ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με­τά από τέσ­σε­ρα χρό­νια εκ­δό­θη­κε τον Ιού­νιο από το Πο­λυ­με­λές Πρω­το­δι­κείο Αθη­νών η από­φα­ση με αριθ­μό 1319/2022 με την οποία απορ­ρί­πτε­ται η αγω­γή δύο Ορ­γα­νι­σμών Συλ­λο­γι­κής Δια­χεί­ρι­σης (ΟΣΔ) κα­τά του ΟΣ­ΔΕΛ. Με την εν λό­γω αγω­γή οι ΟΣΔ αμ­φι­σβη­τού­σαν τη συμ­με­το­χή των εκ­δο­τών βι­βλί­ων, εφη­με­ρί­δων και πε­ριο­δι­κών στην εύ­λο­γη αμοι­βή που κα­θιε­ρώ­νει το άρ­θρο 18 του ν. 2121/1993.

Πιο συ­γκε­κρι­μέ­να, οι ΟΣΔ υπο­στή­ρι­ξαν ότι η διά­τα­ξη του άρ­θρου 18 παρ. 3 (βά­σει της οποί­ας οι εκ­δό­τες δι­καιού­νται το 50% της εύ­λο­γης αμοι­βής για την ανα­πα­ρα­γω­γή για ιδιω­τι­κή χρή­ση) εί­ναι αντί­θε­τη με το ενω­σια­κό δί­καιο και συ­νε­πώς ανε­φάρ­μο­στη/ανί­σχυ­ρη, αφού, σύμ­φω­να με την Οδη­γία 2001/29, δεν ανα­γνω­ρί­ζο­νται ως δι­καιού­χοι δι­καιώ­μα­τος πνευ­μα­τι­κής ιδιο­κτη­σί­ας. Αί­τη­μα της αγω­γής ήταν με­τα­ξύ άλ­λων και η κα­τα­βο­λή 2.363.220 ευ­ρώ, πο­σό που αντι­στοι­χεί σε μέ­ρος της δια­νο­μής προς τους εκ­δό­τες έως τις 21 Ιου­λί­ου 2016.

Θα πρέ­πει να ση­μειω­θεί ότι το συ­γκε­κρι­μέ­νο θέ­μα δεν εί­ναι ση­μα­ντι­κό μό­νο λό­γω της οι­κο­νο­μι­κής αξί­ας των δι­καιω­μά­των των εκ­δο­τών. Αλ­λά και για τον επι­πλέ­ον λό­γο ότι με την αγω­γή αμ­φι­σβη­τεί­ται εν τοις πράγ­μα­σι η συ­νερ­γα­σία με­τα­ξύ δη­μιουρ­γών και εκ­δο­τών, η οποία και απο­τε­λεί το θε­μέ­λιο του οι­κο­δο­μή­μα­τος και της λει­τουρ­γί­ας του ΟΣ­ΔΕΛ και βά­σει της οποί­ας έχει ανα­δει­χθεί σε έναν με­γά­λο και αξιό­πι­στο ΟΣΔ. Για τον λό­γο αυ­τόν άλ­λω­στε και στη δί­κη πα­ρε­νέ­βη­σαν υπέρ του ΟΣ­ΔΕΛ και τα σω­μα­τεία συγ­γρα­φέ­ων, η Εται­ρεία Συγ­γρα­φέ­ων, η Εθνι­κή Εται­ρεία Ελ­λή­νων Λο­γο­τε­χνών και η Εται­ρεία Ελ­λή­νων Λο­γο­τε­χνών.

Το Πο­λυ­με­λές Πρω­το­δι­κείο Αθη­νών έκα­νε δε­κτές τις θέ­σεις του Ορ­γα­νι­σμού, συ­ντασ­σό­με­νο με την άπο­ψη του ΟΣ­ΔΕΛ, σύμ­φω­να με την οποία ο ελ­λη­νι­κός νό­μος ανα­γνω­ρί­ζει στους εκ­δό­τες ένα ενο­χι­κής φύ­σε­ως δι­καί­ω­μα εύ­λο­γης αμοι­βής, ανε­ξάρ­τη­τα από το δι­καί­ω­μα εύ­λο­γης αμοι­βής που ανα­γνω­ρί­ζει στους δη­μιουρ­γούς και λοι­πούς δι­καιού­χους δι­καιω­μά­των που προ­βλέ­πο­νται στην Οδη­γία 2001/29. Το δι­καί­ω­μα αυ­τό εί­ναι συμ­βα­τό με την Οδη­γία και σε κά­θε πε­ρί­πτω­ση έχει νο­μι­μο­ποι­η­θεί ανα­δρο­μι­κά με την Οδη­γία 2019/790.

Τέ­λος, το Πρω­το­δι­κείο δέ­χθη­κε ότι ακό­μα και εάν η διά­τα­ξη που ανα­γνω­ρί­ζει εύ­λο­γη αμοι­βή στους εκ­δό­τες ήταν αντί­θε­τη με το ενω­σια­κό δί­καιο, η ισχύς της δεν παύ­ει στις σχέ­σεις με­τα­ξύ ιδιω­τών, όπως εί­ναι οι ΟΣΔ, και η μό­νη συ­νέ­πεια εί­ναι να δη­μιουρ­γεί αξί­ω­ση απο­ζη­μί­ω­σης ένα­ντι του δη­μο­σί­ου.

Συ­νο­ψί­ζο­ντας, η από­φα­ση αυ­τή εί­ναι εξαι­ρε­τι­κά ση­μα­ντι­κή για τους πα­ρα­κά­τω λό­γους:

• Απορ­ρί­πτει το αί­τη­μα κα­τα­βο­λής από τον ΟΣ­ΔΕΛ πο­σού 2.363.220 ευ­ρώ.
• Επι­βε­βαιώ­νει το δι­καί­ω­μα εκ­δο­τών βι­βλί­ων, εφη­με­ρί­δων και πε­ριο­δι­κών να λαμ­βά­νουν εύ­λο­γη αμοι­βή επί της αξί­ας των τε­χνι­κών μέ­σων ανα­πα­ρα­γω­γής έρ­γων πνευ­μα­τι­κής ιδιο­κτη­σί­ας.
• Εν­δυ­να­μώ­νει τη συ­νερ­γα­σία δη­μιουρ­γών και εκ­δο­τών εντός του ΟΣ­ΔΕΛ.
• Εν­δυ­να­μώ­νει τη θέ­ση του ΟΣ­ΔΕΛ ένα­ντι όλων των θε­σμι­κών πα­ρα­γό­ντων.

Η από­φα­ση εν­δέ­χε­ται να εφε­σι­βλη­θεί.

(Ιού­νιος 2022)