ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Διαβάστε στο UNFOLLOW

-«“Οποιος θέλει ακούει όποιον θέλει”: Κράτος ή παρακράτος η ΕΥΠ;», ρεπορτάζ της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου και του Αυγουστίνου Ζενάκου

-«Παρακολουθήσεις και Σύνταγμα», άρθρο του Γιώργου Κατρούγκαλου

-«Νότης Μηταράκης: ο πρώην υπάλληλος του Fidelity Fund, βασικού μετόχου της Eldorado Gold», ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

-«Η καταστροφή της ελληνικής οικονομίας», ρεπορτάζ της Ντίνας Ιωακειμίδου

-«Ελλάδα: κοιτίδα των μνημονίων και των μέτρων», ρεπορτάζ του Κώστα Γυφτοδήμου

«Ο χάρτης της Ευρώπης βάφεται μαύρος», άρθρο του Άρη Χατζιστεφάνου

-«Ευρωπαϊκή Ένωση: ο υποβολέας της θεωρίας των “δύο άκρων”», άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου

-«Το Χαμόγελο του Παιδιού και οι ρατσιστικοί μύθοι», άρθρο του Damian Mac Con Uladh

-«Εργοστάσια απορριμμάτων: ας αποφασίσουν οι πολίτες», άρθρο του Θέμη Μπαλασόπουλου

-«Οι Σαμαράδες και η αρχαιολογία», άρθρο του Δημήτρη Πλάντζου

-«Μήλος: νερό που δεν πίνεται, σε διπλάσια τιμή», ρεπορτάζ του Νίκου Τσακανίκα

-«Πλήγμα στα δημόσια ΑΕΙ οι απολύσεις διοικητικών», ρεπορτάζ του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ασφάλεια και ελευθερία

(Το εντιτόριαλ του UNFOLLOW 23)

Όταν πριν από καιρό είχε επισκεφθεί την Ελληνική Αστυνομία, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς είχε δηλώσει ότι «θεμέλιο της δημοκρατίας είναι η ασφάλεια του πολίτη».

Κύριε πρωθυπουργέ, παρά τους αδιαμφισβήτητα ανασφαλείς κι επικίνδυνους καιρούς στους οποίους ζούμε, θα μας επιτρέψετε να διαφωνήσουμε, θα μας επιτρέψετε να επιμείνουμε στην – ίσως εκτός των δικών σας ιδεολογικών καταβολών και πάντως σίγουρα υποβαθμισμένη κατά τη διακυβέρνησή σας– ιδέα ότι θεμέλιο της δημοκρατίας είναι η ελευθερία.

Κι είναι ενδιαφέρον ότι η φράση που ιστορικά περιγράφει το δρόμο που η ανίερη αυτή συγκυβέρνηση έχει επιλέξει –«Αυτός που παραιτείται από την ελευθερία για να κερδίσει ασφάλεια δεν αξίζει τίποτε από τα δύο»– δεν αποδίδεται στον Μαρξ ή τον Λένιν αλλά στον Βενιαμίν Φραγκλίνο και αποτελεί έμβλημα της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Είναι ενδιαφέρον επειδή η στρεψόδικη επιμονή της συγκυβέρνησης σε έννοιες όπως η«ασφάλεια» και –εσχάτως– η «σταθερότητα», μακράν του να φαντάζει ως εγγύηση της δημοκρατικότητάς της, όπως μάλλον θα το ήθελε ο πρωθυπουργός, καταδεικνύει ότι τη δημοκρατία στην πραγματικότητα την αποστρέφεται.

Και μας εμπαίζει λέγοντας ότι θα «αντισταθεί» στην τρόικα, τη στιγμή που, για πάνω από ένα χρόνο τώρα, η συγκυβέρνηση αυτή έχει κουρελιάσει το Σύνταγμα, έχει καταπατήσει κάθε νόμο, έχει εξευτελίσει κάθε δημοκρατικό δικαίωμα, εξασφαλίζοντας δήθεν την «ασφάλεια». Και μάλιστα σχεδιάζει, την ίδια ώρα που μας εμπαίζει, να διαλύσει τον κοινωνικό ιστό με ακόμη πιο βάναυσα μέτρα, τα οποία θα επιβάλει με ακόμη πιο ακραία βία, για να εξασφαλίσει δήθεν τη «σταθερότητα».

Μας εμπαίζει με τέτοιο θράσος που μοιάζει σαν να πιστεύει ότι η ίδια είναι ο μοναδικός νόμος, ο απόλυτος δικαστής που αποφασίζει πόση ελευθερία αξίζουμε, μας εμπαίζει σαν να θεωρεί ότι δεν έχει τίποτε να φοβηθεί. Έχει δίκιο;

Τα θέματα του UNFOLLOW 23 αναλυτικά:

«Οι Σαμαράδες και η αρχαιολογία», άρθρο του Δημήτρη Πλάντζου. Όταν απειλούμαστε ότι «πρέπει να επανελληνίσου με όλη την οπτική μας για όλα τα πράγματα», όταν η ελληνικότητα του 1930 μετατρέπεται από γλαφυρό στερεότυπο σε ζουρλομανδύα των Ελλήνων το 2030, όταν ο σαμαράς των Ιωαννίνων του 1966 ξαναζεί στον πρωθυπουργό Σαμαρά της ΔΕΘ και των Ζαππείων, τα περιθώρια για παρερμηνείες στενεύουν: ο έλεγχος της παρεχόμενης γνώσης αποσκοπεί στο να επανδρώσει τον εθνικό κορμό με αυτούς που θα αποδειχθούν άβουλοι καταναλωτές της ηγεμονικής αφήγησης, αλλά και ανελέητοι διώκτες κάθε αποκλίνοντος λόγου.

«Το Χαμόγελο του Παιδιού και οι ρατσιστικοί μύθοι», άρθρο του Damian Mac Con Uladh. Τώρα που η αναζήτηση των βιολογικών γονέων της Μαρίας ολοκληρώθηκε, πρέπει να ερευνηθεί ο ρόλος του Χαμόγελου του Παιδιού, το οποίο πυροδότησε την παθολογικοποίηση της όλης αφήγησης και καθόρισε το πλαίσιο της άθλιας δημοσιογραφικής κάλυψης, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς , κατασκευάζοντας ένα επικίνδυνο σενάριο που αναπαράγει και ενδυναμώνει ρατσιστικούς μύθους για τους Ρομά.

«Φασισμός αλά ελληνικά», άρθρο του Διονύση Ελευθεράτου. Γιατί δεν ξεπετάχτηκε σε καμία άλλη χώρα καθαρόαιμο ναζιστικό κόμμα;». Σύνηθες ερώτημα, που παρακινεί για σκέψεις. Στην χώρα των μνημονίων και του «ευέλικτου» ρατσισμού, πολλά πράγματα είναι ξεχωριστά…

«Ευρωπαϊκή Ένωση: ο υποβολέας της θεωρίας των “δύο άκρων”», άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου. Για να ξέρετε: Εκτός από τους στενούς φίλους του Α. Σαμαρά, τον Τ. Μπαλτάκο, τον Μ. Βορίδη, τον Α. Γεωργιάδη, τον Ν. Δένδια και τον Φ. Κρανιδιώτη, από το ναζισμό και το φασισμό θα μας σώσει και η Ευρωπαϊκή Ένωση! Που είναι τόσο «αντιφασιστική» και τόσο «αντιναζιστική», ώστε άρχισε να λανσάρει τη θεωρία των «δύο άκρων» εδώ και πολλά χρόνια, προτού ο Α. Σαμαράς προλάβει ακόμα και να τη σκεφτεί…

«Ο χάρτης της Ευρώπης βάφεται μαύρος», άρθρο του Άρη Χατζηστεφάνου. Γιατί δεν έχουν Χρυσή Αυγή στη μνημονιακή Πορτογαλία; Τι δουλειά έχει η άκρα δεξιά στον σκανδιναβικό «παράδεισο της σοσιαλδημοκρατίας»; Τι σχέση έχει η φιλελεύθερη ΕΕ με τον ολοκληρωτισμό που οραματίζονται οι απόγονοι του Χίτλερ; Μια σειρά ερωτημάτων ήρθε πρόσφατα να παρουσιάσει την άνοδο του φασισμού σαν ένα ακραίο φυσικό φαινόμενο και να συσκοτίσει αυτό που όλοι θεωρούσαν δεδομένο: ότι ο φασισμός είναι γέννημα της οικονομικής κρίσης.

«Εργοστάσια απορριμμάτων: ας αποφασίσουν οι πολίτες», άρθρο του Θέμη Μπαλασόπουλου. Προτείνουμε τη διενέργεια δημοψηφίσματος σε κάθε δήμο σχετικά με τα δρομολογούμενα ιδιωτικά εργοστάσια διαχείρισης απορριμμάτων, ώστε να δοθεί η δυνατότητα να συζητηθούν όλα τα επιχειρήματα, να αιτιολογήσουν οι υποστηρικτές τους την ανάγκη κατασκευής τους και να αντικρούσουν τα επιχειρήματά μας.

«Παρακολουθήσεις και Σύνταγμα», άρθρο του Γιώργου Κατρούγκαλου. H Βουλή ψήφισε αντισυνταγματικό νόμο και αδιαφορεί για το κοινοβουλευτικό, ελεγκτικό της έργο, η δικαστική εξουσία εφαρμόζει τον αντισυνταγματικό νόμο, η ΕΥΠ προβαίνει σε αντισυνταγματικές, μαζικές, προληπτικές παρακολουθήσεις, και η εκτελεστική εξουσία παρακολουθεί ασύστολα και αδιακρίτως.

«“Οποιος θέλει ακούει όποιον θέλει”: Κράτος ή παρακράτος η ΕΥΠ;», ρεπορτάζ της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου και του Αυγουστίνου Ζενάκου. «Άτυπες» υποκλοπές γίνονται συνεχώς . Βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταγγέλλουν παρεμβολές στα κινητά τους . Πρώην υψηλόβαθμα στελέχη παίρνουν σύνταξη για τις υπηρεσίες τους στις μυστικές υπηρεσίες και μισθό από επιχειρηματίες για την… εμπειρία τους. «Βαλιτσάκια» πάνε κι έρχονται. Και κάποια αναζητούνται. Τι συμβαίνει με την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών; Ποιους, πόσους και με τι σκοπό παρακολουθεί ο μεγάλος αδελφός της κυβέρνησης;

«Νότης Μηταράκης: ο πρώην υπάλληλος του Fidelity Fund, βασικού μετόχου της Eldorado Gold», ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου. Ο κατάλληλος άνθρωπος στη κατάλληλη θέση: Ο υφυπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, αρμόδιος μεταξύ άλλων και για τις επενδύσεις χρυσού στη χώρα, υπήρξε στο πρόσφατο παρελθόν και για μεγάλο χρονικό διάστημα υψηλόβαθμο στέλεχος της αμερικανικής κοινοπραξίας Fidelity. Πρόκειται για έναν εκ των βασικών μετόχων της Eldorado Gold.

«Ελλάδα: κοιτίδα των μνημονίων και των μέτρων», ρεπορτάζ του Κώστα Γυφτοδήμου. Μνημόνιο διαρκεί ας, με ακαθόριστη ημερομηνία λήξης, που παραδίδει δεμένους χειροπόδαρα τους έλληνες πολίτες στις ορέξεις των Βρυξελλών, της Γερμανίας και του ΔΝΤ, για την επιβολή όσων μέτρων απαιτηθούν προκειμένου να αποπληρωθούν τα δάνεια των πιστωτών, δρομολογεί η συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

«Η καταστροφή της ελληνικής οικονομίας», ρεπορτάζ της Ντίνας Ιωακειμίδου. Η πολιτική που ακολούθησαν και ακολουθούν οι κυβερνήσεις της κρίσης όχι μόνο δεν «πετυχαίνει», όχι μόνο δεν «ανακόπτει την ανεργία», όχι μόνο δεν «οδηγεί σε ανάκαμψη», όπως διατείνεται ψευδώς ο Αντώνης Σαμαράς, αλλά έχει αποσαθρώσει την εργασία, έχει εξαλείψει την αγοραστική δύναμη, έχει μειώσει το πάγιο κεφάλαιο της χώρας και έχει εδραιώσει την ύφεση, καταστρέφοντας απολύτως την ελληνική οικονομία.

«Πλήγμα στα δημόσια ΑΕΙ οι απολύσεις διοικητικών», ρεπορτάζ του Λεωνίδα Βατικιώτη. Επιλέγοντας το διοικητικό προσωπικό των ΑΕΙ για τις απολύσεις, η κυβέρνηση Σαμαρά στέλνει τα πανεπιστήμια στον ιδιωτικό τομέα προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες τους, σε βάρος φυσικά του δημόσιου χαρακτήρα τους, που καταντά κενό γράμμα.

«Πόσο (θα) κοστίζει το γεφύρι της… Πάρου;», ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου. Αδρές κρατικές επιδοτήσεις για ένα αεροδρόμιο-φάντασμα. Ένας πρώην υπουργός, γέννημα θρέμμα της περιοχής, εγκρίνει το έργο μία ημέρα πριν εκπέσει της θέσης του. Εκατομμύρια ευρώ που κάποιοι καρπώθηκαν για απαλλοτριώσεις εκτάσεων. Μια βουλευτής που αναζητά την άκρη στο νήμα της περίεργης υπόθεσης δέχεται απειλές για τη ζωή της. Κατασκευαστικός όμιλος έλληνα μεγιστάνα αναλαμβάνει τμήμα της κατασκευής του έργου, που όταν ολοκληρωθεί –χωρίς δική του υπαιτιότητα– δεν θα θυμίζει σε τίποτα αεροδρόμιο.

«Μήλος: νερό που δεν πίνεται, σε διπλάσια τιμή», ρεπορτάζ του Νίκου Τσακανίκα. Η τραγική έλλειψη καλής ποιότητας πόσιμου νερού στη Μήλο, σε συνδυασμό με τη διπλάσια τιμή στην οποί α εξαναγκάζονται να το αγοράζουν οι κάτοικοι από ιδιωτική εταιρεία, στην οποία ανατέθηκε η δημιουργία Μονάδας Αφαλάτωσης με αδιαφανείς διαδικασίες, έχει δημιουργήσει οξύτατο πρόβλημα.

 

Όπως κάθε μήνα, οι στήλες του UNFOLLOW:

«Τεχνηέντως» του Αυγουστίνου Ζενάκου, «Κόκκινη γραμμή» του Νίκου Μπογιόπουλου, «Αυθάδειες» της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου, «Infowar» του Άρη Χατζηστεφάνου, «Μεσαιωνικά» του Θεόφιλου Τραμπούλη, «Ανάβαλε για λίγο το θάνατό σου» του Old Boy, «Ερωτοπραξίες» του George Le Nonce, «Κομμενταρήσιοι» του Αδάμ Γιαννίκου, «Στα τρία κόρνερ πέναλτι» του Δημήτρη Ζακχαίου, «My name is Bond, James Bond» του Πιτσιρίκου, «Αδέσποτη» του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου, «Πρακτικά» του Παναγιώτη Φραντζή

 

Στο UNFOLLOW 23 διαβάστε ακόμη:

«Ταραραρούρα», διήγημα του Δημοσθένη Παπαμάρκου

«Μια λύση», ποίημα του Ειρηναίου Βρούσγου

«Οι γεωμετρίες του λόγου», κριτική του Θωμά Τσαλαπάτη

«Ούτε φασισμός, ούτε φιλελευθερισμός», κριτική του Χρήστου Νάτση

«Ο Φελίνι στη χώρα του Μπερλουσκόνι», κριτική του Γιώργου Παναγιωτάκη

«Μουσείο»: Το UNFOLLOW φιλοξενεί έργο του Γιάννη Θεοδωρόπουλου

«Florilegium»: Προτάσεις και αντιπροτάσεις από την ομάδα του UNFOLLOW

και… «Πουτάνες», κόμικ του Σπύρου Δερβενιώτη