Αγαπητέ μου Νίκο,
Με μεγάλη μου λύπη διαπιστώνω για μία ακόμα φορά ότι δεν μπορείς να κάνεις τη βασική διάκριση ανάμεσα στο πολιτικό και το προσωπικό (βλ. χαρακτηρισμούς στην πρώτη σου επιστολή). Δυστυχώς για σένα, πρέπει να καταλάβεις ότι στη μέχρι τώρα πορεία μου λειτουργούσα με υπηρεσιακά και μόνο κριτήρια – αν πάλι θεωρείς ότι έχω ανάμιξη στην λήψη και εφαρμογή πολιτικών αποφάσεων, τότε είμαι πραγματικά περίεργος να δω τον τρόπο με τον οποίο θα το τεκμηριώσεις. Γιατί αν δεν μπορείς να μιλήσεις με συγκεκριμένα στοιχεία για την κεντρική εμπλοκή μου στο κλείσιμο της ΕΡΤ, τότε – λυπάμαι που το λέω – αυτό που εσύ αποκαλείς πολιτική κριτική γίνεται απλά προσωπική επίθεση και διαδικτυακό “ξεκατίνιασμα”…
Όσον αφορά στο πρόσωπό μου, ποτέ δεν περιαυτολόγησα, ούτε θεώρησα ότι υπήρξα παρθενογένεση στο χώρο του Αρχείου. Ξέρω καλά ότι μια δημόσια υπηρεσία που διαχειρίζεται, από την ίδρυση της, την πολιτιστική οπτικοακουστική κληρονομία της χώρας έχει συνέχεια στο έργο και τη δράση της και σε αυτό συνεισέφεραν όχι μόνο οι άξιοι συνάδελφοι που ανέφερες, αλλά δεκάδες ακόμα, πολύ πριν από εμάς (και εύχομαι ακόμα περισσότεροι και μετά από εμάς).
Αυτό όμως που δεν δέχομαι με τίποτα, αγαπητέ μου Νίκο, είναι το ότι εγώ έδρασα εγωιστικά εις βάρος του Αρχείου. Να σου υπενθυμίσω, ότι μαζί με τους συνεργάτες μου θεσπίσαμε για πρώτη φορά αυστηρές διαδικασίες που σταμάτησαν τη διαρροή υλικού του Αρχείου προς τρίτους, οι οποίες ζημίωσαν ανυπολόγιστα την ΕΡΤ για δεκαετίες. Με αυτόν τον τρόπο σταμάτησε δια παντός η αφαίμαξη του Αρχείου, που επί χρόνια ήταν κοινό μυστικό στους διαδρόμους του ραδιομεγάρου και προξένησε τα χλευαστικά σχόλια του Τύπου και εισαγγελικές παρεμβάσεις. Αν τότε υπήρχαν τόσο θερμοί υπερασπιστές του Αρχείου όπως εσύ σήμερα, πίστεψέ με, τα πράγματα θα ήταν πάρα πολύ καλύτερα. Εξάλλου, αν θες να μιλάμε με ίσους όρους, μην είσαι τόσο εγωιστής. Το έργο που προσέφερες εσύ στη δημόσια τηλεόραση, το πιστώνεσαι – και δικαίως – αλλά αυτό πρέπει να ισχύει για όλους. Ή μήπως, «όλοι είναι ίσοι αλλά υπάρχουν πιο ίσοι από τους ίσους……». Ε, Νίκο;
Με εκτίμηση,
Βασίλης