ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΣΗΕΑ

της Σόνιας Χαϊμαντά, υποψήφιας με τη Συσπείρωση

Απογοήτευση, ματαίωση, θλίψη ενδεχομένως αισθάνονται αρκετοί – δυναμικοί και ενεργοί συνδικαλιστικά – υποψήφιοι στη μικρή προεκλογική περίοδο για τις εκλογές της ΕΣΗΕΑ (3 και 4 Ιουνίου), όταν, ζητώντας την ψήφο των μελών, εισπράττουν μια αδιάφορη στην καλύτερη περίπτωση, αλλά πάντα σκληρή, κυνική, ίσως άδικη απάντηση που συνοψίζεται περίπου στην επωδό «Ποια ΕΣΗΕΑ μωρέ;;!!!!».

Ισως οι συνάδελφοι να έχουν κάποιο δίκιο και πρέπει, οι υποψήφιοι και τα μέλη των Δ.Σ. να κάτσουμε να  σκεφτούμε γιατί.

Πρέπει όμως επίσης ΟΛΟΙ να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

Ναι η ΕΣΗΕΑ – που έχει δυστυχώς περιορίσει την οντότητά της στα Δ.Σ. και τα όργανα, όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης στον Τύπο – φταίει σε πολλά.

Τόσο για τον μαξιμαλισμό στις αποσπασματικές αντιδράσεις (απεργίες, διαδηλώσεις «one off») όσο και για τον μινιμαλισμό και τη λιγοψυχία στην καθημερινότητα και την ουσία.

Ναι η ΕΣΗΕΑ δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Προτίμησε – για τα μάτια του κόσμου – και για να δικαιολογήσει τον ρόλο της, να αυτοπεριοριστεί, κάθε φορά που ξεχείλιζε το ποτήρι, στην κήρυξη απεργιών και σε συμβολικές τρίωρες στάσεις για κάθοδο στη Βουλή και μετά καφέ στα πέριξ της Βαλαωρίτου.

Ναι η ΕΣΗΕΑ, το Δ.Σ. δηλαδή, δεν έριξε τις μεσοτοιχίες στις επιμέρους παρατάξεις, δεν λειτούργησε κλαδικά και ενοποιητικά, ούτε καν θεσμικά και πολιτικά. Ως όφειλε.

Ναι η ΕΣΗΕΑ δεν έκανε πολλά για να μην κυριαρχήσουν οι προσφορές των εφημερίδων στο θλιβερό περιεχόμενο, δεν βασανίστηκε για την ανεξαρτησία του Τύπου, δεν τα έβαλε με την εξουσία, δεν στάθηκε καν «απέναντι».

Ναι διεπλάκη με τις εξουσίες, συνομίλησε ατύπως με τους ιδιοκτήτες, «λόμπαρε» συχνά με τους υπουργούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δεν προώθησε ανοιχτά τα συμφέροντα του κλάδου προς την κατεύθυνση της ικανοποίησης του δημόσιου συμφέροντος που είναι η πολυφωνία, η δημοκρατία και η πάταξη της λογοκρισίας.

Ναι η ΕΣΕΗΑ, πέραν ορισμένων εξαιρετικά αποτελεσματικών συναδέλφων όπως κάποιοι  απερχόμενοι της Συσπείρωσης και φυσικά εκπρόσωποι ορισμένων άλλων παρατάξεων (για να είμαστε δίκαιοι), εξαντλήθηκε σε στείρους διαλόγους, δεν άλλαξε το απαρχαιωμένο καταστατικό της, δεν έριξε «γέφυρες» σε νέα μέλη, δεν «πόνεσε» για τους ανασφάλιστους των site, δεν έπιασε από τον λαιμό την εξουσία για τις χαριστικές της συμπεριφορές σε εκδότες και καναλάρχες.

Δεν έκανε σχεδόν τίποτα για να μην καταντήσει ένα απλό άλλοθι του ΕΔΟΕΑΠ, το διαβατήριο για δωρεάν σινεμά και θέατρα….

Γιατί να ψηφίσουμε λοιπόν;

Γιατί η ΕΣΗΕΑ είμαστε όλοι εμείς.

Που φταίμε επίσης με όσο μερίδιο ευθύνης αναλογεί στον καθένα.

Που θυμόμαστε την ΕΣΗΕΑ μόνο όταν απολυόμαστε.

Που ορισμένοι τη θέλουμε μόνο ως προϋπόθεση διατήρησής μας στον ΕΔΟΕΑΠ.

Που η συντριπτική πλειονότητα δεν δίνουμε καμμία μάχη για να υποστηρίξουμε τη δουλειά μας, που καταπίνουμε «αμάσητες» τις απολύσεις των άλλων, αρκεί να μείνουμε εμείς μέσα. Και αυτό δεν συνιστά μόνον κριτική, αλλά κυρίως αυτοκριτική, για να μην παρεξηγούμαι.

Ας ψηφίσουμε λοιπόν, ας ψηφίσουμε συνειδητά.

Να ελέγχουμε από εδώ και πέρα πόσο η ΕΡΤ θα είναι ανοιχτή στην κοινωνία

Να παρακολουθήσουμε στενά το θέμα της αδειοδότησης των καναλιών και να παλέψουμε για το κριτήριο του απασχολουμένου δυναμικού, να ασκηθεί πίεση στην κυβέρνηση να θέσει όρο τη βιωσιμότητα για τη χρήση μιας τηλεοπτικής άδειας

Να αγωνιστούμε με αλληλεγγύη ο ένας για τον άλλον, κι ας διαφωνούμε ιδεολογικά και πολιτικά

Να υπερασπιστούμε τα ασφαλιστικά ταμεία και να αγωνιστούμε για την επιστροφή των αποθεματικών με το PSI

Να ανοίξουμε την Ένωση στους νέους συναδέλφους, παιδιά ενός «κατώτερου θεού», ανασφάλιστοι, αναλώσιμοι, εξαθλιωμένοι, αμειβόμενοι με μισθούς πείνας

Να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να περάσουν οι εργαζόμενοι σε ειδησεογραφικές ιστοσελίδες στο ΕΤΑΠ-ΜΜΕ

Να στηρίξουμε τους αδύναμους, τους ανέργους και τους συνταξιούχους

Να προασπίσουμε την ελευθερία του Τύπου και το κοινωνικό αγαθό της ενημέρωσης, ενισχύοντας με κάθε τρόπο συνεταιριστικές πρωτοβουλίες στα ΜΜΕ

Να υπερασπιστούμε τη δουλειά μας από τη λογοκλοπή

Να εφαρμόσουμε στην πράξη τον Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας

Να διεκδικήσουμε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας

Να επιστρέψουμε στην πραγματική δημοσιογραφία, να δώσουμε μάχη για το ρεπορτάζ και όχι για τα δοσμένα κείμενα, τα στημένα θέματα των υπουργείων. Να περπατήσουμε τον δρόμο της αρετής, της ηθικής, της καθαρής γραμμής που δεν είναι άλλη από την ενημέρωση του πολίτη.

Γιατί αυτός είναι ο ρόλος μας, ο στόχος μας, και όχι μόνο η επιβίωσή και αυτοσυντήρησή μας στο μηντιακό σύστημα, με κάθε θυσία…. Ουτοπία; Ισως.

Υ.Γ. («Τι χρησιμεύει τότε η ουτοπία; Σ’ αυτό χρησιμεύει: στο να περπατάς» – Γκαλεάνο).