ΣΧΟΛΙΟ
Ο νόμος για την πνευματική ιδιοκτησία, ο 2121/93 φέρει την υπογραφή της Ντόρας Μπακογιάνη. Θεωρήθηκε για την εποχή του ένας πρωτοποριακός νόμος καθώς αναγνωρίζει τα δικαιώματα των δημιουργών και της εύλογης αμοιβής τους που πρέπει να καταβάλλεται. Στη νομοθεσία υπήρχε ήδη η πληρωμή τέλους, στην “άγραφη κασέτα” , κατά την πώλησή τους, καθώς με αυτή κάποιος μπορούσε να ηχογραφήσει τραγούδια άλλων δημιουργών. Η “άγραφη κασέτα” ήταν η πρώτη μονάδα αποθήκευσης και η τεχνολογική της μετέξελιξη, είναι οι υπολογιστές, οι ταμπλέτες και τα έξυπνα τηλέφωνα. Η επιβολή τέλους 2% στα τρία αυτά ήδη συναντάει την αντίδραση του ΣΕΠΕ, καθώς θεωρεί πως μπορούν να πουλάνε σύγχρονες μονάδες αποθήκευσης και διάδοσης οπτικοακουστικών έργων και κειμένων, χωρίς να αποδίδονται χρήματα στους δημιουργούς μεταξύ των οποίων είναι και οι δημοσιογράφοι. Ανώτατα διευθυντικά στελέχη σταθμών χλευάζουν την απόφαση, φανερώντας την ογκώδη άγνοια τους επί της νομοθεσίας, σε μια προσπάθεια να στερήσουν έσοδα από τις επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται, καθώς είναι και παραγωγοί περιεχομένου. Τέτοια υποστήριξη στους …τζαμπατζήδες;
