AΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
«H αισιοδοξία είναι η παρηγοριά μικρών ανθρώπων σε μεγάλες θέσεις». Σκοτ Φιτζέρλαντ
Συναδέλφισσες συνάδελφοι.
Ακόμα μια φορά γινόμαστε μάρτυρες μιας εικονικής πραγματικότητας.
Η διαπίστωση αυτή στρέφεται προς την Διοίκηση της Εταιρείας και προκύπτει μεταξύ άλλων, κυρίως από την τελευταία επιστολή με ημερομηνία 31/12/2021 προς τους εργαζόμενους της ΕΡΤ. Μια επιστολή που οι διοικούντες κρίνουν «αναγκαία» και την χαρακτηρίζουν- επειδή έτσι νομίζουν – «απ’ ευθείας επικοινωνία με όλους τους εργαζόμενους της ΕΡΤ», ενώ στην ουσία πρόκειται για έναν χωρίς μέτρο και ουσία μονόλογο, ένα κείμενο που προσβάλει και υποτιμά τη νοημοσύνη μας.
Οι κύριοι της Διοίκησης μας παρουσιάζουν ότι όλα είναι καλώς καμωμένα, επιχαίρουν για την συνέχιση της υλοποίησης του «βαρύγδουπου» πενταετούς στρατηγικού και επιχειρησιακού τους σχεδίου, αυτοδοξάζονται και αισιοδοξούν, ανίκανοι να κατανοήσουν από την απόσταση του 4ου ορόφου τα πραγματικά και ανυπέρβλητα προβλήματα και αγωνίες των εργαζομένων. Εμείς θα τους υπενθυμίσουμε οτι η αισιοδοξία έχει πολλές αναγνώσεις. Για την περίπτωσή τους, ταιριάζει το παραπάνω απόφθεγμα του σπουδαίου αμερικανού συγγραφέα Φράνσις Σκοτ Φιτζέρλαντ πως «η αισιοδοξία είναι η παρηγοριά μικρών ανθρώπων σε μεγάλες θέσεις».
Αντίθετα για εμάς, τους πολλούς και απλούς εργαζόμενους ανθρώπους ανεξαρτήτως θέσης, ταιριάζει καλύτερα η ρήση του Ερβιν Φίσσερ: «Η αισιοδοξία είναι το φυσικό παρακολούθημα του θάρρους και της επινοητικότητας αλλά και μερικές φορές γνώρισμα πείσμονος κρίσεως». Με άλλα λόγια, η ικανότητα να αντιλαμβάνεσαι τα δεδομένα της πραγματικότητας και να δημιουργείς τους όρους και τις προϋποθέσεις να τα υπερβείς και να τ’ αλλάξεις.
Ας δούμε καταρχήν λοιπόν περιεκτικά ποιά είναι η πραγματικότητα!
Η Συνολική Εικόνα
Η χώρα μας, οι εργαζόμενοι και οι πολίτες, διανύουμε αισίως τον 12 χρόνο σε καθεστώς δανειακών συμβάσεων και μνημονίων. Η έντεχνα βαπτισμένη ως μεταμνημονιακή περίοδος επιχειρεί να αποκρύψει οτι η Ελλάδα παραμένει μια χρεοκοπημένη χώρα, κυριολεκτικά μια δουλοπαροικία του χρέους, ή πεονίας όπως χαρακτηρίζει η επιστήμη από τις αρχές του 20ού αιώνα κάθε καθεστώς καταναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας που επιβάλλεται σε χώρες και λαούς για την εξυπηρέτηση των χρεών τους. Οι εκατοντάδες μνημονιακοί νόμοι και οι χιλιάδες εγκύκλιοι από το 2010 και μετά, και παρά τις διαβεβαιώσεις των εκάστοτε κυβερνώντων ότι είναι προσωρινοί και μεταβατικοί προκειμένου να ξεχρεώσουμε, ήρθαν για να μείνουν, επικαιροποιούνται συνεχώς και εγκαθίδρυσαν σταδιακά μια νέα κανονικότητα πάνω σε συγκεκριμένους άξονες που δεν επιτρέπεται να ξεχάσουμε:
Την δραματική εσωτερική υποτίμηση των μισθών, της εργασίας, της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και την εκποίησή τους, την αποξήλωση του κοινωνικού μισθού μέσω της κατάργησης δωρεάν δημοσίων αγαθών και παροχών που διαμοιράζονται κι αυτές σε ημέτερους, την καταστροφή του πρωτογενούς τομέα και της μικρής και μεσαίας επιχείρησης, την μετατροπή συνολικά της ελληνικής οικονομίας σε μια πλατφόρμα φτηνών υπηρεσιών και ανείπωτης ανεργίας, όπου οι ευκαιρίες για την λεγόμενη ανάπτυξη υπάρχουν μόνο για τους κάθε λογής θεσμικούς επενδυτές που με την ανεξέλεγκτη κίνηση των κεφαλαίων τους κερδοσκοπούν με το χρέος, τον ιδρώτα και την φτωχοποίηση της μεγάλης πλειοψηφίας. Στις κορυφώσεις της ανάλγητης αυτής πολιτικής συμπεριλαμβάνεται και το κλείσιμο της ΕΡΤ το 2013, ένα στρατηγικό χτύπημα στην ενημέρωση, τον πολιτισμό, την δημοκρατία.
Η χώρα, η οικονομία της και οι εργαζόμενοι, έχουν δεσμευτεί χωρίς την θέλησή και την συμμετοχή τους σε μια συνεχή και ελεγχόμενη χρεοκοπία, ουσιαστικά σε μια αέναη υποβάθμιση της ίδιας τους της ζωής μέχρι το 2060 τουλάχιστον, σύμφωνα με τα δεδομένα του τελευταίου μνημονίου του 2015. Κι ενώ όλα αυτά τα μέτρα διαφημίζονται και προβάλλονται ως πανάκεια και πως θα έφερναν θετικό αποτέλεσμα στην απομείωση του δημόσιου χρέους, του κύριου παράγοντα που μας υποχρέωσε σε βάναυσους κόπους και θυσίες, η πραγματικότητα αποδεικνύεται επίμονα πρόστυχη στην κατάρριψη των διαβεβαιώσεων και των πολιτικών που εφαρμόζονται:
Το χρέος από 330 δις ευρώ και ποσοστό 146% του ΑΕΠ το 2010, έφτασε σήμερα παρά τα κουρέματα, την λεηλασία των Ταμείων (βλέπε PSI) και την συνολική εσωτερική υποτίμηση και φτωχοποίηση, να κυμαίνεται κοντά στα 390 δις ευρώ και ποσοστό 206% του ΑΕΠ. Και ο λογαριασμός ακόμα δεν έχει τελειώσει, αφού ο καινούργιος δανεισμός που επιβλήθηκε λόγω της Πανδημίας αναμένεται να εκτοξεύσει έτι περαιτέρω το δημόσιο χρέος το επόμενο διάστημα, σπρώχνοντας την ελληνική οικονομία, την εργασία και τους εργαζόμενους σε νέα βάρη, νέα μνημόνια που θα βαπτίζονται μεταμνημόνια ή και κατά το ελαφρύτερο επικοινωνιακά, αξιολογήσεις και ενισχυμένες εποπτείες. Το εξοργιστικό είναι οτι εν μέσω πανδημίας, σκληρών lockdown, νέας ανεργίας και κλεισίματος επιχειρήσεων κι ενώ οι κανόνες του Δημοσιονομικού Συμφώνου Σταθερότητας έχουν ανασταλεί για το σύνολο των χωρών της ΕΕ, η ελληνική κυβέρνηση, κυριολεκτικά ως τοποτηρητής ξένων συμφερόντων, είναι η μόνη που αποδέχεται, σαν να μην συμβαίνει τίποτα, την ενισχυμένη εποπτεία, τις Αξιολογήσεις από τους Θεσμούς και τους Εταίρους και την συνέχιση της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών.
Τα λέμε όλα αυτά γιατί οι «άριστοι του επιτελικού κράτους» θέλουν να μας πείσουν, ότι όλα τα παραπάνω δεν είναι κύρια και πρωταρχικά η βασική πηγή των προβλημάτων, δεν είναι το πραγματικό περιβάλλον στο οποίο καλούμαστε να επιβιώσουμε αλλά και το ιδιαίτερα σκοτεινό μέλλον που επιφυλάσσουν σε εμάς και τα παιδιά μας.
Ειδικότερα για το σπίτι μας, την ΕΡΤ.
Γράφτηκαν πολλά στην περίφημη «απ’ ευθείας επιστολή επικοινωνίας» της Διοίκησης προς τους εργαζομένους. Δώδεκα (12) σελίδες ψέματα και αερολογίες για να καλύψουν μια πραγματικότητα , δηλαδή τις τεράστιες αυξήσεις σε εαυτούς και ημέτερους και ότι την ΕΡΤ την έχουν κάνει φέουδό τους.
Σπεύδουμε να ξεκαθαρίσουμε εξ ’αρχής, ότι είμαστε οι τελευταίοι που δεν επιθυμούμε τον εκσυγχρονισμό του εξοπλισμού, την τεχνολογική και ποιοτική αναβάθμιση των μέσων, τον ψηφιακό μετασχηματισμό και την μείωση της γραφειοκρατίας. Το ότι η ΕΡΤ κατάντησε ασθμαίνοντας να παρακολουθεί τις εξελίξεις αυτές, ας αναζητήσουν τις ευθύνες στους πρώην και νυν προϊσταμένους τους, που αποφάσισαν εν μία νυκτί να κλείσουν την ΕΡΤ, στερώντας από τον ελληνικό λαό για 2 ολόκληρα χρόνια την παρουσία της, την ανάπτυξη της και την δυνατότητα εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης στο τεχνολογικό-ψηφιακό χώρο, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν οι δανειστές με το αίμα των εργαζομένων του δημόσιου τομέα αλλά και να πλιατσικολογήσουν – μονοπωλήσουν οι ιδιώτες καναλάρχες και τα ιδιωτικά συμφέροντα τις δημόσιες συχνότητες.
Όμως αδυνατούμε να κατανοήσουμε, πως μια τέτοιου είδους «πρόοδος», μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την αναβάθμιση, την αναγνώριση και την συμμετοχή του εργασιακού δυναμικού σε κάθε επίπεδο. Στοιχεία που βρίσκονται σε άμεση εξάρτηση με την εργασιακή ασφάλεια, την σταθερότητα των αποδοχών, την πρόσληψη εργαζομένων με ανελαστικές και μόνιμες συνθήκες και συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου αλλά και την κατοχύρωση των ήδη υπαρχόντων εργαζόμενων. Στοιχεία που καθιστούν απερίσπαστους και ασφαλείς τους εργαζόμενους στις υπηρεσίες και τα καθήκοντα που τους αναλογούν. Μια ματιά στον Γενικό Κανονισμό Προσωπικού, ο οποίος ασχολείται στο μεγαλύτερο μέρος του με τις πειθαρχικές διώξεις και παραπτώματα είναι ενδεικτικός του τρόπου που αντιλαμβάνονται οι συντάκτες του την αγαστή συνεργασία Διοίκησης – Εργαζομένων – εκπροσώπων τους και την ποιοτική αναβάθμιση της ΕΡΤ.
Η αμεροληψία, ο πλουραλισμός και η εγκυρότητα αναζητούνται.
Επαίρονται για τις έρευνες «ανεξάρτητων αρχών» που ανεβάζουν την ΕΡΤ στις προτιμήσεις του κοινού. Η μισή αλήθεια όμως είναι χειρότερη και από ολόκληρο ψέμα. Δεν μας είπαν, ότι η έρευνα του Reuters Research Institute κατατάσσει την χώρα μας 3η από το τέλος ανάμεσα σε 46 χώρες και τελευταία στη Νότια Ευρώπη, με τον χειρότερο δείκτη αξιοπιστίας στα ΜΜΕ. Και από αυτό δεν εξαιρείται ούτε η ΕΡΤ, αφού η περίφημη θριαμβολογία για την 3η θέση, αφορά μόνο το 32% του συνόλου του ελληνικού πληθυσμού που εμπιστεύονται γενικά τα ελληνικά κανάλια. Με άλλα λόγια βρισκόμαστε στην 3η θέση μόνο για το 1/3 του πληθυσμού. Σε κάθε περίπτωση, η πραγματικά ανεξάρτητη ηλεκτρονική πλατφόρμα Alexa.com που μετράει σε πραγματικό χρόνο την επισκεψιμότητα – αναγνωσιμότητα των ηλεκτρονικών ιστοτόπων, δεν εμφανίζει πουθενά την ERTnews. (Σημ.: η ΠΟΣΠΕΡΤ το διέθεσε στην ΕΡΤ για αξιοποίηση και υπέρ της ελευθεροφωνίας ).
Η ενημέρωση στην ΕΡΤ δυστυχώς συνεχίζει να είναι ουραγός και η κοινωνία της γυρίζει την πλάτη , τα αίτια γνωστά και χιλιοειπωμένα.
Δεν μας κάνει καθόλου εντύπωση η πραγματικότητα αυτή, αφού κοινή διαπίστωση είναι, ότι η διαχρονική μονοπώληση της ενημέρωσης σύμφωνα με το εκάστοτε κρατικό αφήγημα έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Η κατ’ ευφημισμό δημόσια τηλεόραση, συνεχίζει απτόητη να κυριαρχείται από την υπαγωγή της στον απόλυτο έλεγχο του επιτελικού κράτους και τον έλεγχο των δημόσιων μέσων ενημέρωσης από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Πραγματικός ανοικτός δημόσιος διάλογος δεν διεξάγεται, η εκπροσώπηση συλλογικών και κοινωνικών φορέων, η πρόσβαση του κάθε πολίτη και ο κοινωνικός έλεγχος στην δημόσια τηλεόραση είναι απόλυτα ανύπαρκτοι.
Δεν ξεχνάμε επίσης τις επίσημες καταγγελίες δημοσιογράφων για λογοκριμένα ρεπορτάζ, αλλά και τα έγγραφα – οδηγίες που δίδονται σε εργαζόμενους και βγήκαν στην δημοσιότητα, προκειμένου να αποκρυφθούν συγκεκριμένες ειδήσεις.
Για τα Ραδιόφωνα
Από τα πλέον παράδοξα του συγκεκριμένου κειμένου και η θριαμβολογία της Διοίκησης για όσα κατά τη γνώμη τους έγιναν ώστε να «αναβαθμίσουν» τα ραδιόφωνα. Με αύξηση κόστους στις εξωτερικές ραδιοφωνικές παραγωγές άνω του 65% (!!) σε σχέση με το προηγούμενο διάστημα, η Διοίκηση Ζούλα- Γαρμπρίτσου «μεταφράζει» κατά το δοκούν την συγκυριακή και προσωρινή μικρή αύξηση των αριθμών ακροαματικότητας. Η οποία συνέβη εξαιτίας μεγάλων γεγονότων (Θάνατος Μίκη Θεοδωράκη, απαγόρευση μουσικών εκδηλώσεων, συναυλιών, άρα μεγαλύτερη στροφή του κοινού στο ραδιόφωνο κλπ) Αριθμοί που προφανώς με την παντελή έλλειψη σχεδιασμού θα επανέλθουν σε χαμηλότερα επίπεδα όπως δείχνει η σημερινή λ.χ. τοποθέτηση της ΕΡΑ στους σχετικούς πίνακες με την συνεχιζόμενη πτώση των ραδιοφώνων στην 7η θέση ( ΕΡΑ: 14,9% -1,4%
Τρίτο 90.9, Kosmos 93.6, ΕΡΑ Σπορ 101.8, Δεύτερο 103.7, Πρώτο 105.8.)
Πηγή: etetradio.gr 15/1/2022
Για ποιο λόγο ακριβώς λοιπόν πανηγυρίζει η Διοίκηση της ΕΡΤ;
Μήπως για την απομάκρυνση ιστορικών παραγωγών και δημοσιογράφων από εκπομπές στο prime time στα ραδιόφωνα; Το εξοστρακισμό τους αλλού και την αντικατάστασή τους από ονόματα της «αγοράς»; Αλλά με τι ακριβώς απόδοση από αυτά τα «ονόματα»; Ας δώσουν στη δημοσιότητα αν τολμούν κι αυτούς τους αριθμούς. Τους προκαλούμε.
Μήπως για την τοποθέτηση του «Ειδικού Συμβούλου» στα ραδιόφωνα, που παράλληλα είναι και διευθυντής προγράμματος σε άλλο ιδιωτικό σταθμό(!) ενώ η ΕΡΤ του έχει παραχωρήσει μάλιστα και όλους τους κωδικούς πρόσβασης στα συστήματα των υπολογιστών των μουσικών ραδιοφώνων και άρα και σε μεγάλο μέρος, του αρχείου της ΕΡΤ; Ας μας θυμίσουν πότε έχει ξαναγίνει αυτό.
Μήπως για την απαξίωση, αποδυνάμωση και τελικά το κλείσιμο των Περιφερειακών Σταθμών, εις βάρος των τοπικών κοινωνιών, όπου Πομποί ήδη έχουν παύσει, οι συχνότητες θα παραχωρηθούν, ενώ την ίδια στιγμή οι αποχωρήσεις εργαζομένων που συνταξιοδοτούνται δεν προβλέπεται να καλυφθούν από συμβάσεις εργασίας μόνιμου χαρακτήρα αλλά με λίγους και με όρους εργολαβίας και εργασιακής γαλέρας;
Μήπως για την λειτουργία και προνομιακή προβολή του «νέου» διαδικτυακού playlist σταθμού,
Μήπως για τις αγορές ραδιοφωνικών προγραμμάτων από εταιρείες (βλέπε: Θεατρικές παραστάσεις κ.α.) που θα μπορούσαν να παραχθούν με μια καλύτερη οργάνωση, εντός της ΕΡΤ και με το μισό κόστος από αυτό που υπάρχει τώρα;
Μήπως για τη μηδενική εξωστρέφεια ως προς την κοινωνία που στήριξε αλλά και πληρώνει για την ΕΡΤ, αποκλείοντας κάθε νέα φωνή που ενοχλεί στις δημοσιογραφικές εκπομπές;
Ανθρώπινο Δυναμικό
Πρέπει να ομολογήσουμε όμως, ότι η Διοίκηση δεν αρέσκεται απλά και μόνο στον από καθ’ έδρας τρόπο άσκησης των καθηκόντων της αλλά πλέον διεκδικεί και μερίδιο από τον κλαδικό «συνδικαλιστικό» αγώνα των συναδέλφων καλλιτεχνών. Πως να εξηγήσει κανείς την φράση: «Στο 2021 η διοίκηση της ΕΡΤ πέτυχε την επίλυση σημαντικών εκκρεμοτήτων που απασχολούν εδώ και πολλά χρόνια μεγάλο μέρος του ανθρώπινου δυναμικού της.» Αναρωτιόμαστε αν πρέπει να πούμε ένα μόνο «ευχαριστούμε», ή να ονοματίσουμε κάποια στούντιο με τα ονοματεπώνυμα τους .
Εμείς από την άλλη μεριά, δεν έχουμε κανέναν λόγο να μην χαιρετίσουμε την εξέλιξη αυτή. Η εξαίρεση των καλλιτεχνικών ειδικοτήτων από τους αναπροσαρμοσμένους μνημονιακούς νόμους των μισθολογίων του δημόσιου τομέα, ήταν ακόμα και μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο γενικής υποβάθμισης της εργασίας, κατάφωρα άδικη. Δεν μπορούμε όμως να μην υπογραμμίσουμε, οτι ακόμα κι αυτή η ρύθμιση με την ΚΥΑ των καλλιτεχνικών ειδικοτήτων, δημιουργεί νέες στρεβλώσεις και αδικίες, καθώς σε πολλούς συναδέλφους αν όχι στους περισσότερους μειώνει τον βασικό μισθό δημιουργώντας προσωπικές διαφορές οι οποίες και θα μειώνονται από οποιεσδήποτε μελλοντικές αυξήσεις των αποδοχών τους.
Ειδικά για την ΣΣΕ, που εκκρεμεί εδώ και χρόνια και κατά την φιλεύσπλαχνη Διοίκηση – επειδή οι εργαζόμενοι είμασταν καλά παιδιά, – μπορούσε πλέον να μεσολαβήσει στο Υπουργείο Οικονομικών για την ευόδωσή της, είχαν εξ’ αρχής αποκλειστεί από μέρους της στην διαπραγμάτευση με τα πρωτοβάθμια σωματεία οποιεσδήποτε αναφορές και συζητήσεις για πραγματικές μισθολογικές αυξήσεις και συναφή ζητήματα. Οι εν ισχύ μνημονιακοί νόμοι βλέπετε! Είναι πράγματι υποκριτικό και ψευδές για να μην πούμε τίποτα περισσότερο, η αναφορά στο Μήνυμα της Διοίκησης για «αυξημένες απολαβές». Έτσι βέβαια αντιλαμβάνονται την προπληρωμένη κάρτα. Με όρους επαιτείας, αφού η πραγματική δυναμική της εξαιρετικής αυτής προσφοράς, αντιστοιχεί σε πραγματική ωφέλεια για τον εργαζόμενο της τάξης του 1 (ένα) ευρώ ημερησίως. Αντίθετα, όχι μόνο δεν υπάρχουν αυξήσεις αλλά η πρόσθετη επιβάρυνση – κράτηση υπέρ του ΟΑΕΔ μειώνει περαιτέρω τους μισθούς μας.
Ε…! Μην είμαστε και πλεονέκτες.! Είναι κι αυτή μια «συνετή αναπροσαρμογή», όπως ακριβώς ονομάζουν τις δικές τους πέρα από κάθε ηθική ,εξωπραγματικές και δυσθεώρητες αναμενόμενες αυξήσεις. Τις αυξήσεις των στελεχών που υπολείπονται του ιδιωτικού τομέα και που μάλιστα «θα αποτελέσουν πεδίο προσέλκυσης κι άλλων ικανών στελεχών» . Δηλαδή, η ανάγκη της ΕΡΤ είναι στην προσέλκυση στελεχών με παχυλούς μισθούς και απολαβές, χωρίς αδιάβλητες συνθήκες πρόσληψης, με αδιαφάνεια, ρουσφετολογία νεποτισμό κλπ. Δεν είναι ανάγκη η πρόσληψη μόνιμων εργαζομένων που και οι ίδιοι αναγκάζονται να ομολογούν πως υπάρχει μεγάλη ανάγκη ενδυνάμωσης παντού και ειδικά στους τομείς παραγωγής.
Τι μας λέει με άλλα λόγια η Διοίκηση; Μα αυτό που προσπάθησε να περάσει και στην ΣΣΕ αυτολεξεί και με ειδική μνεία. Οτι η ΕΡΤ πρέπει πλέον να λειτουργεί απόλυτα σύμφωνα με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Τόσο όσον αφορά την παραγωγική ανταγωνιστική διαδικασία της αγοράς, τα στελέχη αλλά και όσον αφορά τις προσλήψεις στο εργατικό δυναμικό της αφού όπως η ίδια ομολογεί, «επεκτάθηκε η δυνατότητα της ΕΡΤ για σύναψη συμβάσεων ορισμένου χρόνου» αφού όπως «όλοι γνωρίζουμε» σα να είναι δεδομένο που δεν αλλάζει, «αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος κάλυψης των κενών θέσεων σε περιπτώσεις αποχώρισης εργαζομένων.»
Κι έτσι είναι καταλυτικά δραστική η συμμετοχή της Διοίκησης και κάθε μνημονιακής Διοίκησης στην συρρίκνωση, την εσωτερική αποδόμηση και την μετατροπή της ΕΡΤ σε μια κατ’ όνομα δημόσια τηλεόραση, όπου η άρση της μονιμότητας, οι πολλαπλές ταχύτητες εργαζομένων, η εργασιακή ανασφάλεια και ομηρία, το παραγόμενο έργο, θα μονοπωλείται και θα προσαρμόζεται από τις ανάγκες της αγοράς, των κάθε λογής μικρών και μεγάλων συμφερόντων, ακολουθώντας τελικά την ήδη συντελούμενη ιδιωτικοποίηση του Κράτους, πέρα και έξω από τον ιδρυτικό και θεμελιώδη ρόλο της στην εξυπηρέτηση του πολίτη και του δημόσιου συμφέροντος.
Πανδημία και Ψηφιακός μετασχηματισμός
Η ΠΟΣΠΕΡΤ έχει τοποθετηθεί πολλάκις για το ζήτημα της κρατικής διαχείρισης της Πανδημίας και την αναγκαστική εναρμόνιση της ΕΡΤ με την πολιτική αυτή. Λέμε πολιτική, γιατί από την αρχή πιστεύαμε οτι η κρατική διαχείριση, η κατασταλτική μεθοδολογία, τα κάθε είδους μέτρα και περιορισμοί, το λιγότερο είχαν να κάνουν με την πραγματική αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης, και το περισσότερο με την επιβολή ενός συστήματος κοινωνικοπολιτικού ελέγχου, υποχρεωτικοτήτων, κοινωνικού διαχωρισμού και διχασμού, το οποίο τελικά όχι μόνο δεν έφερε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα αλλά συνετέλεσε μαζί με την κατάρρευση του ΕΣΥ, να καταστεί η χώρα ουραγός ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ, με περισσότερους θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμού.
Η χώρα μας μπήκε σε αυτή την περιπέτεια με ένα ήδη κατεστραμμένο μνημονιακά εθνικό σύστημα υγείας, με ανύπαρκτη την πρωτοβάθμια φροντίδα, και παρ’ όλα αυτά στον φετινό προϋπολογισμό προβλέπεται περαιτέρω μείωση του ΕΣΥ κατά 320 εκατομμύρια ευρώ. Η ίδια η πραγματικότητα, η εξέλιξη της πανδημίας με τις συνεχείς μεταλλάξεις και παραλλαγές, αποδεικνύουν περίτρανα την απόλυτη αποτυχία στην διαχείριση και τις επιλογές στον τρόπο αντιμετώπισης. Κι αυτό δεν είναι κάτι που αυθαίρετα υποστηρίζουμε εμείς, καθώς οι προσωπικές εμπειρίες του κάθε πολίτη αναφορικά με το αλαλούμ της διασποράς της νόσου που αυταπόδεικτα παρακολουθούμε δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες.
Συνεπώς θα συνιστούσαμε στην Διοίκηση να κατεβάσει τους τόνους σχετικά με τις προτροπές και τις διαπιστώσεις της και ν’ αντιληφθεί επιτέλους οτι η ταύτιση και η έμμεση υπεράσπιση της κρατικής διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης την εκθέτει ανεπανόρθωτα. Ο κατάπτυστος διαχωρισμός εργαζομένων και η εξαιρετική εγρήγορση και οίστρος στην παραγωγή προστίμων σε όσους κατά την Διοίκηση δεν σωφρονίστηκαν και μάλιστα στο ήδη επιβεβλημένο για όλους μας καθεστώς οικονομικής δυσχέρειας, αποτελεί όνειδος.
Αναφορικά με τον ψηφιακό μετασχηματισμό επισημαίνουμε, ότι κάθε εργαλείο αποκτά χαρακτήρα στην αδιαμφισβήτητη χρησιμότητά του, ανάλογα με τον τρόπο που κανείς το χρησιμοποιεί. Το μόνο σίγουρο, είναι ότι ο ψηφιακός μετασχηματισμός για την ώρα, βρήκε την μέγιστη εφαρμογή και
χρησιμοποιείται όχι για να διευκολύνει την εργασία, να βοηθήσει στην πάταξη της γραφειοκρατίας, να παράξει απτά αποτελέσματα στο παραγόμενο έργο, αλλά για να διαχωρίσει, να δυσκολέψει με αυθαίρετο τρόπο, να αποδιοργανώσει πολλές φορές ζωτικές κι εύρυθμες λειτουργίες του τρόπου παραγωγικότητας των εργαζομένων και πολύ φοβόμαστε να καταχραστεί. Αποκορύφωμα σε αυτή την τακτική, είναι όπως έχει πέσει στην αντίληψή μας και θα διερευνηθεί περαιτέρω, η έκθεση των ευαίσθητων ιατρικών και προσωπικών δεδομένων πέραν της ΕΡΤ και σε ιδιωτικούς φορείς χωρίς την απαραίτητη συναίνεση.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι.
Στην εποχή του άσπρου – μαύρου ,του αυταρχισμού και του φαίνεσθαι ,αυτή η διοίκηση σέρνει πρώτη τον χορό, διεκδικώντας επιπλέον τα πρωτεία από τον Χανς Κριστιαν Αντερσεν. Αν μέτρο δράσης της και πράξης της αποτελεί η καλή διαγωγή στους πολιτικούς προϊσταμένους της, η παρουσίαση ωραιοποιημένων αλλά αυθαίρετων αριθμών, η επιτάχυνση της μετατροπής της ΕΡΤ σε μια απρόσωπη με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια εταιρεία και η ολοένα και περισσότερη συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού της, αντίστοιχο μέτρο δράσης και πράξης για εμάς αποτελεί η πραγματική εργασιακή, οικονομική και κοινωνική κατάσταση που βιώνει ο συνάδελφος, ο εργαζόμενος, ο πολίτης. Γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι τα οικονομικά βάρη, τα κάθε λογής χρέη, τώρα πλέον και η τερατώδης ακρίβεια στην ενέργεια και στα είδη διατροφής με τον τεχνητό στασιμοπληθωρισμό, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα μη βιώσιμου οικογενειακού και ατομικού προγραμματισμού, μία κυριολεκτική ασφυξία στις ζωτικές μας ανάγκες, που ξεπερνά κατά πολύ τους όρους επιβίωσης. Χωρίς να υπερβάλουμε, ο μισθός μας έχει χάσει την πραγματική του έννοια, της στήριξης μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης, των επιλογών και των επιθυμιών μας, κι έχει μετατραπεί σε επιδότηση των χρεών μας.
Να σταματήσει η επισφαλής εργασία μέσω εργολαβιών και συμβάσεων έργου. Μονιμοποιήσεις σε όλους όσους το δικαιούνται που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Τέρμα η ρουσφετοκρατία, ισονομία για όλους. Με υποχρεώσεις και δικαιώματα για ένα εργασιακό περιβάλλον που θα είναι όλοι ευχαριστημένοι και δεν θα ψάχνουν ..ευκαιρία για να φύγουν από την ΕΡΤ, γιατί το παρόν και το μέλλον τους δεν είναι αντάξιο της προσφοράς τους και των προσδοκιών τους .
Είναι αδήριτη ανάγκη, η ενότητά μας να προκύψει από την συνειδητοποίηση των ταυτόσημων κοινωνικών προβλημάτων αλλά και των κοινών συμφερόντων μας, που βρίσκουν έδαφος και πραγματώνονται μέσα από το κοινό εργασιακό μας σπίτι, την ΕΡΤ. Η ενίσχυση των πρωτοβάθμιων σωματείων, με την μαζική συμμετοχή, την κοινή δράση, την κατανόηση των προβλημάτων των διαφορετικών ειδικοτήτων και κλάδων μεταξύ μας, αποτελεί το κλειδί της ενότητας και συμπαράταξης για τους αγώνες που έρχονται. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, η ΠΟΣΠΕΡΤ στηρίζει τις κινητοποιήσεις που ανακοίνωσε ο Πανελλήνιος Σύλλογος Μηχανικών & Τεχνικών ΕΡΤ (ΠΑ.ΣΥ.ΜΗ.ΤΕ)
Η ΠΟΣΠΕΡΤ από τον θεσμικό της ρόλο ως το δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο όλων των εργαζομένων, με την κατανόηση της ιδιαιτερότητας και των αναγκών κάθε κλάδου αλλά χωρίς διαχωρισμούς, παλεύει διαχρονικά για ένα ολοκληρωμένο μισθολόγιο ειδικά για την ΕΡΤ και είναι εδώ για να εγγυηθεί την ενότητα δημιουργώντας τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις για τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας. Με αυτή την αισιοδοξία πορευόμαστε.
Οι καιροί, ού μενετοί.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ