Από χθες είναι δημοσιευμένο στο https://www.iefimerida.gr το ρεπορτάζ για την συζητήσεις περί πώλησης του Open στους εφοπλιστές Δημήτρη Μπάκο και Γιάννη Καϋμενάκη.

Στο ρεπορτάζ υπάρχει μια χλιαρή διάψευση από την πλευρά του τηλεοπτικού σταθμού, η οποία όμως δεν έχει επίσημο χαρακτήρα. Είναι σε ισχύ όμως η θέση του Ιβάν Σαββίδη περί μή πώλησης του καναλιού.

Ο επιχειρηματίας θέλει να φύγει στα αλήθεια; Μόνο αν η πρόταση είναι μεγάλη.

Πάντως, εδώ και καιρό, από την εποχή που δημιουργήθηκε η “πολυκατοικία στα ΜΜΕ” με τη συγκατοίκηση δικτύων και τηλεοπτικών σταθμών, υπήρχε η πρόθεση να ενταχθεί το Open, σε ένα ευρύτερο σχήμα.

Πως παλιά στο Γκάζι,όταν ένα μαγαζί πήγαινε καλά, νοίκιαζε και τα υπόλοιπα και τα κρατούσε ημίκλειστα;

Όμως αυτό που φαίνεται ανεξαρτήτως των επιχειρηματικών κινήσεων είναι πως το Open έχει ήδη ξεχωρίσει για τον τρόπο λειτουργία του ενημερωτικού τομέα, πετυχαίνοντας τεράστια ποσοστά, χωρίς εκχυδαϊσμούς, βουτιά στο αίμα και χωρίς τη στήριξη των ελληνικών σειρών.

Το Open αλλάζει.

Η ΕΡΤ1 χθες με το “Μουσικό Κουτί” έδωσε το καλό πρόσωπο της τηλεόρασης. Στην εκπομπή του Νίκου Πορτοκάλογλου και της Ρένας Μόρφη άνθρωποι με διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις και αφετηρίες με κοινό παρονομαστή την Τέχνη και τη Μουσική, τραγούδησαν για Ουκρανούς που δολοφονούνται από τη Ρωσία.

Η Ελλάδα έχει μία τέτοια πολιτική παράδοση, να βρίσκεται με την πλευρά των θυμάτων, άρα με τον κυνηγημένο άνθρωπο και να τραγουδάει για αυτόν.