Η θεσμική κατοχύρωση της διαπλοκής της στην Ελλάδα, έχει φαρδιά  και πλατιά την υπογραφή των Κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.

Έχοντας ψηφίσει τον νόμο 2328/1995 του Ευάγγελου Βενιζέλου, η Κυβέρνηση Σημίτη είχε τη δυνατότητα να χορηγήσει άδειες σε ραδιόφωνο και τηλεόραση από το 1997. Δεν το έκανε.

Το έπραξε μόνο κατά το ελάχιστο στο ραδιόφωνο στην Αττική με κριτήρια που προκαλούσαν ερωτηματικά επιχειρώντας τον καιρό εκείνο  να αποκλείσει τον ΣΚΑΪ 100.4 από την αδειοδότηση.

Παρά το γεγονός πως ο εκλιπών Πρωθυπουργός ανήγγειλε από το Ζάππειο πως η Κυβέρνηση του θα τελειώσει με το θέμα των αδειών, το μόνο που συνέβη ήταν να συσσωρευτούν κούτες με αιτήσεις στα γραφεία του ΕΣΡ.

Ήταν η εποχή που ο αρμόδιος υπουργός υπέγραφε τα πρόστιμα της Αρχής για να πάνε στην εφορία.

Οι καθηγητές Παύλος Σούρλας και Αντώνης Μανιτάκης δεν δέχθηκαν τις παρεμβάσεις της Κυβέρνησης Σημίτη στο ΕΣΡ και επέλεξαν τον έντιμο δρόμο της παραίτησης (κάτι που δεν πράττουν από τότε τα μέλη της Αρχής, προτιμώντας την εγγύηση της απραξίας του ελληνικού δημοσίου).

Η κορύφωση της ενσωμάτωσης της διαφθοράς έγινε με τον περίφημο “βασικό μέτοχο” με την διάταξη στο Σύνταγμα που άνοιξε τον δρόμο για την κατοχή και Μέσων Ενημέρωσης και εταιρειών που προμήθευαν το δημόσιο.

Το φαινόμενο της διαφθοράς απλώθηκε σε όλο το δημόσιο τομέα , δε στο ποδόσφαιρο, με τους ίδιους πρωταγωνιστές έλαβε τεράστιες διαστάσεις.

Όταν το δημόσιο δεν είχε άλλες συμβάσεις, οι επιχειρηματίες άφησαν τις επιχειρήσεις τους στα ΜΜΕ να “σκάσουν”. Όταν τελείωσαν τα χρήματα από το χρηματιστήριο μεγάλοι όμιλοι ΜΜΕ κατέρρευσαν από το βάρος του δανεισμού αφήνοντας κόσμο απλήρωτο έως και σήμερα.

Τη στάση της Κυβέρνησης Σημίτη στα θέματα της διαπλοκής των Μέσων Ενημέρωσης και της διαφθοράς στο δημόσιο τομέα την πληρώνουμε ως και σήμερα.