“Χτύπημα” Σημίτη μέσω της “Εφημερίδας των Συντακτών”. Ο πρώην πρωθυπουργός, στην κρίσιμη περίοδο που βρίσκεται η χώρα τοποθετείται, με άρθρο του στην συνεταιριστική εφημερίδα, γράφοντας πως δεν είναι η ώρα για πολιτική διαπραγμάτευση. Ο “αρχιτέκτονας” της εισόδου της Ελλάδας στην ΟΝΕ εκτιμά πως η “πολιτική διαπραγμάτευση εδώ και τώρα για το σύνολο του προβλήματος, όπως το επιδιώκει η ελληνική κυβέρνηση, δεν θεωρείται τώρα εφικτή”! Μετά από τρία χρόνια δημιουργικής καταστροφής της Ελλάδας από την Τρόικα, ο Κ. Σημίτης δεν χαρίζει ούτε μια λέξη στο άρθρο του για την κατάσταση που βρίσκεται μέρος της κοινωνίας και προτείνει την επ΄ άπειρο λιτότητα, για μια χώρα της οποίας είχε την ευθύνη και την καθοδήγηση από το 1996 ως και το 2004. Ενώ παράλληλα, οι συνεργάτες του στο οικονομικό επιτελείο της σημερινής κυβέρνησης, όπως ο Γιάννης Στουρνάρας εξακολουθούν να έχουν στα χέρια τους, τις τύχες όλων των Ελλήνων. Ο Κ. Σημίτης προτείνει την αναβολή λύσης του προβλήματος, αντιπροτείνοντας τη “διαρκή διαπραγμάτευση”, αρά την παραμονή, μέχρι προφανώς την …επιστροφή του στην πολιτική σκηνή, στα προγράμματα λιτότητας. “Ηρωική έξοδος χωρίς σοβαρότατες αρνητικές επιδράσεις για τη χώρα και τους πολίτες της θα ήταν μόνο δυνατή, αν η Ελλάδα είχε την αυτάρκεια των ΗΠΑ, ή της Κίνας”, είναι το φοβικό επιχείρημα του πρώην Πρωθυπουργού, ο οποίος δεν αναγνωρίζει ούτε ένα λάθος στην καταστροφική πορεία που έχει πάρει η χώρα εντός της ΟΝΕ.
Υπάρχει και σημειολογικό ενδιαφέρον για το άρθρο του Κώστα Σημίτη, το οποίο αποτελεί μια δημοσιογραφική επιτυχία για την “Εφημερίδα των Συντακτών”. Δημοσιεύεται στην έβδομη σελίδα, και παρουσιάζεται σαν να πρόκειται για άρθρο … δημοσιογράφου του φύλλου. Υπάρχει στην αρχή του άρθρου η φράση”του Κώστα Σημίτη” χωρίς καμία άλλη αναφορά στην ιδιότητα του. Μόνο στο τέλος του άρθρου υπάρχει ένας αστερίσκος, που δεν αποτελεί συνέχεια παραπομπής και υπάρχει μόνη η ένδειξη “πρώην πρωθυπουργός”. Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει στην αρχή του άρθρου η υπόμνηση στην ιδιότητα του Κώστα Σημίτη, έτσι ώστε να προκύπτει και η ουσία της παρέμβασή�� στους στο διάλογο που γίνεται για την εθνική στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα.
