Σύγκρουση των ιδιωτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας με τους τυφλούς συνανθρώπους μας για τα χρήματα που πληρώνουν. Η υπόθεση έφτασε στο ΣτΕ και το Β’ Τμήμα με την 1025/2013, απέρριψε την απόφαση του Εφετείου η οποία επί της ουσίας απάλλασσε τους ιδιωτικούς σταθμούς εθνικής εμβέλειας από την υποχρέωση καταβολής του 0,3% επί του τζίρου τους στο Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (ΝΠΔΔ) και στον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Τυφλών (ΝΠΙΔ). Οι τηλεοπτικοί σταθμοί εθνικής εμβέλειας διατηρούν την υποχρέωση καταβολής του συγκεκριμένου ποσοστού επί των ακαθάριστων εσόδων, το οποίο προορίζεται για την κάλυψη των αναγκών ενημέρωσης και εγκυκλοπαιδικής μόρφωσης των τυφλών. Υπό την προϋπόθεση πως οι ιδιωτικοί σταθμοί δεν θα επιμείνουν στην κατάργηση της διάταξης, όπως το έχουν κάνει ήδη με σχετικό υπόμνημα αιτημάτων το οποίο κατατέθηκε προ 2ετίας.
Η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια μετά από την άρνηση ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών να καταβάλουν την εισφορά, για σκοπούς δημοσίου συμφέροντος, που προέβλεπε ο Νόμος 1866/1989 (παρ 7, αρ. 3), με το σκεπτικό πως ήταν φόρος. Αρχικά το Πρωτοδικείο έκρινε πως η συγκεκριμένη διάταξη ήταν αντισυνταγματική και στη συνέχεια το διοικητικό Εφετείο έκρινε πως η επιβάρυνση από τη συγκεκριμένη διάταξη συνιστά φόρο επί των ακαθάριστων εσόδων και μόνο επί των τηλεοπτικών σταθμών, παραβιάζοντας την συνταγματική επιταγή περί καθολικότητας των φόρων. Όμως η πλειοψηφία του Β’ Τμήματος του ΣτΕ αποφάσισε πως η σκέψη του διοικητικού Εφετείου δεν ήταν νόμιμη και πως η υπόθεση πρέπει να παραπεμφθεί εκ νέου σε νέα νόμιμη κρίση από το δικαστήριο. Η μειοψηφία έκρινε πως η απόφαση του Εφετείου είναι σωστή.