ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ πληροφορούνται – εξωθεσμικώς και μέσω… ρεπορτάζ, για την ώρα – ότι η ΕΣΗΕΑ και οι υπόλοιπες δημοσιογραφικές ενώσεις ετοιμάζονται για απεργιακή κινητοποίηση τις αμέσως επόμενες μέρες. Προτού, όμως, αναφωνήσουμε εν χορώ και τρις «ζήτω», χαιρετίζοντας την έξοδο (της πλειοψηφίας) των ΔΣ από τη μακρά χειμερία και καλοκαιρινή νάρκη τους, ας μας επιτραπεί να διατυπώσουμε ορισμένα ερωτήματα.

Πρώτο: Ποιο ακριβώς είναι το διεκδικητικό πλαίσιο της κινητοποίησης; Αν υποθέσουμε ότι αφορά την υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης, ποιο θα είναι το περιεχόμενό της – ή, τουλάχιστον, αυτό που διεκδικούν οι Ενώσεις;

Δεύτερο: Ποιο είναι το σχέδιο δράσης για τη συνέχεια, μιας και είναι σχεδόν δεδομένο ότι η εργοδοσία δεν θα τείνει ευήκοον ους; Μήπως οι διοικούντες τις Ενώσεις έχουν υπόψη τους μια «ντουφεκιά στον αέρα», για να έχουν κάτι να λένε;

Τρίτο: Ποιοι είναι ακριβώς οι συνομιλητές στην απέναντι πλευρά, μια και μέχρι σήμερα μαθαίναμε ότι είναι… ανοργάνωτοι και δεν εκπροσωπούνται ενιαία; Τι έχει αλλάξει;

Τέταρτο: Ποια διαδικασία ακολουθήθηκε ώστε οι χιλιάδες εργαζόμενοι δημοσιογράφοι, σε ιστοσελίδες, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδες, να συζητήσουν και να εκφράσουν τις ανάγκες και τις θέσεις τους; Πότε έγιναν συνελεύσεις στα «μαγαζιά» με ευθύνη του ΔΣ;

Πέμπτο: Εξακολουθούν κάποια μέλη του ΔΣ, που μάλιστα ανήκουν στην πλειοψηφία, να υποστηρίζουν – όπως είπαν στην τελευταία συνέλευση της ΕΣΗΕΑ – ότι το μισθολογικό καθεστώς στα ΜΜΕ είναι περίπου «περίφημο» και θα το συνυπέγραφαν ως έχει, ακόμη και με κάποιες μικρές μειώσεις, προκειμένου να υπάρχει σύμβαση;

Έκτο: Έχουν υπόψη τους τα μέλη του ΔΣ το καθεστώς των επιμισθίων, εξωτερικών συνεργασιών, αναθέσεων και δοκιμαστικών περιόδων, που αφορά χιλιάδες συναδέλφους και τους αναγκάζει να εργάζονται μέρα και νύχτα, με αμοιβές που στην πράξη είναι χαμηλότερες και από τον μέσο όρο των μισθών του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα;

Έβδομο: Πόσο θα αποτελέσουν «οδηγό» των διαπραγματεύσεων οι συμβάσεις στα δημόσια Μέσα, που ήρθαν να νομιμοποιήσουν τα κουπόνια και τις adhoc «παροχές» αντί μόνιμων αυξήσεων και πλήρους ασφάλισης;

Όγδοο: Σκέφτονται να θέσουν στο τραπέζι και να διεκδικήσουν μέτρα που θα διασφαλίζουν το δικαίωμα της κοινωνίας στην ελεύθερη, αντικειμενική και ακηδεμόνευτη ενημέρωση – ένα μοντέλο δηλαδή πολύ διαφορετικό από αυτό που επικρατεί σήμερα; Και πώς θα προστατεύσουν όσους συναδέλφους επιμένουν να δημοσιογραφούν, ακόμη και κόντρα στη “γραμμή” του μέσου όπου εργάζονται;

Ένατο: Έχει διασφαλιστεί η ενιαία στάση όλων των δημοσιογραφικών και μη δημοσιογραφικών Ενώσεων; Αν ναι, πώς – αν όχι, γιατί;

Δέκατο: Πόσο κουτοί και αμνήμονες νομίζουν ότι είμαστε, για να πιστέψουμε πως όλοι εκείνοι και όλες εκείνες που μέχρι σήμερα και για τόσα χρόνια έκαναν πλάτη σε εργοδοσία και κυβέρνηση δήθεν τώρα ετοιμάζονται να συγκρουστούν μαζί τους για τα δίκαια του κλάδου;