Μπαίνουμε και σε μία διετία σημαντικών αλλαγών σε μεγάλους ομίλους media και επικοινωνίας.

Ο δρόμος για τη διαδοχή των προσώπων είναι συμφωνημένος και έχει ανοίξει και θα καθορίσει την πολιτική των Μέσων για τα επόμενα χρόνια.

Αλλά και το επόμενο διάστημα θα δούμε μετακινήσεις και καραμπόλες σημαντικές, ξεκινώντας από το ραδιόφωνο, που όσα θεωρούνταν δεδομένα δεν θα ισχύουν πλέον.

Μπορεί και να ακούσουμε για  διευθυντές να αλλάζουν έδρα και διευθυντικό γραφείο, άλλους παραγωγούς να δυναμώνουν και να αποκτούν ρόλους και άλλα πρόσωπα να αποκτούν ακόμη καλύτερη σχέση με το μικρόφωνο.

Και στην τηλεόραση, αξίζει κανείς να δει το εγχείρημα του Open, το οποίο κρατιέται ζωντανό έχοντας αποκτήσει σημαντική παρουσία στις ειδήσεις και έχοντας καλύψει τις περσινές απώλειες στην ψυχαγωγία με το “Ερωτα φυγά” που κοστίζει τα μισά ανά επεισόδιο από ορισμένες “δήθεν” παραγωγές της ΕΡΤ.

Γράφοντας για τις σειρές της ΕΡΤ, στα “Καλύτερα μας χρόνια” φαίνεται πως υπάρχει η πρόθεση να ταυτιστεί η ΕΠΕΝ με το ΠΑΣΟΚ, μέσω ενός προσώπου που έχει υπηρετήσει το σχήμα της ΝΕΡΙΤ  την εποχή της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου.

Να τα πείτε και στον Κώστα Λαλιώτη, αυτά που γνωρίζει τι ήταν η Χούντα, το Πολυτεχνείο και τα χρόνια του ΠΑΣΟΚ μετά.

Από την άλλη για να είμαστε δίκαιοι η ΕΡΤ έχει χαρίσει τον τίτλο μια ολόκληρης εποχής, μέσα από την “Τούρτα της μαμάς”.

Η φράση “ΠΑΣΟΚ, ωραία χρόνια” των Αλέξανδρου Ρήγα και Δημήτρη Αποστόλου περιγράφει συναισθηματικά και συνθηματικά μια ολόκληρη εποχή. Και διατυπώθηκε στα χρόνια της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δεν είναι και λίγο.