Κατά καιρούς πρέπει να επιστρέφουμε στους κλασικούς. Για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα από το 1998 ως το 2010 ο Αντώνης Καρκαγιάννης, ο Διευθυντής της “Καθημερινής” έγραφε στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας, σύντομα ουσιαστικά άρθρα.
Δεν θα μπούμε στον πειρασμό να κάνουμε συγκρίσεις, με ορισμένους εκ των αρθρογράφων της εφημερίδας σήμερα, διότι, απλά δεν μπορούν να γίνουν.
Με εξορίες και κακουχίες πάνω από το κεφάλι του ο Αντώνης Καρκαγιάννης, είχε μια συσσωρευμένη εμπειρία για τα κοινωνικά φαινόμενα, που υποχρεώνει τον αναγνώστη, ανεξάρτητα από την πολιτική του ταυτότητα, να διαβάσει τη στήλη “Κάθε Μέρα”.
Ευτυχώς η “Καθημερινή” προνόησε και εξέδωσε ορισμένα από τα άρθρα αυτά σε ένα τόμο το 2011, ένα χρόνο μετά το θάνατό του.
Θα διαλέξουμε ένα από κείμενά του, αυτό για το ευρώ που έγραψε στις 5 Ιανουαρίου του 1999, εν μέσω πανηγυρισμών για το “κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα”:
“Διαβάζοντας τις πληθωρικές και ενίοτε φλύαρες αναλύσεις των εφημερίδων της περασμένης Κυριακής, έμεινα με τη θολή εντύπωση ότι το ευρώ απευθύνεται και αποτελεί όργανο, όχι κάποιας κρατικής εξουσίας, αλλά μιας γιγάντιας αγοράς που θα λειτουργεί ως ένας τεράστιος και αλάνθαστος ηλεκτρονικός υπολογιστής, ο οποίος θα προγραμματίζει τις δραστηριότητες και τις θελήσεις, τα όνειρα και τις φιλοδοξίες πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων.
Ο Θεός να βάλει το χέρι του…”
Και μια σημείωση: Ίσως είναι πιο χρήσιμο να θυμίσει σε μια ξεχωριστή στήλη η “Καθημερινή” αυτά τα άρθρα.
