Από τη μία πλευρά σπάει το αντίΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, από την άλλη επιχειρείται η ανασύνθεση της Δεξιάς Παράταξης.
OI αρχές του ιδρυτής της παράταξης δεν είναι το κύριο δόγμα, αλλά μία αχνή ανάμνηση, καθώς πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ελιάς, συνυπάρχουν με τους ανθρώπους της ΕΠΕΝ, το βαθύ ΛΑΟΣ, και τους φίλους του Βασιλέως.
Όλα αυτά με μία εσάνς φιλελευθερισμού πασπαλισμένο από τους ανθρώπους που έφτιαχναν τα πρωτοσέλιδα της “Κυριακάτικης” και όσους παρουσίαζαν την αναμέτρηση Βίσση -Βανδή στα κεντρικά δελτία ειδήσεων της εποχής Σημίτη και ορκίζονταν στην Κική Δημουλά.
Περασμένα ξεχασμένα, μαζί με τους θηριώδεις μισθούς στην ΕΡΤ την εποχή του Κώστα Καραμανλή του νεότερου. Τιμήθηκαν από του Καραμανλήδες και τώρα βλέπουν στέμματα.
“Κορώνα στο κεφάλι τους” στο όλο εγχείρημα ο Αντώνης Σαμαράς ως μελλοντικός ΠτΔ.
Παρένθεση: Και η μόνη αληθινά συντηρητική ή φιλελεύθερη λύση για την παράταξη μπορεί να έχει από πρόσωπα όπως ο Νίκος Δένδιας ή ο Κωστής Χατζηδάκης.
Ο “έτερος Καππαδόκης” του 2013, έχει διαφοροποιηθεί με τις υποκλοπές και αναμένει τις εξελίξεις στο Δημοκρατικό μέτωπο.
Όπως ακριβώς το έχει γράψει ο Νίκος Γκάτσος και το έχει μελοποιήσει ο Σταύρος Ξαρχάκος:
“Της Αμύνης τα παιδιά διώξανε τον Βασιλιά (…)
Της Αμύνης το καπέλο έφερε το Βενιζέλο”.
Ως ΠτΔ στο μέλλον με την ψήφο της Δημοκρατικής Παράταξης!
Αυτό είναι το εξώφυλλο από μία έκδοση ντοκουμέντο που συγκεντρώνει την ιστορία του δημοψηφίσματος για την αβασίλευτη δημοκρατία, μέσα από ρεπορτάζ, φωτογραφίες, αφίσες, γελοιογραφίες και άρθρα, αποτέλεσμα της συνεργασίας “πέντε Αθηναίων δημοσιογράφων” σε πρόλογο Μάριου Πλωρίτη, καλλιτεχνική επιμέλεια Παναγιώτη Γκράβαλου, σελιδοποίηση Σπύρου Καραχρήστου. Κυκλοφόρησε τότε από τις Εκδόσεις Άκμων και αποτυπώνει το αντιμοναρχικό κλίμα της εποχής.
Μεταξύ άλλων φιλοξενεί την απάντηση από την τηλεόραση του Μ. Πλωρίτη στον Κωνσταντίνο, την ομιλία του Λεωνίδα Κύρκου, ως εκπροσώπου του ΚΚΕ Εσωτερικού, του Κώστα Σημίτη από το ΠΑΣΟΚ και του Καθηγητή Γιώργου Κουμάντου.
