Στο προηγούμενο φύλλο μας υπήρχαν διεξοδικές και έγκυρες αναλύσεις για την επιχειρούμενη από την ηγεσία της ΕΕ διεύρυνση της κοινής προσπάθειας των ευρωπαϊκών χωρών για ενίσχυση της άμυνάς τους, μέσω της… προίκας των 800 δισ. ευρώ, όπως ανέφερε η ανάδοχος του σχεδίου ReArm Europe κ. Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.
Στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της 6ης Μαρτίου, τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο κύπριος Πρόεδρος συμφώνησαν με την πρωτοβουλία αυτή και τη χειροκρότησαν. Μάλιστα, την επόμενη, στη Βουλή, ο κ. Μητσοτάκης την παρουσίασε ως ένα σημαντικό βήμα για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, που συνεπάγεται και την εθνική ασφάλεια, που είναι και το ζητούμενο για κάθε χώρα. Στη Σύνοδο, όμως, αυτή αναφέρθηκε πως στο τεράστιο αυτό αμυντικό σύστημα θα συμμετέχουν και… ομονοούντες σύμμαχοι μέσω του ΝΑΤΟ, όπως η Βρετανία, η Ισλανδία, η Νορβηγία και η Τουρκία. Ως κείμενο, το συγκεκριμένο παράρτημα του σχεδίου ReArm Europe μπορεί να είναι… εύπεπτο, στην πράξη, όμως, μπορεί να ακυρωθεί, γιατί κάποιες χώρες είτε δεν σέβονται τις υπογραφές τους είτε ερμηνεύουν διαφορετικά τους όρους της κάθε συνθήκης, σύμφωνα με όσα τους συμφέρουν.
Γι’ αυτό, η ελληνοκυπριακή πλευρά, πριν συμφωνήσει σε οποιαδήποτε προσθήκη ή σε οποιοδήποτε παράρτημα, θα πρέπει να απαιτήσει να γίνει αποσαφήνιση των λέξεων. Η λέξη «ομονοούντες» σημαίνει ότι όλοι οι συνασπιζόμενοι έχουν τις ίδιες αντιλήψεις, τα ίδια αισθήματα, τις ίδιες σκέψεις. Μπορεί να έχει η Τουρκία την ίδια αντίληψη με την Κύπρο, τη στιγμή που διατηρεί στρατό κατοχής στο νησί και έχει κυριεύσει εδάφη της διά των όπλων; Μπορεί να έχει την ίδια αντίληψη με την Ελλάδα, όταν διεκδικεί νησιά, δεν αναγνωρίζει υφαλοκρηπίδα και συνεχώς απειλεί, προβαίνοντας ακόμα και σε παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου;
Αυτές τις ενστάσεις δεν είδαμε να τις υποβάλλουν ούτε ο κ. Μητσοτάκης ούτε ο κ. Χριστοδουλίδης. Απλώς δέχθηκαν το… ομονοούντες ως δεδομένο, θεωρώντας ότι η Τουρκία θα το ερμηνεύσει όπως το αντιλαμβανόμαστε εμείς. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για σκοπιμότητα ή για αφέλεια, σίγουρα, όμως, μπορούμε να εκφράσουμε την ανησυχία μας γι’ αυτήν την εξέλιξη, η οποία βάζει στο ίδιο τραπέζι το θύμα με τον θύτη. Και μάλιστα δίνει και… το μεγάλο κουτάλι στον θύτη, για να πάρει μεγαλύτερη μερίδα.
Τι λέει η λογική μετά από αυτό; Προφανώς, ότι ο θύτης θα επιχειρήσει να… φάει και το θύμα.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Φωτό: European Commission
[wp-rss-aggregator source=”488842″]