Απόφαση ΣτΕ: Σε ισχύ οι απαγορεύσεις του «νόμου Ρουσόπουλου»
Επιχείρηση προστασίας των παιδιών από την ανεξέλεγκτη παιδική διαφήμιση. Με απόφασή του το Δ’ Τμήμα του ΣτΕ (2195/2019) επιχειρεί να οριοθετήσει το πεδίο μετάδοσης των παιδικών διαφημίσεων, το οποίο παραβιάζεται διαρκώς από μικρούς και μεγάλους τηλεοπτικούς σταθμούς, προσδιορίζοντας ακριβώς τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται. Η δε απόφαση, εν όψει του σχεδίου αδειοδότησης των περιφερειακών σταθμών, έχει ειδικό βάρος για τις επιχειρηματικές επιλογές.
Με την απόρριψη από το ΣτΕ της προσφυγής της Νέας Τηλεόρασης (Star) κατά της 294/2017 απόφασης του ΕΣΡ, η Ραδιοτηλεοπτική Αρχή πλέον μπορεί να επαναπροσδιορίσει εκ νέου το χάος που επικρατεί με τη διαφήμιση των παιδικών παιχνιδιών, που συντηρεί ζώνες «παιδικών προγραμμάτων» και τηλεοπτικούς σταθμούς με παιδικό πρόγραμμα. Η ουσία της απόφασης είναι πως η ισχύς του «νόμου Ρουσόπουλου» (3587/2007) δεν αμφισβητείται, όπως και η σχετική οδηγία (2002) του ΕΣΡ, ούτε από τις εξαιρέσεις που υπάρχουν στη μεταγενέστερη ευρωπαϊκή οδηγία. Συγκεκριμένα:
«1. Απαγορεύεται στους τηλεοπτικούς σταθμούς η μετάδοση διαφημίσεων παιδικών σταθμών από ώρα 07.00 μέχρι και ώρα 22.00 κάθε μέρας.
- Ως παιχνίδι νοείται κάθε προϊόν που έχει σχεδιαστεί και προορίζεται αποκλειστικά ή όχι να χρησιμοποιείται στο πλαίσιο της παιδικής υλικής, κάτω των 14 ετών.
- Επιτρέπονται οι διαφημίσεις παιδικών καταστημάτων, ιστοσελίδων και διαδικτυακών ιστοτόπων, αλλά χωρίς τα προϊόντα και τα παιχνίδια τους.
- Ρητά απαγορεύεται η διαφήμιση πολεμικών παιχνιδιών».
Στην απόφαση του ΣτΕ κατονομάζονται συγκεκριμένες μάρκες παιχνιδιών για τα οποία μεταδόθηκαν διαφημίσεις. Το ΣτΕ κρίνει πως η άυλη μορφή (ηλεκτρονικά παιχνίδια), τα αποσπάσματα ταινιών από παιχνίδια ή τα είδη διατροφής που σχετίζονται με αυτά συνιστούν παιχνίδια. Τέλος, τονίζει ότι η μετάδοση των διαφημίσεων των σχετικών καταστημάτων, όταν συνδυάζονται με τα παιχνίδια, σχετίζεται με την κατηγορία των απαγορεύσεων του νόμου.