Προσπαθούμε να αντιληφθούμε όλες αυτές τις μέρες το δράμα των …εργαζομένων στο Τρίτο Κυβερνητικό Πρόγραμμα. Την αποχή, τους διαμεσολαβητές και την τελική συμφωνία.
Συγγνώμη, αλλά για τους διανούμενους της μουσικής , δεν υπάρχει ούτε ένα δάκρυ για την επιλογή τους, να είναι οι πρώτοι που συνέπραξαν με τους κυβερνητικούς δημοσιογράφους για να βγάλουν στον αέρα, ένα …”μαϊμού” Τρίτο.
Η σκέψη μας είναι σε εκείνους που απολύθηκαν μέσα σε μια νύχτα και κάνουν χίλιες δύο δουλειές του ποδαριού για να επιβιώσουν και κρατούν ακόμη ζωντανή την ελεύθερη ΕΡΤ.
Και είναι βαθύτατη η λύπη για όσους εργαζόμενους της ΕΡΤ και υποστηρικτές έχασαν τη ζωή τους στο αγώνα για την επαναλειτουργία της. Στην είσοδο του Ραδιομεγάρου την ίδια βραδιά της απελευθέρωσης θα πρέπει να τοποθετηθεί μια επιτύμβια στήλη για να θυμούνται όλοι το μαύρο κακό.
Ας σοβαρευτούν, κι αυτοί, που σήμερα, συγκρούονται και ας καθίσουν να τα βρουν, πριν επαναλειτουργήσει η ΕΡΤ.
Κι επειδή δεν πρέπει να ξεχνάμε: Τα πρόσωπα που έβαλαν την υπογραφή τους στο λουκέτο, πρέπει να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη. Δεν υπάρχει ασυλία στο έγκλημα κατά της ΕΡΤ, κατεβάζοντας το σήμα της από την ελληνική επικράτεια.