Του
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΑΚΑΛΟΥ
Για μία ακόμη φορά, η κυβέρνηση, με ελαφρότητα, παίρνει μέρος και εμπλέκεται σε μια διεθνή κρίση, χωρίς να εξασφαλίσει τουλάχιστον στοιχειωδώς ότι μέσα από αυτήν την εμπλοκή και τους κινδύνους που συνεπάγεται για τη χώρα θα μπορέσει να βελτιώσει τη στρατηγική θέση της χώρας και να αποσπάσει χειροπιαστά ανταλλάγματα.
Μετά την Ουκρανία, η κυβέρνηση μπαίνει βαθιά στην κρίση στη Μέση Ανατολή, τασσόμενη υπέρ του Ισραήλ, ικανοποιώντας έτσι και τις παροτρύνσεις των Αμερικανών, χωρίς να έχει ζυγίσει τις συνέπειες που μπορεί να έχει αυτή η εμπλοκή για την ασφάλεια και τα συμφέροντα της χώρας.
Η Αθήνα δεν θα πρέπει να ξεχνά
Η επίθεση που δέχθηκε το Ισραήλ από τη Χαμάς σωστά καταδικάστηκε, καθώς επρόκειτο για μια δολοφονική τρομοκρατική επίθεση εναντίον αμάχων και μια κίνηση η οποία είχε στόχο την αποσταθεροποίηση της ευρύτερης περιοχής. Όμως, η Αθήνα δεν θα πρέπει να ξεχνά ότι το Ισραήλ, παρά τις βαρύγδουπες διατυπώσεις για τη στρατηγική σχέση με τη χώρα μας, ήταν αυτό που είχε ξεκινήσει την εξομάλυνση των σχέσεών του με τον Ταγίπ Ερντογάν και ότι πρώτο θέμα στην ατζέντα των συνομιλιών ήταν η ενεργειακή συνεργασία και το ενδεχόμενο εξαγωγής του ισραηλινού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη μέσω Τουρκίας. Εξάλλου, η υπονόμευση του αγωγού East Med σε μεγάλο βαθμό οφειλόταν στην παρέμβαση μεγάλων οικονομικών συμφερόντων του Ισραήλ αλλά και στη συναίνεση του Ισραήλ στο σχέδιο των ΗΠΑ για τη δημιουργία μιας νέας αρχιτεκτονικής στην Ανατολική Μεσόγειο, που θα περιλάμβανε και την Τουρκία.
Τον ρόλο του πρόθυμου είχε παίξει η Ελλάδα και στην υπόθεση της Ουκρανίας, καθώς, πέραν των θέσεων αρχών, δεν είχε κανέναν λόγο να μπει στην πρώτη γραμμή του αντιρωσικού μετώπου.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
