Του Νίκου Αγγελίδη της ελεύθερης ανοιχτής ΕΡΤ
Το ρολόι δείχνει 6… Έπιασε απόγευμα για τα καλά και εμείς πιάσαμε Αθήνα με τον Κωστάκη. Δυο ζόμπι κυκλοφορούν στο αεροδρόμιο. Στις «ράγες» με τις αποσκευές βλέπω ένα ελεύθερο καροτσάκι… Ακουμπώ πάνω του και γέρνω… «Τι κάνετε κύριε;» ακούγεται μια φωνή… Είναι ο ιδιοκτήτης του καροτσιού που περιμένει τις βαλίτσες του. Δεν τον είχα δει καν… Κλείνουν τα μάτια μου από την εξάντληση. Τρεις ημέρες στην Κρήτη – διακοπές που λέει και η Δ.Π. – άντε με το ζόρι να ρίξαμε σύνολο 6-7 ώρες ύπνο… Ένταση, αγωνία, νέα πράγματα, προσπάθεια για να βγούμε από κάθε τρύπα και γωνιά της Κρήτης ζωντανά χωρίς προβλήματα…