Archives for January 2018

ΘΑΡΡΑΛΕΑ
Του Μάκη Κουρή

---

Οι αντοχές του έχουν εξαντληθεί…

Σε ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων δεν μπορείς να ευχηθείς «αίσιο και ευτυχές το νέο έτος, το 2018»! Γιατί με τη ζωή που κάνει, με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες προσπαθεί να επιβιώσει ένα πολύ μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, που δυστυχώς έχει φτάσει να ακουμπάει το 35%, αυτή η ευχή δεν σημαίνει τίποτε στην πράξη. Ο φόβος της επόμενης μέρας σκιάζει τα πάντα. Δεν αφήνει κανένα περιθώριο για όνειρα… Για να πιστέψει κανείς ότι μπορεί να ξημερώσει, ότι μπορεί να γυρίσει ο ήλιος και να καταφέρει να θρέψει την οικογένειά του… Δουλεύοντας και όχι ζητιανεύοντας, κάτι που δεν είχε επιτρέψει ποτέ στον εαυτό του να κάνει…

Και τώρα έφτασε σε αυτή την κατάσταση… Να περιμένει το «κοινωνικό μέρισμα» για να απλώσει η οικογένειά του το χριστουγεννιάτικο τραπεζομάντιλο… Για να δώσει δυο τρία ευρώ στα παιδιά του… Να «ζει» με επιδόματα φτώχειας, γιατί η σύνταξη έχει πετσοκοπεί 13 φορές και δεν καλύπτει ούτε τα απολύτως απαραίτητα. Να μην μπορεί να πληρώσει το φως και το νερό και για πρώτη φορά στην εποχή των Μνημονίων να γίνεται η πληρωμή του λογαριασμού σε δόσεις, για να μη μείνει στο σκοτάδι και χωρίς νερό… Με χιλιάδες συμπατριώτες μας να αναγκάζονται να ψάχνουν στα σκουπίδια για να βρουν κάτι φαγώσιμο να ξεγελάσουν την πείνα τους και πολλούς άλλους να πηγαίνουν στα συσσίτια της Εκκλησίας, των δήμων και άλλων κοινωνικών φορέων, που αυτά τα χρόνια κρατάνε στη ζωή κόσμο και κοσμάκη. Και με πολλούς από τους συνανθρώπους μας να ντρέπονται για το σημείο στο οποίο έχουν φθάσει, χωρίς να είναι δικό τους το φταίξιμο που δεν έχουν δουλειά, που έκλεισαν το μαγαζί τους.

Όλοι οι πολιτικοί μας, κυβερνήσαντες και μη, χθεσινοί και σημερινοί, έχουν τεράστιες ευθύνες για εδώ που έφεραν τη χώρα, να μην μπορεί να θρέψει τα παιδιά της. Από κει που δεν έλειπε τίποτα από το τραπέζι. Και ο Έλληνας δεν είχε να ζηλέψει κάτι από τη ζωή των ευρωπαίων εταίρων του… Αλλά γυρίσαμε χρόνια πίσω, στην εποχή που έφευγαν χιλιάδες Έλληνες για τις φάμπρικες της Γερμανίας, για την Αυστραλία και την Αμερική. Και σήμερα η Ελλάδα στέλνει στην παραγωγή άλλων χωρών έτοιμο δυναμικό με πτυχία – ό,τι πολυτιμότερο έχει.

Ο Έλληνας δεν είναι ζητιάνος, δεν ζητάει από κανέναν ελεημοσύνη, κύριε πρωθυπουργέ. Είναι υπερήφανος ο ελληνικός λαός. Και το έχει καταγράψει η Ιστορία.

Δουλειά ζητάει. Όποια κι αν είναι. Και έχει αποδείξει πως, με ό,τι κι αν καταπιαστεί, θα τα καταφέρει. Θα πετύχει.

Δική σας ευθύνη είναι, Αλέξη Τσίπρα –χωρίς να είναι άμοιροι ευθυνών και οι αρχηγοί των άλλων κομμάτων, είτε είναι στη Βουλή είτε εκτός–, να δημιουργήσετε δουλειές και ευκαιρίες για όλους. Χρυσάφι έχει τούτη η γη. Με πρώτο τον ήλιο και τις γαλάζιες θάλασσές μας. Κι από κει και πέρα ο καθένας έχει την ευθύνη να τα καταφέρει, να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα. Να ξανασηκώσει τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα. Την ευθύνη ολάκερη έχει ο καπετάνιος. Με τον… μούτσο πάντα να χτυπάει τη σειρήνα όταν το καράβι πάει να λοξοδρομήσει…

Μπήκαμε στον δέκατο χρόνο του Γολγοθά.

Οι αντοχές έχουν εξαντληθεί…

Επόμενη μέρα με αυτά που ζούμε δεν υπάρχει…