Μια από τις σημαντικότερες εξελίξεις στη μουσική βιομηχανία μπορεί να θεωρηθεί η παρουσίαση της υπηρεσίας iTunes Match από την Apple, την εβδομάδα που μας πέρασε.
Πολλοί υποτίμησαν τη σημασία της, όμως διαβάζοντας ανάμεσα στις γραμμές, είναι εξαιρετικά σημαντικό το γεγονός ότι χωρίς πολλές φανφάρες, για πρώτη φορά στην ιστορία του internet, δισκογραφικές μέσω της Apple προσφέρουν “αμνηστία” σε αυτούς που μέχρι σήμερα κυνηγούσαν, στους πιο πιστούς θαυμαστές – και τις περισσότερες φορές καλούς πελάτες της.
Μέχρι σήμερα οι πολιτικές που ακολουθούσαν οι δισκογραφικές μετέτρεπαν σε εγκληματίες όχι μόνο όσους διακινούσαν παράνομα μουσικά αρχεία, αλλά ακόμα και όσους νόμιμα είχαν δημιουργήσει βιβλιοθήκες και απλά επιθυμούσαν να τις μετατρέψουν σε μια άλλη μορφή.
Ποιός ξεχνά τις εποχές που η μια μετά την άλλη οι δισκογραφικές άρχιζαν να εφαρμόζουν κλειδώματα στα cd που πουλούσαν με 20 ευρώ το ένα, και απέτρεπαν σε αυτούς που πλήρωναν τα ποσά αυτά όχι απλά να αντιγράψουν ένα τραγούδι για δική τους χρήση, αλλά ακόμα και να ακούσουν το ίδιο το cd σε έναν υπολογιστή!
Είναι λοιπόν τεράστιο βήμα από εκείνη τη φάση να βρίσκονται σήμερα έτοιμες οι δισκογραφικές τη δυνατότητα στους χρήστες για 25 ευρώ το χρόνο να “νομιμοποιήσουν” ολόκληρη τη συλλογή που έχουν στον υπολογιστή τους, χωρίς να έχει σημασία πως τη δημιούργησαν.
Ένα τόσο καινοτόμο βήμα δεν θα μπορούσε να είναι χωρίς προβλήματα: λίγες μέρες μετά έγινε γνωστό ότι η υπηρεσία αυτή της Apple είναι αμφίβολο το πότε θα ξεκινήσει στην Αγγλία καθώς πολλές ανεξάρτητες εταιρείες δηλώνουν ότι δεν θα δώσουν την άδεια τους για να λειτουργήσει.
Όσο η υπηρεσία αυτή καθυστερεί να ξεκινήσει, το Spotify κερδίζει έδαφος. Πρόκειται για την πιο καινοτόμα μουσική υπηρεσία από την εποχή του Napster, και για πρώτη φορά δείχνει το πιο θα μπορούσε να είναι το μέλλον της μουσικής βιομηχανίας.
Είναι τόσο επιτυχημένη υπηρεσία, που ενδιαφερόμενοι από κάθε χώρα προσπαθούν να την ξεκινήσουν, όμως προτεραιότητα της εταιρείας είναι οι μεγάλες αγορές, με κυρίαρχη αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών.
Όπως είνα φυσικό και από τη χώρα μας πολλοί έχουν ενδιαφερθεί (ΔΟΛ, Emi, Mad, Λύρα, Antenna), χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο Θοδωρής Κυριακού επιχειρεί μέσω της Goldman Sachs και της επένδυσης του στο μετοχικό κεφάλαιο του Spotify να αναλάβει την ανάπτυξη του στα Βαλκάνια.
Την ίδια στιγμή οι εκπρόσωποι των πολυεθνικών βλέποντας ότι λύση σωτηρίας από έξω δεν θα έρθει, προσπαθούν να δημιουργήσουν μια λύση από μόνοι τους.
Minos/EMI, Sony, Warner, Universal, ΕΓΕ, Heaven έχουν κάνει πολλαπλές συναντήσεις προσπαθώντας να καταλήξουν μεταξύ τους, όμως φαίνεται ότι περισσότερα είναι αυτά που τους χωρίζουν.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο, ή μάλλον απίθανο, άνθρωποι οι οποίοι με την πρώτη ευκαιρία θα καρφώσουν ο ένας την πλάτη του άλλου, να προσπαθούν να συμφωνήσουν στο πως θα δημιουργήσουν μια ψηφιακή υπηρεσία την οποία οι περισσότεροι δεν έχουν δει ούτε ζωγραφιστή, και στη συνέχεια να την πουλήσουν για κάποια εκατομμύρια ευρώ σε πελάτη, όταν δυσκολεύονται σήμερα να πάρουν χορηγία έστω και για ένα videoclip.
Και όλα αυτά όταν την ίδια στιγμή το μόνο που κάνει τουλάχιστον μια από τις πολυεθνικές είναι παράλληλες επαφές με τηλεπικοινωνιακούς οργανισμούς στους οποίους διατυπώνει ότι έχει τον καλύτερο κατάλογο και ότι αρκεί να συμφωνήσουν μαζί της απευθείας…