ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Μεταξύ 1760 – 1860 τοποθετούν οι ιστορικοί την πρώτη Βιομηχανική Επανάσταση, χρειάστηκε περίπου μισός αιώνας μέχρι τον Μάιο του 1886, όταν οι εργαζόμενοι στο Σικάγο διεκδίκησαν καλύτερες συνθήκες εργασίας με κεντρικό σύνθημα «Οκτώ ώρες εργασία, οκτώ ώρες ανάπαυση, οκτώ ώρες ύπνος».
Σήμερα μιλάμε πια για την 4η Βιομηχανική Επανάσταση, για την οποία «ειδικοί αναλυτές» και «οργανισμοί με κυρός», σαν την Παγκόσμια Τράπεζα, προβλέπουν ότι 150 εκατομμύρια εργαζόμενοι θα χάσουν τη δουλειά τους μέχρι το 2022, την ίδια στιγμή 300 εκατομμύρια νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας δεν θα βρίσκουν δουλειά. Εκτιμούν επίσης ότι η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης και η «είσοδος» των ρομπότ στην αγορά εργασίας θα οδηγήσει σε απώλεια 800 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας μέχρι το 2030, αριθμός που αντιστοιχεί στο 20% του σημερινού παγκόσμιου εργατικού δυναμικού.
Εδώ στην Ελλάδα ο Σ.Ε.Β. δηλώνει πως στόχος του είναι η γρήγορη και επιτυχημένη μετάβαση της οικονομίας στην νέα ψηφιακή εποχή μέσα από ένα σύγχρονο επενδυτικό περιβάλλον και τη δημιουργία κατάλληλων υποδομών για την ενδυνάμωση των επιχειρήσεων. Ποια είναι η πρόβλεψη του Σ.Ε.Β. για τους εργαζόμενους; Αποδέχεται νομοτελειακά ότι μεγάλο μέρος τους θα διαβιεί σε καθεστώς μακροχρόνιας ανεργίας. Ταυτίζεται δηλαδή με την γνώμη των «ειδικών αναλυτών» παγκοσμίου εμβέλειας…
Με ποια δεδομένα όμως βγάζουν αυτό τα συμπέρασμα οι «ειδικοί αναλυτές»; Πως γίνεται η βαθύτερη γνώση του μηχανισμού λειτουργίας του περιβάλλοντος, η πρόοδος των κοινωνικών επιστημών, η κατανόηση της καταγωγής και της συμπεριφοράς του ανθρώπου αλλά και η αλματώδης πρόοδος της τεχνολογίας να στρέφονται κατά των εργαζομένων και κατ’ επέκταση κατά της ίδιας της ζωής των ανθρώπων; Γιατί άραγε μιλούν για αύξηση ανεργίας και όχι για για μείωση των ωρών εργασίας με την χρήση των νέων τεχνολογιών;
Οι εργαζόμενοι από την μεριά τους, αντιδρώντας στα παραπάνω, δεν πρέπει να στραφούν κατά της τεχνολογικής εξέλιξης σαν σύγχρονοι λουδήτες. Το πρόβλημα δεν είναι η ίδια η τεχνολογία αλλά η κατανομή του πλούτου και της ευημερίας που προκύπτει από αυτή, η οποία όμως τελικά διαμοιράζεται με αυστηρά ταξικά κριτήρια από τους «ειδικούς αναλυτές»…
Τα οφέλη από την τεχνολογική εξέλιξη πρέπει να επιστραφούν στους εργαζόμενους που μοχθήσαν για αυτά και συνεπώς σε όλη την ανθρωπότητα. Είναι αδιανόητο, για παράδειγμα, σήμερα να χάνονται ζωές και να επιλέγουμε, για οικονομικούς λόγους, να έχουμε λιγότερες Μ.Ε.Θ., λέμε εμείς οι «μη γνωρίζοντες».
Η κρίση λόγω της πανδημίας θα γίνει καταλύτης σημαντικών εξελίξεων και πολιτικών αποφάσεων με άμεση επίδραση, όπως φαίνεται, στους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους. Θυμίζουμε εδώ την προεκλογική δήλωση του Πρωθυπουργού πως θα σαρώσει σαν «οδοστρωτήρας» οτιδήποτε σταθεί απέναντι στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Δεν μας είπε όμως τι θα κάνει όσον αφορά τα συμφέροντα των εργαζομένων. Αν η απάντηση είναι ότι αυτά ταυτίζονται τότε «πλανάται πλάνην οικτρά»!
Η Πρωτομαγιά επιμένει να μας δείχνει, ας αλλάζουν οι εποχές, τον μοναδικό δρόμο των εργαζόμενων που δεν είναι άλλος από την διεκδίκηση για καλύτερες συνθήκες εργασίας και συνεπώς καλύτερη ζωή απέναντι στην σύγχρονη βαρβαρότητα των απανταχού οικονομικά ισχυρών.
Το Συνδικαλιστικό Κίνημα οφείλει να επιλύσει άμεσα τα δομικά του προβλήματα να γίνει πάλι θελκτικό και να ανταπεξέλθει στο κοινωνικό του καθήκον. Να μην επιτρέψει και να αποτρέψει κάθε λογής εργοδοτική αυθαιρεσία.
Οι εργαζόμενοι, από μεριάς τους, πρέπει να ενισχύσουν τις δομές αλληλεγγύης και συλλογικής δράσης, να ενταχθούν στα Κλαδικά Σωματεία και τις Ομοσπονδίες τους, να παλέψουν για να αλλάξουν τις ζωές τους προς το καλύτερο.
Τίποτα δεν είναι ανίκητο αλλά και τίποτα δεν αλλάζει χωρίς αγώνα.