Μια νέα θεωρία γ��α το Ε����Ρ αναπτύσσεται. Πως αν τα μέλη της Ραδιοτη��εοπτι������ής Αρχής, έχουν διο����������ιστ��ί με προ����ιορισμένης θητεία 4 ετ����ν και έχει επεκταθεί κα��ά 22 μήνε�� από το Στ��, τα μέλη του, μ���� διασταλτική ερμηνεία του άρθρου 110 του νόμου 4055/2012, μ��ορεί να είνα�� 8ετής. Ο λόγ����ς είν��ι προφανής: Π��ρά τις εκλογ������ς ��ης 25η�� Ιανουαρίου ������ ��ην αλλάξε�� το “β��θύ κράτος” ��ων ανεξαρτήτων α��χών που χτ��στηκ�� από ����η ΝΔ κ��ι το ΠΑΣΟΚ, απ�� τα ������όνια του Κ��στα Σημίτη. Δυ��τυχώς, η κ����β��ρν��ση, είναι πολύ κ��ντά στο να υιοθε��ήσει τη λογική αυτή ��ια ��όγους που δε�� είναι εύκολο να γίνουν κ����τανοητοί, βάζοντας σε κίν��υνο, το εγχείρ��μα τη�� αδ��ιοδότησης των τηλεοπτικ����ν σταθμών.
Η ��”διάταξη της 8ετίας” υπάρχει στο ά����������θρο�� 110 παρ. 12 ��. 4055/2012 . Προβλ��π����ι ότι «��������πό την έναρ����η ��σχύος του ��αρό��������τος νόμου λήγει η θητεία των μελών των προβλεπόμενω�� από τοΣύνταγμα αν��ξάρτητω�� αρχών, που έχο������ν επιλεγείαπό ��η Διάσκεψη των Προέδρων ��ης Βουλής κ��ι έχου��υπηρετή����ει ως τακτικά ή αν����ληρωματικά μέλη ������τηνίδια αρ��ή συνολικά για χ��ονικό ��ιάσ��ημα μεγαλύτεροτης οκ����������τ��α������. ��ια ��σα από τα υ����ηρε��ούντα μέλη δεν έχουν συμπλ��ρώσει ��κ������αετία, από τ��ν αρχ��κή επιλογή τους, η θ��τεί�� τ����υς ��αρατείνεται μέχρι τη ��υμπλήρωση της οκταετίας(.…)».
�� ρύθμιση θεσπίστηκε το 2012 για να αποφευχθεί ένα α��νητικό φαινό��ενο που ο��ειλότ����ν στ�� δυσ��οκία της Διά��κ��ψη�� των Π��ο��δρ������ν: ��έ��η ανε��άρτητων αρχών τω�� οποίων είχε ����ν��νεωθεί η ��ητεία, αντί για ��κτώ έτη π��ρέ��εναν στη θέσ�� ��ους για περισσ����ερα έτη, επε��δ�� η ανα��έωση της θητείας τους πραγμ����οπο��ο����νταν με σημαντ��κή κα��υστέρηση. �� ν��μοθέτης δηλ. ��κρινε ότι η θητεία των μελών αυτ��ν λήγει όχι με τη συμπλήρωση τη�� δεύτε��ης ��ετραετίας (����ε αφ��τηρία ��ην ημε��ομηνία διορισμ��ύ ��ης ��ε��τερης ��ητείας) αλ������ά μ���������� τη ��υμπλή��ωση οκτώ ετών από την η����ρομηνία του αρχικού δι��ρι����μού («της αρχικής ��πι��ογής»).
�� βούληση ��ηλαδ�� του νομο��έτη, ό��ως ����έπει αυστ��ρά να ερμηνευθεί, εφόσον εντά����σ��ται σε μια μ����ταβατική ρύθ������ση ενό�� νό��ου όπου τίθ��ντ����ι νέοι καν��ν��ς που ������φ������ούν τη ��ιάρ��εια της θητείας των ��ελών (έξι έτη αντ�� για ����σσερ��), είναι
- αφ��νός μ��ν, να μην σημε��ω��εί ������η��αντ��κή ��πέρβ����η το�� χρο����ικού ορίου της θη������εί�������� τ��ν οκ����ώ ε������ών (περίπτωσ�� του α����� εδαφίου, όπου έχο��με μέλη τω���� οποίων η θητεία ��χει ήδη ��ήξε�� προ π��λλο��),
- αφετέρου δε να ολοκληρωθεί ��μ��σα (δηλ. ��ε την συμπλήρωση καθαρής οκταετίας) �� θητεία μελ���� των οποίων η δεύ��ερη τετραετία έχ���� ολοκληρωθ��ί ��οις πρ��γμα��ι λό���� καθυστέ��ηση�� ��ης έναρξης της ανανεωθείσ���� θητεί��ς (πε��ίπτω��η β’ εδαφίου).
Και ����ις δύο πε��ιπτώσεις, αυτονόη����η προϋπ��θεση εφα��μογής της διατάξεως ε��ναι η ύπα����ξη απο��ά��εω������ ��ια την ανανέωση της θη������είας. Αυτ�� προκύπτει και από τ�� γράμμα του ν����ου ����ου γίνετα������ λόγος ��ια “αρχική επιλογή”, ����ρα υπά��χει και επιγεν����������ενη ��πιλο��ή, δηλαδή η αν����νέωση της θητ����ίας.
Ένα πρ������σθετο επι��είρ��μα υπέρ της μη ε��αρμογής της ��κτα��τίας σε ����έλη που ορίστ��κ��ν μ��νο για τετραετία είν��ι και η ευ��εί�� παρα��ίαση του ά��θρου 101Α του Συντάγματος με τ�� οποίο θε��πίζ��ται η ��ρχή ��ης ��ρισμένης ��ητείας των μελών των ��νεξάρτητων ��ρχών ως ασπίδ���� και εγγύ����σ�� της ανεξαρτησίας τους.
Η έννοια της ορισμένης θητείας περ����αμβάνε�� ��ο στοιχείο ����ης συγκεκριμέν��ς ��ιάρ��ειάς της, όπ��ς αυτή προσδιορίζετα�� από τη διάταξη νόμου π����υ ����������σχυε κατά τον ορισ����ό του κ��������ε μέλο��ς. ����φόσον ����άποι������ ������������έ��ος ορίστηκε για ��υγκεκριμένη θητ����ία (δηλ. για τ��σσερ�� χρόνια), ��εν είνα������ δυνα��ό η θητ��ία αυτή να παρατείνεται μ�� μεταγε��έστερ�� διάτα��η νόμου, παρά μόνο εάν πρόκειται για εξαιρετ��������ή ρύθμιση και αφορ�� σύντο��ο χρονικό διάσ��ημα. Και τούτο διότι, στ��ν περίπτωσ������ π. χ. διπ��α��ια��μο�� της ��ητείας, πα��αβι��ζεται ευθέως �� συνταγματική ��ιάταξη με την οποία προβλ��π��ται συγκεκριμένη (αυστηρ����) δια����ικασία ��ια τον ορισ��ό των μελών των α������εξάρτητων ��ρχών.
Τούτο συνάγετα�� εμμέ��������ς ����αι από τη νο��ο��ογία του Συμβουλίου της Επ��κρ��τεία������, ��υρ��ως με την απόφαση τ��ς Ολομ��λείας 3515/2013. Με την απόφασ�� αυτή το δι����α����τ����ρι�� αν����χθη���� (με ο����ιακή π��ει����ψηφία) ��ς ��νώτατο όριο παράτ��σης της ��η����είας των με��ών των ����νε��άρτητων αρχών τους 22 μήν��������, διά��τημα που α��γίζει τη χρονική δ��άρ��εια μισής θητεία�� (24 μήνες) ενός ��έλους ανεξά��τη����ης αρχής. Επιβεβαιώνεται έ��σ�� ότι υπ��ρβασ�� του χρ��νικού αυτού ορίου θα αποτελούσε ευθεία καταστρατήγησ�� της συντα����ματικής διατάξεως ��ου άρθ��ου 101Α ��υ��τ..
Στ��ν περίπτωση ��ω�� μελών που έχουν μείνει στ�� ΕΣ��, μετ�� τη μή ανανέωση της θ��τείας ����ων Ι. Λασκαρίδη, Γ. Παπακώ��τα και Ε. Δ��μίρη, διαμο��φώνεται ως εξής:
-Η θητεία της Αντιπρο��δρου του ΕΣΡ Λ. Α����εξίου κα�� του μ��λ������υς Γ. Στ��φανάκη τ��λη ��ουλίου ��ου 2015 (δηλ����δ�� έξι μήνες με��ά τη λήξη της ��������������λη Ιανουαρίου το�� 2015).
-Η θητεία του μέ��ους Κ. Α����������ολά έχει λήξει καταρχήν τον Νοέμβρι�� το�� 2012 (οπότε ����σχυσ���� και η ��έα διά����ξη περ�� παρατάσ��ω�� για έξι μήνες) και μ�� τη ��έγιστη δυνατ�� ανοχή και κατ’ ανάλο��η εφαρμογή της νομολογίας τ��υ Σ��Ε το Δε��������έμβριο του 2014.