της Αλεξάνδρας Χριστακάκη*
Ημουν στη συναυλία αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, όταν δύο συνάδελφοι από την ΕΡΤ, ο Παναγιώτης τεχνικός των links, o οποίος μετακόμισε -καθότι άνεργος– στο χωριό του στην Πελοπόννησο, και η Μαρία Ρεμπούτσικα, από τα Μουσικά Σύνολα, επίσης άνεργη, μου υπενθύμισαν ότι συμπληρώθηκαν 15 μήνες από το «μαύρο» που κάποιοι επιχειρούν να το χαρακτηρίσουν κανονικότητα. Μου μίλησαν για μια επιστολή «καταγγελία» από ΝΕΡΙΤες με αφορμή «αδικίες» στις προσλήψεις 59 δημοσιογράφων εκτός ΑΣΕΠ. «Πολύ αργά το θυμήθηκαν», το σχόλιό τους…
Επιστρέφοντας στο σπίτι βρήκα δύο mails –την ίδια ημέρα- που αφορούν την ΕΡΤ. Η πρώτη επιστολή χωρίς ονοματεπώνυμα, με αποστολέα «επιτροπή δημοσιογράφων ΝΕΡΙΤ» και παραλήπτη τον κ. Μακρυδήμητρη και την Επιτροπή Αξιολόγησης της ΝΕΡΙΤ.
Η δεύτερη ενυπόγραφη με αποστολέα τους αιρετούς εκπροσώπους των δημοσιογράφων της ΕΡΤ και παραλήπτη την ΕΣΗΕΑ και την ΠΟΕΣΥ. Η σύγκριση αναπόφευκτη και τα αποτελέσματα αβίαστα:
Το παρακμιακό καθεστώς διαφθοράς στη ΝΕΡΙΤ έφθασε στο απροχώρητο. Με απίστευτο κυνισμό και θράσος, η κυρία Ευαγγελάκου, αναπληρώτρια Διευθύνουσα Σύμβουλος της ΝΕΡΙΤ, παραδέχθηκε σε συνέντευξή της στο thetoc.gr ότι επενέβη στον τότε Διευθύνοντα Σύμβουλο κ. Προκοπάκη και «διεκδίκησε το δικαίωμα» του συζύγου της να συμμετέχει σε παραγωγές που θα επιλέξει ο Οργανισμός, του οποίου αποτελεί υψηλόβαθμο στέλεχος η ίδια.