Κανείς δεν ήθελε να ακούσει. Οι καταγγελίες έφταναν οι μία μετά την άλλη στο υπουργείο Μεταφορών, αλλά τόσο ο αρμόδιος υπουργός, η εταιρεία
Μαζί δυστυχώς και τα μεγάλα ΜΜΕ. Τις πετούσαν στο καλάθι των αχρήστων.
Τελικά η κεντρική απόφαση της Κυβέρνησης να έχει συμμάχους τα μεγάλα ΜΜΕ, όπως εκφράστηκε συμβολικά και ουσιαστική με την περίφημη λίστα Πέτσα, “χτύπησε” την ίδια.
Οι υπουργοί της, χωρίς τον δημοσιογραφικό έλεγχο, δίχως την κριτική από τα περισσότερα μεγάλα ΜΜΕ αδράνησαν. Ζούσαν καθημερινά , χωρίς το φόβο της υπογραφής τους και δίχως την αγωνία πως το λάθος τους θα φτάσει στα κεντρικά δελτία ειδήσεων της χώρας.
Το αποτέλεσμα το βιώνουμε όλοι. Και οι συνέπειες ολέθριες. Στα Τέμπη κλαίει όλη η χώρα.
Ο κόσμος πια θεωρεί πως “οι δημοσιογράφοι δεν τα λένε όλα”. Έχουν ήδη αποσυρθεί στη συνείδησή τους.
Όσοι όμως πιστεύουν ακόμη στη δημοσιογραφία οφείλουν να συνεχίσουν να το παλεύουν.
