Αν κάποιος άλλος τολμούσε να εκστομίσει την ανάγκη υποστήριξης των εφημερίδων-και των συγκροτημάτων Τύπου- μέσα στο κεντρικό δελτίο του ΣΚΑΪ, θα το συνόδευε η κατηγορία του “οπαδού της Σοβιετίας” και του “αριστερούλη” σε μια ποιο ήπια εκδοχή. Χθες όμως ζήτησε ο Παύλος Τσίμας, εκφράζοντας την προσωπική του άποψη- να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ιταλίας, με τις φοροαπαλλαγές προς τον Τύπο, συσχετίζοντας αυτή την άποψη με τη δημοκρατία και τον πλουραλισμό.
Θα μπορούσε κάποιος να πει πως Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή ο ΣΚΑΪ, είναι με το φιλελευθερισμό, ενώ την Τρίτη και την Πέμπτη ζητάει κρατική ενίσχυση για να επιβιώσουν τα media και όχι κανείς άλλος στην Ελλάδα (πχ συνταξιούχοι).
Δυστυχώς στο Νέο Φάληρο επικράτησαν αυτές οι απόψεις που νομιμοποίησαν το τέρας του Μνημονίου, το οποίο είναι αδυσώπητο. Είναι έτοιμο να κατασπαράξει με ευχαρίστηση όσους το λιβανίζουν μέρα και νύχτα.
Με τη διαρκή και εγκάρδια υποστήριξή του, με την τοξικότητα των απόψεων ορισμένων εκ των στελεχών του, κατάφεραν να αφαιρέσουν όλα εκείνα τα πολιτικά εργαλεία που θα επέτρεπαν την υποστήριξη του κλάδου των ΜΜΕ και της υπόλοιπης κοινωνίας. Αλλά αυτά είναι Σοβιετία, έτσι δεν είναι;