Την ίδια εβδομάδα που ανακοινώθηκε από το Spotify ότι σε χρόνο ρεκόρ η συνδρομητική βάση του στις Ηνωμένες Πολιτείες έφτασε τους 2.5 εκατομμύρια πελάτες, εντείνονται οι επιθέσεις εναντίων όλων των αντίστοιχων υπηρεσιών.
Αυτές ξεκινούν κυρίως από μικρές ανεξάρτητες δισκογραφικές, ή και ατομικά από καλλιτέχνες, οι οποίοι έχουν τελείως διαφορετική εικόνα στο μυαλό τους για το έσοδο το οποίο θα έπρεπε να συγκεντρώνουν από τέτοιες υπηρεσίες.
Συνεχίζει να επικρατεί μια λανθασμένη λογική ότι οι streaming υπηρεσίες απλά λόγω της ύπαρξης τους θα σώσουν όλη τη μουσική βιομηχανία. Αυτό είναι λάθος. Είναι δεδομένο ότι οι χρήστες internet δεν έχουν κάποιο κίνητρο ώστε απλά να σταματήσουν την πειρατεία.
Είναι επίσης είναι δεδομένο ότι οι Internet Providers δεν φαίνονται στην πλειοψηφία τους να είναι διατεθιμένοι να κάνουν πιο δύσκολη την παράνομη διακίνηση περιεχομένου.
Οι υπηρεσίες streaming, μερικές από τις οποίες είναι καταπληκτικές (Spotify, Deezer), είναι η καλύτερη λύση για αυτούς που ήταν έτσι και αλλιώς νόμιμοι καταναλωτές μουσικής. Προς το παρόν λοιπόν στο μεγαλύτερο βαθμό αυτές οι υπηρεσίες προσελκύουν πελάτες οι οποίοι χάλαγαν εκατοντάδες ευρώ, και τους μετατρέπουν σε πελάτες που ετησίως δεν χρειάζεται πλέον να ξοδέψουν περισσότερα από εκατό.
Χωρίς λοιπόν θεσμική βοήθεια, είναι δεδομένο ότι την ήδη κατηφορική πορεία της μουσικής βιομηχανίας, οι υπηρεσίες αυτές θα την επισπεύσουν.
Η θεσμική παρέμβαση χρειάζεται ώστε όλοι οι τηλεπικοινωνιακοί πάροχοι οι οποίοι, είτε το παραδέχονται, είτε όχι, διευκολύνουν την διάδοση παράνομου περιεχομένου, να αρχίσουν κάτι τέτοιο να το κάνουν αρχικά δύσκολο, και αργότερα αδύνατο, εφόσον πλέον υπάρχουν νόμιμες υπηρεσίες.
Μέχρι σήμερα η πλειοψηφία όσων “πειρατεύουν” ήταν χρήστες οι οποίοι είτε θεωρούσαν ότι οι τιμές ήταν πολύ ακριβές, είτε δεν μπορούσαν να βρουν τη μουσική που ήθελαν, ή τεχνικά οι υπηρεσίες ήταν δύσχρηστες.
Όλα αυτά οι υπηρεσίες streaming τα λύνουν, η πρόκληση είναι πλέον να αποδεχθεί η πλευρά της Πολιτείας και των τηλεπικοινωνιακών παρόχων ότι έχουν μια και μοναδική ευκαιρία να νομιμοποιήσουν και να εξυγιάνουν το χώρο της μουσικής στο internet, είτε να κάνουν τα στραβά μάτια και να τον οδηγήσουν στην καταστροφή.
Βέβαια αν οι εμπλεκόμενοι φορείς κάνουν τα στραβά μάτια, όσοι απειλούνται δεν θα μείνουν με σταυρωμένα χέρια. Μαθαίνουμε ότι δικαστικά, συντονισμένα πλέον δισκογραφικές εταιρείες, παραγωγοί ταινιών, Οργανισμός Πνευματικής Ιδιοκτησίας, αλλά και ξένοι φορείς (η IFPI International και η Motion Pictures Association of America), κινούνται εναντίων των ελληνικών internet providers.
Τις προηγούμενες εβδομάδες οι εξελίξεις ήταν θετικές, καθώς για πρώτη φορά η πλευρά των τηλεπικοινωνιακών παικτών άρχισε να συνειδητοποιεί ότι οι δικαστικές αρχές της χώρας αρχίζουν να δείχνουν περισσότερη κατανόηση στις θέσεις των δικαιούχων, και κάτι που παλαιότερα φάνταζε περίπλοκο, τώρα τους είναι απόλυτα ξεκάθαρο: η πλειονότητα των πελατών που αγοράζουν συνδέσης υψηλής ταχύτητας το κάνουν για να καταναλώνουν πειρατικό περιεχόμενο.
Είναι ζήτημα χρόνου λοιπόν οι δύο πλευρές να καταλήξουν σε μια συναινετική προσέγγιση, όπως έχει αρχίσει να γίνεται στις περισσότερες ανεπτυγμένες αγορές…