Η παραδοχή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος τόνισε πως ένα από τα μεγάλη λάθη της κυβέρνησης ήταν πως δεν κατάφερε να κάνει την ΕΡΤ ένα διαφορετικό κανάλι, βάζει στο επίκεντρο της συζήτησης όλα τα ζητήματα των ΜΜΕ που δεν κατάφερε να παρέμβει δραστικά.
Η ΕΡΤ, στην οποία αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός ως «λάθος», επαναλειτούργησε με τον νόμο της ΝΕΡΙΤ, μια επιλογή που αποδείχθηκε καταστροφική. Βασικές λειτουργίες της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης επί τέσσερα χρόνια δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν παρά μόνο με εξωτερικές αναθέσεις σε ιδιωτικές εταιρείες.
Δεν έγιναν οι απαραίτητες προσλήψεις τεχνικού προσωπικού, υιοθετήθηκαν ως κυρίαρχο μοντέλο τηλεοπτικής παραγωγής οι συμπαραγωγές με εξωτερικές εταιρείες. Δεν ενισχύθηκε η αυτονομία και ανεξαρτησία της ενημέρωσης, αντιθέτως επιλέχθηκε η προσπάθεια ελέγχου από την κυβέρνηση με προσθήκες εξωτερικών συνεργατών. Η επιμονή σε συγκεκριμένες εκπομπές και πρόσωπα με έντονα προπαγανδιστικά χαρακτηριστικά, η αδυναμία παραγωγής σειρών μυθοπλασίας και οι διοικητικές δυσλειτουργίες και αντιπαραθέσεις παρήγαγαν, τελικά, ένα αρνητικό κλίμα για την ΕΡΤ.
Η τηλεοπτική αδειοδότηση έμεινε μισή και αφορά τελικά μόνο τους πανελλαδικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, οι οποίοι πληρώνουν για τις άδειες λειτουργίες τους 35 εκατ. ευρώ για τη δεκαετία. Παράλληλα, όμως, αυτά κανάλια κέρδισαν τη μείωση του Ειδικού Φόρου Τηλεόρασης, που τους εξοικονομεί περισσότερα έσοδα από όσο το κόστος των τηλεοπτικών αδειών, όπως και τα περιφερειακά κανάλια, στα οποία μειώθηκε επίσης ο ειδικός φόρος, αλλά δεν έχουν άδειες λειτουργίας. Επίσης, δεν άνοιξε ποτέ συζήτηση για άδειες λειτουργίας στους ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Στην επίγεια ψηφιακή τηλεόραση η κυβέρνηση δεν έκανε καμία απολύτως παρέμβαση. Η εισαγγελική έρευνα του σκανδάλου του 2014, με την παράδοση όλων των συχνοτήτων στην εταιρεία των μελών της ΕΙΤΗΣΕΕ από τη συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ μπήκε στο αρχείο… Δεν προχώρησε η προετοιμασία για τη Δεύτερη Ψηφιακή Μετάβαση στην τηλεόραση, δεν εκδόθηκε καμία υπουργική απόφαση για αυτό, με αποτέλεσμα η ΕΡΤ να κινδυνεύει πάλι να γίνει ουραγός της Digea.
Δεν ελήφθη κανένα απολύτως μέτρο προστασίας των εργαζομένων από τα δεκάδες μικρά και μεγάλα λουκέτα στον χώρο των ΜΜΕ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε ουσιαστικά τον «νόμο Δένδια» για το καθεστώς της ειδικής διαχείρισης, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να χάσουν ακόμη και αυτά τα ελάχιστα προνόμια που είχαν με τον νόμο της πτώχευσης εταιρειών. Ειδικότερα για την ΕΡΤ καθυστέρησε καταστροφικά η αναβίωση της εργασιακής σχέσης των εργαζομένων τη διετία 2013 – 2015, αφού επιλέχθηκε να πληρώσει η ΕΡΤ και όχι το κράτος, με αποτέλεσμα η κρατική τηλεόραση να εμφανίζει για πρώτη φορά ζημιογόνο προϋπολογισμό για το 2019.
Στη διαφήμιση ο απολογισμός είναι φτωχός. Οι επιστροφές μειώθηκαν από 9,9% στο 4%, αλλά η σχετική πλατφόρμα αγοράς και πώλησης χρόνου δεν λειτούργησε ως σήμερα. Επίσης, υπήρξε η πρόθεση για την ορθή διανομή της δημόσιας διαφήμισης (70% στα πανελλαδικής εμβέλειας ΜΜΕ και 30% στα περιφερειακά).