Παρακολουθούμε τελευταία τις δηλώσεις, τις ενέργειες, τις πρωτοβουλίες του αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και διαπιστώνουμε ότι όλα όσα γίνονται, όλα όσα προγραμματίζονται, όλα όσα κυοφορούνται, σχεδιάζονται και εκτελούνται είναι ερήμην της Ευρώπης – του βραχίονα, υποτίθεται, των ΗΠΑ στη Δύση, του ισχυρού συμμάχου, του πιστού και πρόθυμου εταίρου, που συμμετέχει μαζί τους σε όλους τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ.
Τώρα, όλα αυτά ο κ. Τραμπ τα βάζει στο περιθώριο, τα ξεχνά, για να μην πούμε ότι τα καταργεί, και τραβάει τον δικό του δρόμο, μόνος του, χωρίς να λογαριάζει δεσμεύσεις και συμμαχίες, δίχως να δείχνει ότι καταλαβαίνει τίποτα. Μέχρι τώρα η Ευρώπη, επειδή μαζί με τις ΗΠΑ είναι οι ισχυροί πόλοι του ΝΑΤΟ, βγήκε απέναντι στη Ρωσία για το θέμα της Ουκρανίας και διατάραξε τις σχέσεις της με χώρες που ήταν παραδοσιακά φίλα προσκείμενες, ακολουθώντας κατά γράμμα, τόσο σε διπλωματικό όσο και σε αμυντικό επίπεδο, τη γραμμή των ΗΠΑ, ως όφειλε λόγω της Ατλαντικής Συμμαχίας. Το χειρότερο, δε, είναι ότι ο… λογαριασμός για την πολιτική αυτή, την οποία υπαγόρευσαν οι ΗΠΑ και ακολούθησε η Ευρώπη, πήγε στους ευρωπαίους πολίτες, που πλήρωσαν το φυσικό αέριο σε τριπλάσια τιμή και το ηλιέλαιο σε πενταπλάσια, που είδαν κολοσσιαίες ανατιμήσεις σε μια σειρά προϊόντων λόγω του πολέμου, τις οποίες σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορούσαν να αντέξουν.
Και ξαφνικά, ενώ οι πάντες στην Ευρώπη πίστευαν ότι το ΝΑΤΟ αποτελούσε την ασπίδα τους και θα είχαν εσαεί τις πλάτες της Αμερικής, έρχεται ο κύριος Τραμπ να τους κατεβάσει από το ροζ συννεφάκι, να τους προσγειώσει ανώμαλα. Και να τους δείξει ότι η πολιτική της υποτέλειας είναι αδιέξοδη και προσβλητική για την Ιστορία και την κουλτούρα της Δύσης.
Γιατί ο Τραμπ έκανε το αυτονόητο. Κατάλαβε ότι με τη σημερινή μορφή της η Ευρώπη δεν είναι για τίποτα, ότι αποτελεί μάλλον βαρίδι για τη χώρα του, και αποφάσισε να τη βάλει στη γωνία, δείχνοντάς το μάλιστα με τρόπο εκκωφαντικό, για να μην υπάρχουν αμφιβολίες.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ
[wp-rss-aggregator source=”488842″]