Η ΑΝΑΦΟΡΑ του δημοσιογράφου Γιώργου Αυγερόπουλου στην προσωπική του σελίδα στο Facebook:
Διάβασα ό,τι γράφεται στον τύπο σχετικά με την ακύρωση από το νέο ΔΣ της ΕΡΤ της απόφασης που πήρε η προηγούμενη διοίκηση για τη συμμετοχή της ελληνικής δημόσιας τηλεόρασης ως συμπαραγωγού στην νέα μου ταινία για την ελληνική κρίση, το AGORA II. Φυσικά δεν μου προξένησε καμία έκπληξη καθώς με τους κ.κ Ζούλα και Γαμπρίτσιο βρισκόμαστε σε επαφή. Θα ήθελα ωστόσο να βάλω μερικά πράγματα στην θέση τους.
Είναι πράγματι πολύ κρίμα το ότι ενώ έχουμε συνεννοηθεί με τους Γερμανούς και Γάλλους συμπαραγωγούς μας (WDR & ARTE), αλλά και με διάφορα άλλα τηλεοπτικά δίκτυα του εξωτερικού και έχουμε υπογράψει συμβόλαια αρχής γενομένης από το 2017, με την Αγία Παρασκευή που απέχει μόλις 10 χιλιόμετρα από το γραφείο μας, αυτό αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολο τα τελευταία χρόνια.
Η ΕΡΤ μπήκε στο σχήμα των συμπαραγωγών ήδη από το 2016 με μία επιστολή εκδήλωσης ενδιαφέροντος. Η συμμετοχή της για μια ταινία μεγάλου μήκους σε μια διεθνή συμπαραγωγή ήταν σχεδόν συμβολική: 15.000 ευρώ για τα αποκλειστικά τηλεοπτικά δικαιώματα στην Ελλάδα για 3 χρόνια και ποσοστό 4,95% επί των συνολικών πωλήσεων της ταινίας διεθνώς. Το δεχθήκαμε χωρίς καμία συζήτηση, καθώς θέλαμε να υπάρχει στην ταινία το λογότυπο της δημόσιας τηλεόρασης της Ελλάδας, από την στιγμή που θα υπήρχαν αυτά των Γερμανών και των Γάλλων.
Μετά ακολούθησε σιωπή. Η διοίκηση Κωστόπουλου, που διαδέχθηκε την διοίκηση Ταγματάρχη, ήταν απροσπέλαστη. Δεν καταφέραμε να τους βρούμε ποτέ! Ούτε καν στο τηλέφωνο. Χαρακτηριστικά να πω, ότι εκείνη την περίοδο το φθινόπωρο του 2017 έψαχνα να βρω τον Αλέξη Τσίπρα για το AGORA II, καθώς και τον κ. Κωστόπουλο διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΡΤ. Τον Τσίπρα τον βρήκα, κάναμε γυρίσματα μαζί, τον Κωστόπουλο ποτέ! Ήταν η περίοδος του αποκλεισμού μου. Τότε που οι προτάσεις μου χάνονταν ως δια μαγείας. Αλήθεια, αναρωτήθηκε ποτέ κανείς γιατί ο Εξάντας δεν ξανάρχισε με την επανέναρξη της λειτουργίας της ΕΡΤ;
Η επόμενη διοίκηση Δρόσου ενδιαφέρθηκε και τους ευχαριστώ γι αυτό, αλλά δυστυχώς με μεγάλη καθυστέρηση, όταν η ταινία είχε σχεδόν ολοκληρωθεί. Αποφάσισε και επισήμως την ένταξη της ΕΡΤ στο σχήμα των συμπαραγωγών του AGORA II, το καλοκαίρι του 2019.
Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Η νέα διοίκηση αγνοούσε το θέμα, χρειάστηκε να ενημερώσω προσωπικά τον κ. Ζούλα ο οποίος ενδιαφέρθηκε αμέσως. Συναντηθήκαμε στο γραφείο του και μου ζήτησε να δει την ταινία. Του απάντησα ότι από την στιγμή που τυπικά είναι συμπαραγωγοί έχουν κάθε δικαίωμα να δουν το rough cut, όπως και έγινε. Ένας συνεργάτης του ήρθε στο γραφείο μας και την παρακολούθησε από την αρχή ως το τέλος. Την εκθείασε λέγοντας πως είναι δυνατή, αποκαλυπτική, ισορροπημένη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Ήταν τα ίδια σχόλια με αυτά των Γερμανών και των Γάλλων συμπαραγωγών.
Έτσι, ακολούθησε μια δεύτερη συνάντηση στην οποία συμμετείχε και ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ κ. Γαμπρίτσιος. Παρά τη θετική εισήγηση και το πολύ καλό κλίμα, εκεί μου ειπώθηκε το εξής: Ότι αν ήταν να μπουν συμπαραγωγοί, θα ήθελαν τα δικαιώματα για ΠΑΝΤΑ! Τους απάντησα ότι κάτι τέτοιο δεν είθισται διεθνώς σε τέτοιες δουλειές, και ότι θα ήταν αδικία απέναντι στο WDR και στο ARTE που ενώ έχουν πληρώσει δεκάδες χιλιάδες ευρώ που κοστίζει αυτή η ταινία έχουν τα δικαιώματα για 7 χρόνια. «Σε αυτή την περίπτωση» μου απάντησαν, «θα προτιμούσαμε να προχωρήσουμε σε μια απλή αγορά τηλεοπτικών δικαιωμάτων, με οικονομικό αντάλλαγμα φυσικά πολύ χαμηλότερο από αυτό της συμπαραγωγής».
Εξήγησα ότι αυτό είναι λάθος, και ότι θα έπρεπε να παραμείνουν πιστοί στο σχέδιο και να είναι συμπαραγωγοί ακόμα και την τελευταία στιγμή. Πρώτον για το κύρος της ΕΡΤ απέναντι στους άλλους. Δεύτερον γιατί τελείως τεχνοκρατικά, χάνουν χρήματα. Όχι μόνο θα είχαν όσες προβολές ήθελαν κατά την διάρκεια των 3 χρόνων, αλλά επενδύοντας 15.000 θα έβγαζαν και κέρδος, αφού διατηρούσαν ποσοστά επί των πωλήσεων. Και τρίτον γιατί δημιουργούν «τρύπα» στον προϋπολογισμό της ταινίας, κάτι που αποτελεί σημαντικό πρόβλημα για εμάς. Δεν είμαστε πλούσιοι, κάθε σεντ είναι πολύτιμο στον ωκεανό των εξόδων.
Στην ίδια συνάντηση τους πρότεινα την επαναφορά του Εξάντα στην ΕΡΤ, με εξαιρετικούς όρους για την ελληνική δημόσια τηλεόραση. Μου υποσχέθηκαν να το εξετάσουν στο μέλλον.
Καλόπιστα λοιπόν θέλω να πιστεύω ότι αυτό που συνέβη, ήταν ένας λάθος χειρισμός εξαιτίας έλλειψης εμπειρίας της νέας διοίκησης στις διεθνείς συμπαραγωγές. Ίσως να θεωρούν ότι «σύρθηκαν» από τους προηγούμενους, μπορεί να νιώθουν αμηχανία για αυτό. Δεν ξέρω. Αυτό όμως που ξέρω είναι πως όταν αλλάζει η κυβέρνηση και αλλάζουν οι διοικήσεις – που κατά την γνώμη μου είναι τριτοκοσμικό – θα πρέπει να υπάρχει συνέχεια. Οργανισμοί όπως η ΕΡΤ θα πρέπει να σέβονται την υπογραφή τους. Κάθε άλλη τακτική είναι αντιεπαγγελματική και αντιπαραγωγική.
«Ήταν μια πρόφαση», είπαν οι πιο καχύποπτοι από τους φίλους μου. Είναι γνωστό πως στις διαπραγματεύσεις μία καλή μέθοδος είναι να προτείνεις κάτι στον άλλο που δεν μπορεί να το δεχθεί έτσι ώστε να το απορρίψει ο ίδιος και εσύ να βγεις από την δύσκολη θέση. Είναι το κλασσικό «εγώ του πρότεινα, εκείνος δεν ήθελε». Το αν ισχύει κάτι τέτοιο ή όχι – όπως είπα θέλω να πιστεύω ότι δεν ισχύει – θα φανεί από την νέα συνάντηση που θα γίνει σύντομα όπου θα συζητηθούν οι λεπτομέρειες για την αγορά των τηλεοπτικών δικαιωμάτων του AGORA II.
Όπου και να καταλήξουν οι συζητήσεις, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Ζούλα, τον κ. Γαμπρίτσιο, αλλά και τους προκατόχους τους τον κ. Δρόσο και τον κ. Αρβανίτη για τις προσπάθειές τους σχετικά με το AGORA II. Ακόμα και αν κατά την γνώμη μου έγιναν λάθη κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών το σημαντικότερο είναι ότι με άκουσαν. Δεν ξέρετε πόσο σημαντικό είναι για μένα αυτό. Γιατί για κάποιους είχα απλά «πεθάνει». Όταν ο Σαμαράς έριξε μαύρο στην ΕΡΤ χρησιμοποιούσαν την δουλειά μου ως παράδειγμα δημόσιας τηλεόρασης. Όταν η ΕΡΤ ξανάνοιξε το 2015 δεν μου τηλεφώνησε κανείς. Παρά μόνο αγαπημένοι και εξαιρετικοί επαγγελματίες από την «φωτεινή» ΕΡΤ όπως την ονομάζω, που στάθηκαν δίπλα μου και στους οποίους χρωστώ πολλά.
Τέλος, για όσους ψάχνουν τα πολιτικά μου φρονήματα, με ποιους είμαι, με ποιους δεν είμαι: Δεν είμαι κανενός. Ούτε του ενός, ούτε του άλλου. Δεν χρωστώ πουθενά, δεν έχω εξαρτήσεις, σκέφτομαι ελεύθερα, με τα δικά μου μάτια βλέπω τον κόσμο. Και αυτό το έχω διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού, με προσωπικό και επαγγελματικό κόστος. Είναι δύσκολο, αλλά είναι καλύτερα έτσι.
Πολλούς χαιρετισμούς σε όλες και όλους