Κανείς δεν γνωρίζει ποιο είναι το πραγματικό ποσό των “επιστροφών” που χάθηκαν στη διαδρομή από τα Μέσα στους διαφημιστές και τους διαφημιζόμενους. Η κατάσταση είχε περιγραφεί, πάντως, επαρκώς από ανώτατα διευθυντικά στελέχη ΜΜΕ και εκδότες. Στο περιοδικό «Marketing Week» (7/2/2011) οι Κώστας Κιμπουρόπουλος και Θεοχάρης Φιλιππόπουλος είχαν περιγράψει με ακρίβεια και θάρρος το πρόβλημα.
Κιμπουρόπουλος: «Για παράδειγμα, είναι εξαιρετικά λάθος για τους διαφημιζόμενους να καθιστούν τη διαφημιστική δαπάνη ένα εύθραυστο κέντρο κόστους που αμέσως σε συνθήκες πανικού περικόπτεται. Άλλο τόσο πρέπει να δούμε πού πάσχει το πλαίσιο λειτουργίας της αγοράς, γιατί ξέφυγε και πού η δημιουργία έδωσε τη θέση της περισσότερο στη χρηματοοικονομική διαχείριση. Πού οι ρόλοι στρεβλώθηκαν και πού η βουλιμία πολλές φορές υποκατέστησε τη λογική».
«Θέλω να προσθέσω στη λέξη βουλιμία που ακούστηκε τη λέξη απληστία, από όλες τις πλευρές», συμπλήρωνε ο Θ. Φιλιππόπουλος. Παρά τις επισημάνσεις, όμως, δεν υπήρξε καμία ρύθμιση για την «απληστία» των επιστροφών. Ούτε από την πλευρά των Μέσων, που δημιούργησαν περισσότερα προϊόντα από τα αναγκαία για να αντλήσουν τη μέγιστη διαφήμιση και πρόσφεραν παράλογο ανταγωνισμό, ούτε από την πλευρά των διαφημιστικών, που τα επιζητούσαν σε υπερβολικό βαθμό, και των διαφημιζομένων. Υπήρχε ένα διαρκές «γαϊτανάκι» απληστίας και από τις τρεις πλευρές, το οποίο δημιούργησε αυτήν τη φούσκα, που τώρα σκάει.
Αλλά και ο διευθυντής του «Βήματος» Αντώνης Καρακούσης σε άρθρο του με τίτλο «Η φούσκα της επικοινωνίας» (2/4/2011) είχε περιγράψει την κατάσταση: «Ο ‘‘μαύρος’’ πλούτος από τη διαπραγμάτευση και τη μοιρασιά άφησε τον κλάδο αποστεωμένο, χωρίς ικανά στελέχη, αφού η εμπειρία και η τεχνογνωσία έπαψαν να είναι προαπαιτούμενα, με αποτέλεσμα το βασικό αγαθό της παραγωγής διαφήμισης να απαξιωθεί, να ξεμείνει από ιδέες, ποιότητα και ταλέντο». Η ΕΔΕΕ σε απάντησή της προς τον δημοσιογράφο έλεγε πως το επίμαχο άρθρο 12 του νόμου Βενιζέλου γιγάντωσε το αγγελιόσημο και ζητούσε «την πλήρη άρση κάθε παρεμβατικής ρύθμισης στην αγορά και κυρίως του άρθρου 12 του νόμου 2328/1995».
