Σε ένα τόσο… δημοκρατικό λαό -όπως είμαστε εμείς οι Έλληνες -οι εκλογές είναι μέσα στο DNA μας. Την αγαπούμε – ή τουλάχιστον την αγαπούσαμε- αυτή τη διαδικασία, ως την κορυφαία εκδήλωση την ελευθερίας της γνώμης μας.
Το γεγονός ότι πολλές φορές τελικά… μετανιώσαμε για την γνώμη μας, αυτό είναι άλλο θέμα.
Τουλάχιστον -λέμε τώρα(!)- μένουμε με την ικανοποίηση ότι “κάναμε και αυτή τη φορά το χρέος μας”.
Από την άλλη πλευρά όμως, περισσότερο ικανοποιημένοι τείνουν να δείχνουν τελευταία, όσοι τελικά επέλεξαν την αποχή!
Έτσι γλιτώνουν τις μετεκλογικές ενοχές ενώ επιπλέον μπορούν και να “τα… χώνουν” πιο ελεύθερα.
Βεβαίως το αποτέλεσμα είναι οδυνηρό γιατί επιλέγοντας αποχή, απλώς αφήνουμε και πάλι το πεδίο ελεύθερο στους φελλούς και τους εκλογομάγειρες.
Ο πρόλογος, γενικότερα για τις εκλογικές διαδικασίες.
Ο επίλογος, για τις επικείμενες εκλογές της ΕΣΗΕΑ( 3 και 4 Ιουνίου).
Επειδή προτιμώ την συμμετοχή από την αποχή, αποφάσισα και πάλι να είμαι υποψήφια. Σε λίγες ημέρες λήγει η θητεία μου στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ και μια και…δεν τα πάω καλά με τις παρατάξεις, αποφάσισα αυτή τη φορά να διεκδικήσω μία θέση σε ένα πιο ανεξάρτητο όργανο όπως είναι το Α΄Πειθαρχικό Συμβούλιο.
Αν κρίνετε ότι μπορώ να σας εκπροσωπήσω με μεγάλη μου χαρά θα δεχθώ την ψήφο σας.
Αν πάλι κρίνετε το αντίθετο, θα χαρώ πολύ να…πάρω το μάθημα μου.
Όπως και να χει σας ευχαριστώ γιατί εν τέλει θα με ευεργετήσετε.
Με τιμή
Αγγελική Γυπάκη