ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Παναγιώτη Καλφαγιάννη, προέδρου της ΠΟΣΠΕΡΤ
«Η αλήθεια είναι πάντα σκληρή. Θέλει θάρρος για να την πεις, αντοχές να την ακούσεις, κότσια να την παραδεχτείς»
Συναδέλφισσες- συνάδελφοι,
Στις 16 Δεκεμβρίου 2015 γίνονται οι επαναληπτικές εκλογές για τους Εκπροσώπους Εργαζομένων για το ΔΣ της ΕΡΤ. Ένα θεσμό που με πείσμα και επιμονή επιδιώξαμε να υπάρξει (είχε καταργηθεί από το Ν.4173) και να διεξάγεται με καθολική ψηφοφορία. Πιστεύω ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι παρόντες και να αναλαμβάνουν την ευθύνη της εκπροσώπησης τους.
Στο αρχικό σχέδιο προβλεπόταν διορισμός του ενός μέλους (δημοσιογράφου) από την ΠΟΕΣΥ και του άλλου των υπόλοιπων εργαζομένων από τον αρμόδιο υπουργό!!! (η επιλογή μας μην κάνει πράξη την πρόθεσή τους).
Σας ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδίας μου για τη συνειδητή ψήφο σας στο πρόσωπο μου στην πρώτη εκλογική διαδικασία. Εσάς που δεν ακολουθήσατε όλους αυτούς που με τόνους λάσπης και παραπληροφόρησης προσπάθησαν να σας παραπλανήσουν ακολουθώντας πιστά το δόγμα ότι αφού δεν έχουμε να επιδείξουμε τίποτα θετικό πρέπει να συκοφαντήσουμε τον μοναδικό υποψήφιο που έχει έργο.
Έναν υποψήφιο που ήταν και είναι πάντα παρόν στις εξελίξεις και που χωρίς φόβο και με σαφείς θέσεις, με ανιδιοτέλεια και πάθος υπεράσπιζε και υπερασπίζει το δίκαιο όλων των εργαζομένων.
Η εκπροσώπηση σας από μένα είναι λειτούργημα και ευθύνη, όχι μέσον δημοσίων σχέσεων, συνδιαλλαγής και πεδίο λύσης προσωπικών φιλοδοξιών και ανέλιξης.
Απαντώντας λοιπόν σε όλους έχω να πω ότι δεν είμαι τέλειος και ούτε θέλω να γίνω, μέσα από την μεγάλη και πολυσχιδή δράση μου θα μπορούσε ο καθένας να βρει λάθος και να το αναδείξει, δεν δέχομαι όμως την παραπληροφόρηση με δόλο.
Αντίθετα θέλω και το προσπαθώ να είμαι χρήσιμος σε όλους εσάς και όχι αρεστός.
Αυτό καταδεικνύει η συνεχής παρουσία μου σε δίκες και η ενεργός συμμετοχή και στήριξή μου σε ότι μου έχει ζητηθεί, είτε προσωπικό είτε συλλογικό. Δεν ακολουθώ την τάση που θέλουν να επιβάλουν κάποιοι σήμερα, του οπορτουνισμού και των δημοσίων σχέσεων με όσους μας επιβουλεύονται.
Αυτή την τάση τη μισώ γιατί φωνάζει από παντού συμβιβασμό, μετριότητα, μιζέρια, συνδιαλλαγή, διπροσωπία και μας το επιβεβαίωσαν οι τελευταίες εκπροσωπήσεις στο Δ.Σ. της ΕΡΤ νέων και «ικανών» που αφομοιώθηκαν πλήρως και τα συγκάλυπταν όλα για προσωπικά οφέλη.
Η κρισιμότητα της στιγμής που γίνονται αυτές οι εκλογές – τώρα όσο ποτέ – απαιτούν σφαιρική γνώση, θέληση, χρόνο, αποφασιστικότητα και όχι οσφυοκαμψία, συνδιαλλαγή, κομματικές επιλογές, βαστάζους της διοίκησης ούτε φερέφωνα του γνωστού golden boys επί εποχής Παναγόπουλου και νυν υπόδικου με πρώτο μάρτυρα κατηγορίας εμένα που κατήγγειλα αυτές τις εποχές, την κατασπατάληση και διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, τα μπόνους, τη ρουσφετολογία κλπ.
Αυτή η εποχή τελικά χρησιμοποιήθηκε για να λοιδορηθούμε οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ και να δικαιολογηθεί το μαύρο.
Συνάδελφοι, η Διοίκηση έχει 5 μέλη στο 7μελές Δ.Σ. Της είναι αρκετοί. Χρειαζόμαστε 2 πραγματικούς εκπροσώπους εργαζομένων γιατί μπροστά μας έχουμε την αναδιοργάνωση της ΕΡΤ, τον ορυμαγδό των αντιεργατικών μέτρων, την τραγική μείωση των μισθών, την ανασφάλεια για το αύριο, το ασφαλιστικό, την πλήρη εξάρθρωση του εργασιακού και θεσμικού πλαισίου.
Ο Γ.Κ.Π. της Διοίκησης είναι παρελθόν πιά, μετά από το σταθερό, διεκδικητικό, νομικά ορθό αγώνα, ώστε αυτός να γίνει με ΣΣΕ και για την ΠΟΣΠΕΡΤ και για την ΕΣΗΕΑ, ενός Γ.Κ.Π. που παρότι όλοι οι εργαζόμενοι τον κατέκριναν γιατί στερούσε και τα στοιχειώδη δικαιώματα, λίγοι πίστεψαν ότι μπορούσε να αλλάξει.
Ο πρώτος που το πίστεψε κι έδωσε μάχη ήμουν εγώ και το αποτέλεσμα με δικαίωσε.
Τώρα είμαστε στη φάση των διαπραγματεύσεων και την υπογραφή ΣΣΕ. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς τη δύναμη της ψήφου του για το καλύτερο αποτέλεσμα στις διαπραγματεύσεις.
Συνάδελφοι, μαζί δώσαμε αγώνες και πετύχαμε πολλά. Πολλά απ’ αυτά φάνταζαν ακατόρθωτα όχι μόνο από τις συνθήκες και το ύψος του πήχη αλλά και γιατί προσωπικές φιλοδοξίες, φθόνος, κομματικές επιλογές και εξυπηρετήσεις συμφερόντων, φόβος, αντισυναδελφικότητα, κλπ μας πολέμησαν ώστε να μην τα καταφέρουμε. Όμως οι νίκες μας μικρές και μεγάλες, η μεγαλύτερη ήταν η επαναλειτουργία της ΕΡΤ, είναι οι παρακαταθήκες μας για το μέλλον – όσο κι αν υπάρχουν σφετεριστές των αγώνων μας – αυτές θα είναι το ορόσημο και η αφετηρία μας για να διεκδικήσουμε το παρόν και το μέλλον μας για αξιοπρεπείς όρους εργασίας για την ΕΡΤ της καρδιάς μας και της κοινωνίας.
Η συμμετοχή μου και οι αγώνες μου στα κοινά, χωρίς να προσβλέπω σε ανταλλάγματα – παρά μόνο το δίκαιο και το ηθικό για όλους – όπως έχει αποδειχθεί κατ’ επανάληψη και έχει αναγνωριστεί εντός κι εκτός ΕΡΤ, μου δίνει τη δυνατότητα με καθαρή ματιά να ζητήσω εκ νέου την ψήφο σας, αναφέροντάς σας μερικά από τα πάρα πολλά που ήμουν στην πρώτη γραμμή για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.
- Μη συρρίκνωση της ΕΡΤ (ΕΤ1, ΕΤ3, Ρ/Φ Θεσσαλονίκης, Περιφερειακοί, βραχέα, πομποί μεσαίων, κλπ) επί Μόσιαλου.
- Μη εφαρμογή του ψηφισμένου ενιαίου μισθολογίου μέχρι το μαύρο.
- Ήμουν αυτός που μετά το διάγγελμα Κεδίκογλου πίστεψα και ανακοίνωσα τον ανένδοτο αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ διεκδικώντας αταλάντευτα τη δουλειά όλων μας και όχι των «δικών» μας, «σκαμπιλίζοντας» τις σειρήνες και αψηφώντας τις θέσεις και προσωπικούς κίνδυνους, τις ποινικές ευθύνες, τοποθετώντας τον εαυτό μου από το πρώτο λεπτό απέναντι στην αδικία και την συκοφάντηση. Έτσι άρχισε αυτός ο αγώνας προσφεύγοντας συγχρόνως στο ΣτΕ και προσωπικά. Αυτές οι ενέργειες είχαν την μεγάλη συμμετοχή των εργαζομένων και της κοινωνίας αλλά και την νομιμοποίηση εκ μέρους του ΣτΕ με την προσωρινή απόφαση να παραμείνουν οι συχνότητες εν λειτουργία.
Έτσι ξεπεράστηκε ο πρώτος φόβος πολλών, μας στήριξε η EBU, η παγκόσμια κοινότητα και πάνω απ’ όλα η μοναδική προσφορά των εργαζομένων και αλληλέγγυων στην αυτοοργάνωση και αυτοδιαχείριση μέσω του ERTOPEN μέσα και έξω από το Ραδιομέγαρο, νοικιάζοντας δορυφόρους για την ΕΡΤ3 που συνέχιζε να λειτουργεί όπως και οι περισσότεροι περιφερειακοί σταθμοί (17).
Έτσι αναγκάστηκε η κυβέρνηση – παρά το ότι οι προθέσεις της ήταν να μην υπάρξει δημόσια ραδιοτηλεόραση – να συστήσει ΔΤ και ΝΕΡΙΤ, οπότε η οριστική απόφαση του ΣτΕ (Ιούνιος ’14) που συμφωνούσε με την πρόταση της κυβέρνησης να είναι χωρίς αντίκρισμα.
Ακόμα και μετά τα ΜΑΤ ήμουν ένθερμος υποστηρικτής και έγινε πράξη –παρά τις τρικλοποδιές – ώστε να συνεχιστεί ο αγώνας στην ΕΡΤ3, στους περιφερειακούς σταθμούς και στην ERTOPEN που στήθηκε ακριβώς απέναντι από το Ραδιομέγαρο με πολύ μεγάλο πόλεμο, από ανθρώπους που σήμερα ή ζητούν την ψήφο σας ή είναι καθοδηγητές τους.
Οι ευθύνες ηθικές και νομικές καθώς και ο συντονισμός από την πρώτη μέρα αυτού του ανεπανάληπτου αγώνα δεν με λύγησαν ούτε στιγμή. Παρά την απώλεια συναδέλφων μας, τους οποίους τιμώ, τα συνεχόμενα εμπόδια που υπήρχαν, την ανασφάλεια, την ανέχεια και την έλλειψη οικονομικών, η προσήλωση μου ήταν σταθερή και αδιαπραγμάτευτη στον στόχο μας για να ανοίξει η ΕΡΤ με όλες τις δομές της, να βρουν δουλεία όλοι οι συνάδελφοι και να διαμορφώσουμε όλοι μαζί την ΕΡΤ της καρδιάς μας.
Με μεγάλο προσωπικό και ψυχικό κόστος άντεξα μέχρι τη μεγάλη νίκη και την επαναλειτουργία της ΕΡΤ, τον ανελέητο πόλεμο όλων αυτών που ήταν ωσεί παρόντες και το μόνο που έκαναν ήταν να ναρκοθετούν τον αγώνα μας, απαξιώνοντας τον, αποπροσανατολίζοντας για προσωπικό όφελος, με εφήμερες συμμαχίες, ΜΚΟ και ΚΟΙΝΣΕΠ γιατί δήθεν δεν θα άνοιγε ποτέ η ΕΡΤ κλπ.
Συγχρόνως κάνανε δημόσιες σχέσεις και κρυφές συναντήσεις, οι οποίες εντάθηκαν όταν άρχισε να «ΓΛΥΚΟΧΑΡΑΖΕΙ» ώστε εις βάρος του συνόλου και του αγώνα τους να αποκομίσουν θέσεις και οφίτσια με το ανάλογο οικονομικό όφελος.
Η ΕΡΤ επαναλειτούργησε. Όλοι θυμόσαστε τη στάση μου κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου στη Βουλή (από τους 45 ! προσκεκλημένους ο μόνος που γνώριζε το ν/σ και έκανε προτάσεις στο σύνολό του ήμουν εγώ) όταν προέβλεψα το τι θα επακολουθούσε στο οικονομικό, θεσμικό και πολιτειακό επίπεδο και αντέδρασα. Το εύκολο για μένα θα ήταν, στη φιλική τότε κυβέρνηση, να βάλω πλάτη, να κάνω δημόσιες σχέσεις, να φωνάζω «ζήτω» και να προσποριστώ οφέλη. Δεν το έκανα. Και καλά έκανα. Γιατί σας εκπροσωπούσα και γιατί δεν ήμουν επιλήσμονας της αποστολής μου.
Παρέδωσα την παραίτησή μου στη Βουλή αν και μόνο η κυβέρνηση παρακάμπτοντας τους αήθεις λασπολόγους και αυτούς που ήθελαν, υποτίθεται, το καλό της ενάντια στους εργαζόμενους, μας έδινε το μισθολόγιο που δικαιούμαστε και τους κανονισμούς με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.
Δηλαδή διεκδικούσαμε και συνεχίζουμε να διεκδικούμε μια ΕΡΤ ανεξάρτητη, πλουραλιστική, οικονομικά βιώσιμη με όλες τις δομές της, με ισονομία και όχι διαχωρισμούς στους εργαζόμενους και με κανονισμό εργασίας που να αφορά δημόσια ραδιοτηλεόραση που παράγει πολιτισμό και ενημέρωση και όχι οποιεσδήποτε άλλης υπηρεσίας ή εργοστασίου. Η Κυβέρνηση δεν το δέχθηκε, αφού χρησιμοποίησε τους καλοθελητές και υποσχέθηκε ότι όλα θα λύνονταν σε ένα μήνα με ΚΥΑ και ΓΚΠ.
Μετά τον ΓΚΠ χρειάζεται αγώνας και για την άφαντη ΚΥΑ και γι’ αυτό σήμερα είμαι εδώ παρόν να συνεχίζω να διεκδικώ για το κοινό όφελος όλων.
Συνάδελφοι, γνωρίζετε όλοι ότι ο ρόλος αυτός του εκπροσώπου των εργαζομένων είναι δύσκολος, επέχει ποινικές ευθύνες, θέλει γνώση, χρόνο, διεκδικητικότητα, ανιδιοτέλεια και σταθερές βάσεις και απόψεις. Αφορά την εκπροσώπηση για μια 5ετία και δεν μπορεί να … ελεγχθεί κατά τη διάρκεια της θητείας, ούτε μπορεί να γίνει ανάκληση.
Είναι ώρα επομένως ευθύνης αν θα επιλέξετε εκπροσώπους ακαταμάχητα βολικούς που οδηγούν απευθείας σε ένα Οργουελικό διοικητικό, ολοκληρωτικό μονολιθισμό ή όχι.
Τη θεωρία την ξέρουν πολλοί, την πράξη όμως την εφαρμόζουν λίγοι, όσοι έχουν ψυχή.
Κι όπως λέει και ο Έγκελς «ένα γραμμάριο δράσης αξίζει όσο ένα τόνο θεωρίας».
Είναι ώρα επομένως ευθύνης αν θα επιλέξετε να υπάρχει εκπροσώπηση ανεξάρτητη, ακηδεμόνευτη πέρα από κομματικές αγκυλώσεις, χρήσιμη για τη συνέχιση της διεκδίκησης αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας και αμοιβής και βέβαια πάνω απ’ όλα μιας ΕΡΤ με όλες τις δομές της που θα εξυπηρετεί το κοινωνικό σύνολο και όχι τους αφεντάδες.
Είναι ώρα επομένως ευθύνης να επιλέξεις αυτούς που δρουν στο φως και είναι ανοιχτοί στην κριτική σου όπως τον Απρίλιο του 2015 που έκανα πράξη το όλοι μαζί χωρίς διαχωρισμούς στους εργαζόμενους ανεξάρτητα από την πρόσληψή τους, οι σημερινοί συνυποψήφιοί μου με κατέκριναν σφόδρα και με ονόμαζαν προδότη (σήμερα θέλουν να τους χρησιμοποιήσουν όλους!) ή να επιλέξεις το ύπουλο, το δόλιο, το φτηνό, το υπόγειο, το ψεύτικο, το λαϊκίστικο, το εργοδοτικό που με τον τρόπο αυτό ανοίγουν τις πόρτες για την καταπάτηση και την κατάργηση των δικαιωμάτων και των κεκτημένων των εργαζομένων.
Φυσικά υπάρχουν αρκετοί που δεν με θέλουν, τους χαλάω τα σχέδια.
Αυτοί μπορεί να έχουν τον τελευταίο λόγο, εσείς όμως έχετε την τελευταία κίνηση, ψηφίζετε.
Αποφασίστε.
Π. ΚΑΛΦΑΓΙΑΝΝΗΣ
