ευρώ…», ξεσπάει ο πατέρας του παιδιού στους δημοσιογράφους.
Αλλά οι αρμόδιοι τη ρότα τους…Καπετανιοι που πάνε το καράβι ντουγρού στα βράχια. Έχουν όμως εξασφαλίσει για τους δανειστές, πρωτογενές…πλεόνασμα αλλά από τις ζωές των άλλων.
Και βέβαια δεν κινούνται με τρόλει.. ΥΓ: Που να τολμήσουν
