Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Αποτελούμαστε από μία πλειάδα εργαζομένων στο Κλάδο μας, με μεγάλη ποικιλομορφία ειδικοτήτων (κλητήρες, οδηγοί, φύλακες, τεχνικοί Η/Υ, τεχνικοί τύπου, διοικητικοί υπάλληλοι, δημοσιογράφοι), οι οποίοι βρισκόμαστε σε καθεστώς επίσχεσης της εργασίας μας από την Α.Ε. Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, στη προσπάθεια προάσπισης των δικαιωμάτων μας, καθόσον η διοίκηση της εταιρείας μας οφείλει αποδοχές πλέον των 8 μηνών.
Έχοντας προέβη σε μία σειρά «μαχών», κατά τις οποίες έχουμε δικαιωθεί πλήρως (εκδίκαση κατάθεσης αγωγών ασφαλιστικών μέτρων, προσφυγή στην Επιθεώρηση Εργασίας – εκκρεμεί η μήνυση κατά των στελεχών του Οργανισμού για την παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης των εργαζομένων) έναντι της σκληρής, αντεκδικητικής και με έλλειψη συναινετικού χαρακτήρα διαπραγματευτικής συμπεριφοράς της εταιρείας, αντιμετωπίζουμε συνθήκες εξαθλίωσης, καθόσον, εδώ και πλέον των 2 μηνών από την υποβολή του σχετικού αιτήματος, το εκ του νόμου για τη διασφάλιση του Μισθού των εργαζομένων – σύμφωνα με το πνεύμα του Νομοθέτη – επίδομα επίσχεσης δεν έχει ακόμα καταβληθεί από τον αρμόδιο Ασφαλιστικό Φορέα.
Να συνεκτιμηθεί ότι, η διεκδίκηση των οφειλόμενων από τον Δ.Ο.Λ. δεδουλευμένων αποδοχών, αποτελεί το κοινό τόπο των ενδιαφερόντων του συνόλου του Προσωπικού της εταιρείας, στη λογική πως τα συμφέροντα της Εργατικής Δύναμης είναι ενιαία και αδιάσπαστα……Ιδιαίτερα, τώρα που η υπαγωγή της εταιρείας στο καθεστώς «ειδικής εκκαθάρισης», δημιουργεί τεράστια ασάφεια ως προς τη συνέχιση των αμοιβών των εργαζόμενων και βέβαια από την άλλη πλευρά, σημείο χειραγώγησης τους από τους «πραγματικά ωφελούμενους» από αυτή τη κατάσταση. Ο χρόνος άλλωστε τελειώνει, γεγονός που θα οδηγήσει στη παρουσίαση των αποτελέσματα των επιλογών που όλοι μας κάναμε στις κρίσιμες στιγμές, καταγράφοντας από τη μια μεριά τα συμφέροντα της Εργασίας και από την άλλη τα αντίστοιχα της διοίκησης, των τραπεζών και των ολίγων συμπορευόμενων[1] τους……
Στο πλαίσιο της ευαισθησίας και της εφαρμογής κοινωνικής πολιτικής του Δ.Ο.Λ., που εναποτίθεται στη Διοίκηση του Οργανισμού, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η αιτιολογική έκθεση της αγωγής κατά των εργαζομένων, περί καταχρηστικότητας κατά την άσκηση του δικαιώματος επίσχεσης, η εταιρεία με τη νομική της αυτή κίνηση επιδιώκει από εμάς την επιστροφή του επιδόματος επίσχεσης[2] στο Ταμείο, στη περίπτωση δικαίωσης των ισχυρισμών της «καλά» και πλούσιας αμειβόμενης «εργασιακής ελίτ» των στελεχών της. Το εάν είναι και αποδοτική ή αποτελεσματική βέβαια η παροχή υπηρεσιών τους, ως προς την υλοποίηση των στρατηγικών εταιρικών στόχων, κρίνεται από το αποτέλεσμα της πορείας «υγείας του ασθενούς» και της παντελούς έλλειψης αξιολόγησης εναρμόνισης στόχων και ενεργειών διοικητικής πολιτικής. Ενέργεια, μίας καθαρά αντεκδικητικής και «φαραωνικής» αντίληψης[3], αφού ζητάνε από όλους εμάς εκτός των άλλων να τους καταβάλλουμε και τα δικαστικά έξοδα της δίκης, σε περίπτωση αποδοχής των αιτιάσεών τους από το Δικαστήριο.
Σήμερα και τις επόμενες δύο ημέρες πραγματοποιούνται οι εκλογές για την ανάδειξη διοίκησης και εποπτικών – λειτουργικών οργάνων στην Ε.Π.Η.Ε.Α. και στον Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. Επειδή τα εργασιακά προβλήματα, ποτέ δεν είναι αυτοτελή αλλά εντάσσονται στο γενικότερο περιβάλλον μέσα στο οποίο εμφανίζονται και με το οποίο αλληλεπιδρούν, η καταδίκη των πρακτικών του «εργοδοτικού συνδικαλισμού» και των «συνοδοιπόρων» εκείνων – βλέπε διοικήσεις των προβληματικών επιχειρήσεων – που κυρίως ευθύνονται για το Πρόβλημα, αποτέλεσμα των οποίων είναι η μη στήριξη των αγώνων στα δίκαια αιτήματά μας, αποτελεί μονόδρομο στρατηγικής επιλογής για την τελική μας δικαίωση. Όπως όλοι θα γνωρίζετε ο μέχρι σήμερα Πρόεδρος της Ε.Π.Η.Ε.Α. (Μάρκος Γκανάς) αποτελεί μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του ΕΦΚΑ – έναντι φυσικά αμοιβής και παρά την καταγγελία της Ε.Σ.Η.Ε.Α. για τη μη ανάληψη τέτοιων καθηκόντων που προσβάλλουν την έννοια της συνδικαλιστικής εκπροσώπησης. Αλήθεια πως ακριβώς «βοήθησε» στην αντιμετώπιση του προβλήματος, με σημαντικές κοινωνικές προεκτάσεις, της μη χορήγησης του επιδόματος επίσχεσης των απλήρωτων επί 8 μηνών συναδέλφων μας, εκ του θεσμικού του ρόλου και από τις 2 θέσεις που κατέχει; Πως ακριβώς μας «βοήθησε» στη σημαντική για εμάς παρέμβαση στο Σ.ΕΠ.Ε, καθοριστικής σημασίας για την τύχη των διεκδικήσεών μας, και παρά το γεγονός της κατάθεσης σχετικού αιτήματος από το συνάδελφο Παναγιώτη Σκουτέρη, μέλος του Δ.Σ. της Ε.Π.Η.Ε.Α.; Η μη καταβολή δεδουλευμένων αποδοχών, η πολύ μεγάλη χρονικά καθυστέρηση καταβολής του επιδόματος επίσχεσης και η «βαρβαρότητα» της διοίκησης του Δ.Ο.Λ. απέναντι σε καταφανέστατα αδικημένους εργαζόμενους, δεν θα έπρεπε να αποτελούν πεδίο δράσης ενός οποιουδήποτε συνδικαλιστικού σωματείου[4], ιδιαίτερα όταν οι συνέπειες του προβλήματος που δημιουργείται έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην επιβίωση των ανθρώπων που τις υφίστανται; Αυτά βέβαια στη περίπτωση που οι εργαζόμενοι θεωρούνται «θύματα» των αποφάσεων της διοίκησης[5] και όχι το πρόβλημα, όπως μερικοί συνδικαλιστές, συνταυτιζόμενοι με τους μεγαλομετόχους των εταιρειών του Κλάδου, υποστηρίζουν.
Σοβαρά εμφανίζονται τα προβλήματα στον Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π., από τη λειψυδρία Πόρων: χρηματοδοτικών και διοικητικής πολιτικής (κατάργηση αγγελιοσήμου, ανύπαρκτος και “χαριστικός” σε συμφέροντα εποπτικός μηχανισμός, κατασπατάληση πόρων – μη ορθολογικός καταμερισμός – έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού), και λόγω του γεγονότος πως, η απερχόμενη πλειοψηφία στο Δ.Σ. του Οργανισμού.[6], έχει “βοηθήσει” στη διαμόρφωση τετελεσμένης, χωρίς ύπαρξη εναλλακτικών λύσεων, διαπραγματευτικής επιλογής, κατευθύνουν με μαθηματική ακρίβεια τον Ασφαλιστικό μας Φορέα στην «αγκαλιά» των ιδιωτικών συμφερόντων, μέσω της δημιουργίας επαγγελματικού ταμείου, στο οποίο, εκ του θεσμικού και νομικού πλαισίου του, χάνεται ο έλεγχος και ο ρόλος των Ασφαλισμένων στη Διοίκηση του Οργανισμού[7]. Τα πάντα στην εξυπηρέτηση του “κέρδους”….Ενός “κέρδους” όμως αναποτελεσματικού κατά την αξιολόγηση της κοινωνικής ευημερίας, καθόσον καθιστά τους λίγους (αυτούς που θα έχουν τη δυνατότητα καταβολής υψηλών ασφαλιστικών εισφορών) προνομιούχους ανταποδοτικών ροών σε θέματα υγείας και κοινωνικών ασφαλιστικών παροχών, έναντι της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανέργων και των χαμηλά αμειβόμενων, με όρους εξαθλίωσης, εργαζομένων. Αλήθεια πως σκέπτονται να αντιμετωπίσουν τα Επαγγελματικά Ταμεία θέματα κοινωνικής ευαισθησίας, όπως είναι η συνέχιση της ασφάλισης των ανέργων καθώς και των ήδη υπαρχόντων συνταξιούχων – οι οποίοι κρίνονται προβληματικοί για τη βιωσιμότητα τέτοιου είδους Οργανισμών Κοινωνικής; Ασφάλισης, όπως ευαγγελίζονται οι «πραματευτάδες» του δικού μας κοινωνικού προϊόντος, που έχουμε παράγει στα τόσα χρόνια σκληρής εργασίας, δυστυχώς ευρισκόμενου, στα χέρια μιας δραματικά μικρής κοινωνικής ομάδας, που «πλούτισε» έναντι της φτωχοποίησης και της εξαθλίωσης όλων των υπολοίπων…….
Επειδή η ευημερία ενός λαού και κατ’ επέκταση η δικαίωση των αιτημάτων των Δυνάμεων της Εργασίας ποτέ δεν είναι ανεξάρτητη από τις επιλογές που αποφασίζει σε ζητήματα εκπροσώπησής του, και μέχρι την καθιέρωση της άμεσης εκπροσώπησης που αποτελεί τη λυδία λίθο μίας πραγματικά κοινωνικής δικαιοσύνης, καλούμαστε στο πλαίσιο της έμμεσης αντιπροσωπευτικής (κατ΄ανάθεση) δημοκρατίας μας να επιλέξουμε και να δράσουμε για τη προάσπιση των συμφερόντων του κόσμου της Εργασίας, μέσω της μοναδικής[8], ceteris paribus – τηρουμένων σταθερών όλων των λοιπών συνθηκών, δύναμης που διαθέτουμε, τουτέστιν μεθερμηνευόμενης της ψήφου μας….
Δράση Προάσπισης εργασιακών δικαιωμάτων – εργαζομένων Δ.Ο.Λ.
[1] ….ιστορικός διαχρονικός ρόλος κοινωνικής ομάδας, που λόγω διαφόρων κινήτρων, συνήθως και κατά κύριο λόγο ποταπών, ακολουθούν τα συμφέροντα της εξουσίας, σε βάρος των αντίστοιχων της κοινωνικής διαστρωμάτωσης που ανήκουν.
[2] Το επίδομα επίσχεσης καταβάλλεται για την αντιμετώπιση των άμεσων και βασικών βιοτικών αναγκών λόγω της μη καταβολής του Μισθού από την πλευρά του εργοδότη. Για το λόγο αυτόν εξισώνεται άλλωστε από το Νομοθέτη με το επίδομα ανεργίας. Πουθενά στη Νομοθεσία, ούτε σε καταστατικές διατάξεις η χορήγησή του δεν αναστέλλεται από την κατάθεση αγωγής περί καταχρηστικότητας άσκησης του δικαιώματος. Εξάλλου, ο χαρακτήρας και η φύση του εν λόγω επιδόματος προϋποθέτουν την άμεση αντιμετώπιση των βιοτικών αναγκών του εργαζόμενου και την εξασφάλιση της διαβίωσης του δικαιούχου, στο κρίσιμο μεταβατικό διάστημα προς εύρεση εργασίας. Η μη καταβολή του, λόγω προσβολής της νομιμότητας χορήγησής του, όταν δε μάλιστα αποτελεί αντικείμενο απόδειξης και δεν έχει τελεσιδικίσει, στην ουσία αίρει τις απαραίτητες για την ομαλή διαβίωση «προστατευτικές» για τον εργαζόμενο συνθήκες και αντιβαίνει στο χαρακτήρα και τη φύση που ο Νομοθέτης ορίζει για το συγκεκριμένο επίδομα. Πολλώ δε μάλλον όταν ο χρόνος τελεσίδικης απόφασης για τη τελική έγκριση χορήγησής του είναι κατά τη δικαστηριακή πρακτική αρκετά μεγάλος.
[3] Όχι όμως ευρηματικής καθώς τα πρωτεία θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι κατέχει στην ελληνική ιστορία η μαστίγωση της θάλασσας από τον Ξέρξη, λόγω της καταστροφής σημαντικών ναυτικών δυνάμεών του από τα «φυσικά στοιχεία», κατά την επιχείρηση του Πέρση μονάρχη να υποτάξει τους ανυπάκουους Έλληνες…..Η ύβρις, αναπόσπαστο στοιχείο της εξουσίας, αποτελούσε το ύψιστο αδίκημα, που κατά την αντίληψη του πολιτισμού μας – και όχι μόνο – επέφερε τη Νέμεση και τη τιμωρία εκείνου που παραβαίνει το κοινώς λεγόμενο Μέτρο……..
[4] Κατά την άποψή μας, εκτός όλων των άλλων, θα έπρεπε να αποτελεί και αντικείμενο εφαρμογής πολιτικής του Αλληλοβοηθητικού Λογαριασμού, καθόσον η εν λόγω περίπτωση αποτελεί τον ορισμό χορήγησης τέτοιων ανταποδοτικών πόρων προς τους εργαζόμενους, όπως επιβάλλει το Καταστατικό της Ε.Π.Η.Ε.Α και η σχετική Νομοθεσία……
[5] Πολλώ δε μάλλον όταν κατά τη πλούσια κερδοφορία των κλαδικών επιχειρήσεων, οι εργαζόμενοι δεν συμμετείχαν στη διανομή αυτού του παραγόμενου Πλούτου και εκ, της θέσεώς τους, επίσης στις κεντρικές στρατηγικές αποφάσεις της διοίκησης, που επηρέασαν, αν όχι απόλυτα, κατά πάρα πολύ μεγάλο βαθμό τη βιωσιμότητά τους…..
[6] Βλέπε καταγγελία πραξικοπήματος της παράταξης του Μάρκου Γκανά στον έλεγχο της διοίκησης του Οργανισμού από το σύνολο του συνδικαλιστικού κόσμου
[7] Το σχετικό νομοσχέδιο προβλέπει και τη συμμετοχή των εργοδοτών (ή των εκπροσώπων τους) στη διοίκηση των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης.
[8] Καθόσον οι αγωνιστικές και συνδικαλιστικές διεκδικήσεις, αν δεν έχουν άλλο περιεχόμενο, ανάλογα με τις γενικότερες συνθήκες που επιχειρούν, στην ουσία αποτελούν μέσα πίεσης άσκησης της πολιτικής – με την έννοια των κεντρικών επιλογών αποφάσεων της αντιπροσωπευτικής ομάδας, η οποία στη δημοκρατία μας διαμορφώνεται μέσω της ανάθεσης αρμοδιοτήτων σε επιλεγμένα άτομα, για ορισμένο χρόνο και για καθορισμένο; σκοπό.