Η απροκάλυπτη λογοκρισία στο Facebook επαναφέρει με δραματικό τρόπο, για τη δημοκρατία και την ελευθερία του Τύπου, τη συζήτηση για την ανεξέλεγκτη λειτουργία τους στη χώρα μας. Η κυβέρνηση, σε πλήρη αντίθεση με όσα συμβαίνουν σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δείχνει απροθυμία να συζητήσει και να επιβάλει κανόνες στη λειτουργία των διεθνών πλατφορμών, όπως το Facebook, η Google, η Yahoo και το YouTube, που διακινούν, εμπορεύονται και ελέγχουν το περιεχόμενο της πληροφόρησης.
Τα διαφημιστικά έσοδά τους από την πώληση πρωτότυπου περιεχομένου παγκοσμίως ανέρχονται σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια και σε όλες τις χώρες της Ευρώπης διεξάγονται διαπραγματεύσεις για την επιβολή «ψηφιακού φόρου». Στη χώρα μας οι πλατφόρμες είναι αμφίβολο αν πληρώνουν φόρο στο Δημόσιο ή αν αποδίδουν δικαιώματα στους παραγωγούς-δημιουργούς, σε αντίθεση με όλες τις άλλες εταιρείες οπτικοακουστικού περιεχομένου, ελεύθερης διανομής ή συνδρομητικές πλατφόρμες.
Η περίπτωση της Γαλλίας, όπου επιβλήθηκε ο ψηφιακός φόρος 5% στις πολυεθνικές πλατφόρμες, αλλά και το παράδειγμα της Αυστραλίας, όπου η κυβέρνηση υποχρέωσε με νόμο την Google και το Facebook να πληρώσουν πνευματικά δικαιώματα στους εκδότες περιεχομένου, στα Μέσα Ενημέρωσης, δηλαδή, που παρέχουν το περιεχόμενο που εμπορεύονται, δείχνουν πως όταν υπάρχει πολιτική βούληση, υπάρχουν και συμφωνίες. Στην Αυστραλία το Facebook εξαναγκάστηκε να επανέλθει στις διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση και τους εκδότες, όταν διαπίστωσε πως ο εκβιασμός της αφαίρεσης των links και περιεχομένου από εφημερίδες και media της Αυστραλίας δεν είχε αποτέλεσμα. Η Google είχε εξαρχής αποδεχθεί να πληρώσει τις εκδοτικές εταιρείες για δικαιώματα περιεχομένου.