Μπροστά στην εκλογή αντιπροσώπων της ΕΣΗΕΑ για το 7ο Συνέδριο της ΠΟΕΣΥ.

Ψηφίζουμε Τετάρτη και Πέμπτη 17 και 18 Σεπτέμβρη 2014.

Το 7ο Συνέδριο της ΠΟΕΣΥ συνέρχεται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή για τους εργαζόμενους του κλάδου, οι οποίοι μαζί με όλη την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δέχονται την ενιαία επίθεση του κεφαλαίου, τα αποτελέσματα της οποίας βιώνουμε με τσακισμένα τα κοινωνικά και εργασιακά μας δικαιώματα, με χιλιάδες απολύσεις, κομμένες συντάξεις και κομμένους μισθούς, για όσους τους διατηρούν ακόμα, και οι οποίοι καταβάλλονται όποτε και αν…

Σε χιλιάδες ανέρχονται οι δημοσιογράφοι – «σκιές», που πουλάνε «μαύρη» την εργατική τους δύναμη, είτε με «μπλοκάκια», είτε ως «ενοικιαζόμενοι».

Την ίδια στιγμή είναι σε εξέλιξη η ολομέτωπη επίθεση κεφαλαίου – κυβέρνησης – ΕΕ στους ασφαλιστικούς φορείς του κλάδου, ενώ προωθείται και η επιχείρηση τσακίσματος ενός από τα βασικά όπλα που διαθέτουν οι εργαζόμενοι, δηλαδή της απεργίας και της εκπροσώπησης.

Η καπιταλιστική κρίση βρήκε και το δικό μας κλάδο απροετοίμαστο και την ευθύνη για την απόκρυψη του χαρακτήρα της κρίσης, για τη μη γρήγορη και συντονισμένη οργάνωση των εργαζομένων να αποκρούσουν το ενιαίο της επίθεσης κεφαλαίου – κυβέρνησης – ΕΕ, για την καλλιέργεια κλίματος υποταγής στο «μικρότερο κακό» και εφησυχασμού,έχει ο κυβερνητικός – εργοδοτικός συνδικαλισμός (ανεξαρτήτως κυβερνήσεων), που τα τελευταία χρόνια εκφράζεται από τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στα Διοικητικά Συμβούλια των Ενώσεων και της ΠΟΕΣΥ. Οι πλειοψηφίες αυτές δεν έκαναν τίποτα ουσιαστικό για να μπορέσουμε να αποτρέψουμε τα χειρότερα.

Οι όποιες αντιδράσεις ενάντια στα βάρβαρα μέτρα οργανώθηκαν αποσπασματικά, χωρίς συνεκτικό πλαίσιο αιτημάτων, διεκδικήσεων και κλιμάκωσης του αγώνα, που θα είναι δύσκολος, μακρόχρονος και σκληρός, και δεν μπορεί να περιορίζεται σε «τουφεκιές στον αέρα».

Αντίθετα, η «λογική» του «περιούσιου κλάδου», που δήθεν θα τύχει της εξαίρεσης από την καπιταλιστική επίθεση, μέσω ατελείωτων συζητήσεων και παζαριών με τους κυβερνητικούς αρμοδίους, οδήγησε χιλιάδες εργαζόμενους στην απογοήτευση και την αποστράτευση, καθώς και στην απαξίωση του ίδιου του συνδικαλιστικού κινήματος, εξαιτίας της αναξιοπιστίας του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Η απόκρυψη του χαρακτήρα της κρίσης ως καπιταλιστικής, και από τις «δεξιές» και από τις «αριστερές» πλειοψηφίες των σωματείων, δεν είναι μια «φιλολογία», αλλά είχε και θα έχει – στο βαθμό που δε συνειδητοποιείται έγκαιρα – σοβαρές επιπτώσεις στους εργαζόμενους, καθώς: Η «θολούρα» γύρω από αυτά τα ζητήματα δυσκολεύει το σωστό προσανατολισμό του κλάδου, εμποδίζοντας την ανασύνταξή του και την αντεπίθεσή του μαζί με το ταξικό εργατικό κίνημα.

Εξάλλου, η πείρα από το προηγούμενο διάστημα ήταν ενδεικτική, καθώς:

— Παρά τις αγωνιστικές κορόνες του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού δεν αποτράπηκε ούτε μία απόλυση.

— Αγώνες με ένταση και μια ορισμένη διάρκεια, με κορυφαίο εκείνον κατά του κλεισίματος της ΕΡΤ, αντί να γίνουν υπόθεση διάρκειας όλου του κλάδου και όλων των εργαζομένων, παρά τη μεγάλη στήριξη εκ μέρους του λαού, εξαντλήθηκαν.

— Ταυτόχρονα, την ίδια περίοδο – και με το ζήτημα της ΕΡΤ ανοιχτό – σημειώθηκαν απεργοσπαστικές κινήσεις στον Τύπο. Στην πορεία των γεγονότων, με ευθύνη παραταξιακών δυνάμεων (της κυβερνώσας αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ), σημειώθηκε διχασμός μεταξύ των εργαζομένων της ΕΡΤ και αυτών του «νέου φορέα», ένα ζήτημα που πρέπει να μας κάνει να αναρωτηθούμε ποιον εξυπηρετεί και ποιοι ευθύνονται γι’ αυτό. Πάντως, είναι φανερή η προσπάθεια δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ να καπηλευτούν τον αγώνα των εργαζομένων στην ΕΡΤ.

Επιπλέον:

— Η ίδια συνδικαλιστική αντίληψη, παρά τα όσα έρχονται, που απαιτούν τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση των εργαζομένων, επιμένει να κρατά κλειστές τις πόρτες της ΕΣΗΕΑ στους συναδέλφους του Διαδικτύου.

— Στην ίδια γραμμή του «περιούσιου κλάδου» κινούνται και οι «συζητήσεις» για την υπαγωγή ή όχι στον ΕΟΠΥΥ.

Συνάδελφοι,

Τα όσα βιώνουμε, τα βίωσαν και τα βιώνουν παράλληλα με μας εκατομμύρια εργαζόμενοι, τμήματα των οποίων έδωσαν μεγάλους αγώνες το προηγούμενο διάστημα, τις περισσότερες φορές δεχόμενοι συκοφαντίες και «κοινωνικό αυτοματισμό» καλλιεργούμενο από τα ΜΜΕ.

Οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι – όχι οι «αστέρες» των «οκτώ» – έμειναν αθωράκιστοι από τα σωματεία τους και τις Ενώσεις, ευάλωτοι στις πιέσεις των αφεντικών.

Η στάση αυτή απομόνωσε σε μεγάλο βαθμό τους εργαζόμενους δημοσιογράφους από το φυσικό τους σύμμαχο, τον εργαζόμενο λαό, ενώ ταυτόχρονα δεν απέτρεψε κανένα μέτρο εις βάρος τους.

Η λογική αυτή εγκλώβισε χιλιάδες δημοσιογράφους, που δουλεύουν καθημερινά στη «γαλέρα» των ΜΜΕ, να περνούν στη λαϊκή συνείδηση ως «απαραίτητες» διάφορες «μεταρρυθμίσεις» (δηλαδή, όλα τα αντεργατικά μέτρα), που ταυτόχρονα τσακίζουν και τους ίδιους.

Οι εξελίξεις απαξίωσαν τον μέχρι τώρα κυβερνητικό – εργοδοτικό συνδικαλισμό, ο οποίος καθώς πλέον αδυνατεί να χειραγωγήσει τους εργαζόμενους, ετοιμάζεται να δώσει τη θέση του σε ένα «νέο» συνδικαλισμό που, ως «κοινωνικός εταίρος», πλέον θα «συζητά» με το κεφάλαιο «σοβαρά» και «υπεύθυνα», λαμβάνοντας υπόψη τις «ανάγκες» της κερδοφορίας των «υγιών» μονοπωλιακών ομίλων και εξασφαλίζοντας «εργασιακή ειρήνη» στους χώρους δουλειάς.

Συνεχίζοντας να καλλιεργεί αυταπάτες στους εργαζόμενους και υπηρετώντας μια πολιτική κατεύθυνση – η οποία φαίνεται και στους άλλους κλάδους – της «εν αναμονή “αριστερής” κυβέρνησης», η πλειοψηφία του ΔΣ της ΠΟΕΣΥ (ΣΥΡΙΖΑ – ΔΗΜΑΡ – ΠΑΣΟΚ – ΝΔ) έφθασε στο σημείο να αλλάξει την παραμονή κινητοποίησης απόφαση για συμμετοχή στην τελευταία πανελλαδική πανεργατική απεργία και να (ξανα)αποφασίσει …τηλεφωνικά τη μετατροπή της απεργίας σε τρίωρη στάση.

Ενώ, «τουφεκιά στον αέρα» ήταν και η 24ωρη που έγινε τελευταία για την τροπολογία της κυβέρνησης με την οποία τα δίνει όλα στους μεγαλοϊδιοκτήτες των ΜΜΕ, ενόψει συγχωνεύσεων κ.λπ., καταργώντας βασικά εργασιακά, μισθολογικά δικαιώματα των εργαζομένων.

Απόρροια όλων των παραπάνω είναι και η συνδικαλιστική τακτική κωλυσιεργίας της πλειοψηφίας του ΔΣ σχετικά με τις ομόφωνες αποφάσεις του 6ου Συνεδρίου για τροποποίηση του αναχρονιστικού Καταστατικού της ΠΟΕΣΥ – με κατάργηση, πρώτ’ απ’ όλα, του διπλά πλειοψηφικού εκλογικού συστήματος.

Η ουσία είναι πως οι πλειοψηφίες στο ΔΣ της ΠΟΕΣΥ δε θέλουν τροποποίηση και εκδημοκρατισμό του Καταστατικού της ΠΟΕΣΥ, για να μπορούν να διαμορφώνουν ψεύτικους συσχετισμούς με αλισβερίσια και συναλλαγές κάτω από το τραπέζι.

Συνάδελφοι,

Ολες αυτές οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν τη θέση του ΠΑΜΕ Τύπου & ΜΜΕ για την αναγκαιότητα ανατροπής του συσχετισμού δυνάμεων υπέρ των αγωνιστικών ταξικών δυνάμεων.

Οι εργαζόμενοι, έχοντας με την πείρα τους πλέον ξεκαθαρίσει με ποιους θα πάνε και ποιους θ’ αφήσουν, οφείλουν να πάρουν στα χέρια τους την οργάνωση του αγώνα από τα κάτω με επιτροπές αγώνα στους χώρους δουλειάς.

Παλεύουμε ενάντια στις αντεργατικές – αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ και των κυβερνήσεων που υπηρετούν το σύστημα και διεκδικούμε:

— ΣΣΕ που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες, παίρνοντας ως βάση την τελευταία υπογεγραμμένη Σύμβαση του 2009.

— Μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα για όλους. Λέμε «όχι» στην απλήρωτη – ανασφάλιστη εργασία.

— Προστασία των ανέργων με επίδομα ανεργίας ίσο με το 80% του βασικού μισθού για όλο το διάστημα της ανεργίας, ασφάλιση του χρόνου ανεργίας, καθώς και άλλα μέτρα ανακούφισης των ανέργων.

— Δημόσια και δωρεάν Πρόνοια, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, Υγεία και Παιδεία. Στην κατεύθυνση αυτή, παλεύουμε για την υπεράσπιση του βασικού οικονομικού πόρου των Ταμείων μας.

Παλεύουμε για την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, που επιβλήθηκαν, τουλάχιστον από το 1990, στο πλαίσιο των επιλογών της ΕΕ, του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ, μέχρι σήμερα.

Παλεύουμε για την επιστροφή όλων των αποθεματικών των Ταμείων μας που έχουν δημευθεί με τις χαριστικές ρυθμίσεις υπέρ των μεγαλοεργοδοτών, με τον τζόγο του Χρηματιστηρίου και το τελευταίο «κούρεμα» που επέβαλαν συγκυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ, ρημάζοντας τα Ταμεία.

Λέμε «όχι» στη φοροληστεία και στα κάθε είδους χαράτσια.

Υπερασπιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις το δικαίωμα στη συλλογική έκφραση και στη συνδικαλιστική δράση, όλης της εργατικής τάξης και των εργαζομένων. Προασπιζόμαστε το δικαίωμα στην απεργία. Αντιπαλεύουμε κάθε απόπειρα εκβιασμού και τρομοκράτησης στους χώρους δουλειάς.

Είμαστε αλληλέγγυοι σε κάθε εργαζόμενο, σε κάθε κλάδο που διεκδικεί ζωή με εργασία και δικαιώματα.

Συνάδελφοι,

Ενόψει των εκλογών για αντιπροσώπους της ΕΣΗΕΑ στο 7ο Συνέδριο της ΠΟΕΣΥ ψηφίζουμε και στηρίζουμε τους υποψηφίους της «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ» (που στηρίζει το ΠΑΜΕ Τύπου & ΜΜΕ), για να αλλάξουμε ρότα στην ΠΟΕΣΥ. Είναι ένα πρώτο βήμα για να σταματήσουμε τον κατήφορο και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας.

Το ψηφοδέλτιο της «Δημοσιογραφικής Συνεργασίας»

1. ΑΔΑΜΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑ

2. ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

3. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΠΕΤΡΟΣ

4. ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ (ΓΙΟΥΛΗ)

5. ΒΟΓΙΑΤΖΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑ (ΔΩΡΑ)

6. ΓΟΥΤΣΟΥ ΒΑΡΒΑΡΑ

7. ΔΑΡΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

8. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ

9. ΖΑΓΓΑΝΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ)

10. ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

11. ΖΥΜΑΡΗ ΑΘΗΝΑ

12. ΖΩΝΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

13. ΘΕΡΜΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

14. ΚΑΖΑΝΤΖΗ ΠΑΝΤΙΑ

15. ΚΑΛΛΙΓΕΡΗ ΜΑΡΙΝΑ

16. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

17. ΚΑΡΡΕΡ ΑΡΗΣ – ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ

18. ΚΑΣΙΜΗ ΕΡΑΤΩ

19. ΚΟΥΛΙΑ ΖΩΗ

20. ΛΕΑΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛ (ΜΙΧΑΛΗΣ)

21. ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΠΙΝΙΚΗ

22. ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

23. ΜΗΛΙΩΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

24. ΜΟΣΧΟΒΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

25. ΜΟΥΣΓΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

26. ΜΠΑΪΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

27. ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (ΘΑΝΑΣΗΣ)

28. ΜΠΙΤΣΙΚΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ

29. ΜΠΟΛΚΑΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ (ΧΑΡΗΣ)

30. ΜΥΡΙΛΛΑ ΔΗΜΗΤΡΑ

31. ΝΙΕΡΡΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ

32. ΠΗΓΑΔΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

33. ΡΑΜΜΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

34. ΡΙΖΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

35. ΡΟΒΒΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (ΚΑΤΕΡΙΝΑ)

36. ΣΑΚΑΡΕΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

37. ΣΕΓΚΟΣ ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ (ΤΑΚΗΣ)

38. ΣΕΛΑΛΜΑΤΖΙΔΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ (ΜΑΚΗΣ)

39. ΣΤΡΕΒΙΝΑ ΙΩΑΝΝΑ

40. ΤΡΑΪΟΥ ΕΛΕΝΗ

41. ΤΣΙΛΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

42. ΤΣΟΥΡΜΠΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ (ΜΠΑΜΠΗΣ)

43. ΦΙΛΙΠΠΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ