Στο άρθρο 67 τροποποιείται η διάταξη για το δικαίωμα των δημιουργών να επιτρέπουν ή να απαγορεύουν το έργο τους με την προσθήκη, στην περ. ε) της παρ. 1 του άρθρου 3 του ν. 2121/1993, της διάταξης για την «εκμίσθωση, όσον αφορά το πρωτότυπο ή τα αντίτυπα των έργων τους», καθώς προβλέπει πως το «δικαίωμα αυτό δεν αναλώνεται από οποιαδήποτε πώληση ή άλλη πράξη διανομής του πρωτοτύπου ή των αντιτύπων». «Ως εκμίσθωση», όπως εξηγεί η διάταξη, «νοείται η διάθεση προς χρήση, για περιορισμένο χρονικό διάστημα και για άμεσο ή έμμεσο οικονομικό ή εμπορικό όφελος. Επιπλέον, οι δημιουργοί οπτικοακουστικών έργων έχουν το δικαίωμα να επιτρέπουν ή να απαγορεύουν τον δημόσιο δανεισμό».
Επίσης, με άλλη διάταξη «επιτρέπεται ο δημόσιος δανεισμός νομίμως δημοσιευμένων έργων», ιδίως σε «βιβλιοθήκες και δισκοθήκες, εξαιρουμένων φορέων ήχου και εικόνας που ενσωματώνουν οπτικοακουστικά έργα και ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές».
Η διάταξη προβλέπει και τα εξής: «Η αμοιβή για τον δημόσιο δανεισμό έργων λόγου κατανέμεται κατά 70% στους πνευματικούς δημιουργούς και ειδικότερα στους συγγραφείς, μεταφραστές, φωτογράφους, και δημιουργούς εικαστικών έργων και κατά (30%) στους εκδότες. Για τον δανεισμό φορέων ήχου, η αμοιβή κατανέμεται κατά 55% στους πνευματικούς δημιουργούς, κατά 30% στους ερμηνευτές-εκτελεστές καλλιτέχνες και κατά 15% στους παράγωγους φορέων ήχου. Για τα πρώτα τρία έτη, η αμοιβή κατανέμεται μόνο στους δικαιούχους πνευματικούς δημιουργούς και εκδότες εντύπων».
