ΠΗΓΗ: Στο Κόκκινο

του Γιάννη Ανδρουλιδάκη 

Οι περισσότεροι από εμάς είχαμε στην παιδική μας ηλικία έναν φανταστικό φίλο. Του δίναμε συνήθως ένα ευφάνταστο όνομα, όχι Γιώργος, Γιάννης ή Μαρία, τον συλλέγαμε είτε από τους ήρωες των αγαπημένων μας περιπετειών είτε αποκλειστικά από τη φαντασία μας και ζούσαμε μαζί του φοβερά και τρομερά πράγματα, σε συνθήκες που σφυρηλατούσαν την πραγματική φιλία, την τρυφερότητα και την αλληλεγγύη. Οι κρυφές περιπέτειες που ζούσαμε μαζί του συγκροτούσαν την εσωτερική μας πεποίθηση ότι πίσω από μια πραγματικότητα μελαγχολική και κοινότοπη, όπου η πλειονότητα των νοημάτων μας διέφευγε, υπάρχει μια άλλη, στην οποία ήμασταν οι αναμφισβήτητοι πρωταγωνιστές και οι θετικοί ήρωες. 

Περισσότερα στο http://stokokkino.gr/