Ώρα να αφήσουμε τα τετριμμένα. Να αλλάξουμε το «ΑΥΡΙΟ» της πατρίδας μας. Να γυρίσουμε σελίδα. Με πρώτη τη νέα γενιά, που πρέπει να πάρει στα χέρια της την επόμενη μέρα. Με νέες προτάσεις…

Όχι πια «μεροδούλι, μεροφάι»…Το «χθες» πρέπει να μπει στο ντουλάπι… Ήρθε η ώρα να αναλάβει τη γη που μας γέννησε η επόμενη γενιά των Ελλήνων.

Να δουλέψει για νέες μέρες. Με γνώση και όραμα.

Πρέπει να φτιάξουμε τη γενιά η οποία θα φέρει το «ΑΥΡΙΟ» που έχει ανάγκη η πατρίδα μας.

Οι μέρες λιγοστεύουν.
Δεν περισσεύει ούτε ώρα. Ούτε λεπτό.

Πώς, όμως, θα χαράξει η νέα γενιά μια νέα πορεία; Πώς θα ξεφύγει από τα βαρίδια τού «χθες»; Τι εφόδια της έχουμε δώσει; Πώς τη γαλουχήσαμε, την αναθρέψαμε, την ανδρώσαμε;

Καλύτερες μέρες όλοι θέλουμε, όλοι επιθυμούμε, όλοι λαχταράμε. Τι κάναμε, όμως, για να έρθουν αυτές οι μέρες; Τι χαλί στρώσαμε; Ποια Παιδεία καθιερώσαμε; Στα λόγια όλα εύκολα είναι, όλα γίνονται. Το θέμα είναι τι θα γίνει όταν φτάσουμε στο… διά ταύτα. Τότε θα δούμε τι κάναμε στραβά ή τι δεν κάναμε καθόλου. Έχουμε απαιτήσεις από τους νέους, σίγουρα.

Έχουμε στηρίξει πολλά επάνω τους. Τους έχουμε δώσει, όμως, τις βάσεις για να αντέξουν το βάρος της ευθύνης, να καταφέρουν να πάνε παρακάτω, να μη λυγίσουν; Το αποτέλεσμα θα το δείξει. Ίσως να μην υπάρχουμε για να το δούμε, αλλά εκείνοι που θα υπάρχουν δεν θα πρέπει να μας κακολογούν για τα λάθη και τις παραλείψεις μας. Αν θέλουμε να έχουμε μέλλον, ας στραφούμε με περισσότερο ενδιαφέρον, περισσότερη αφοσίωση, περισσότερη αγάπη στους νέους. Να τους οδηγήσουμε στον σωστό δρόμο, για να μη χαθούν στα τούνελ του αποπροσανατολισμού, της αμφισβήτησης, της αμορφωσιάς. Το ζήτημα, όμως, εδώ είναι αν γνωρίζουμε κι εμείς αυτόν τον δρόμο. Ας το ελπίσουμε, γιατί διαφορετικά είμαστε χαμένοι…

ΤΟ ΠΑΡΟΝ